بازوش و گرفتم که محکم دستش و کشید و غرید
_نمیخوام جلوی اون بچه دعوایی پیش بیاد. پات و پس نکشی تا آخر عمرت میپوسی تو هلفدونی و دیگه رنگ آیلا رو نمی‌بینی پس بکش کنار من دخترم و با خودم می‌برم.
تند گفتم
_باشه منم میام… اشتباه کردم ببخشید.فقط دخترم و ازم نگیر آرمین لطفا… هر کاری بگی میکنم…
با خشم نگاهم کرد و خواست حرفی بزنه که صدای خوشحال آیلا در اومد
_خوشگل شدم آرمین جون؟
آرمین نگاهش و از من گرفت و با لبخند جواب آیلا رو داد
_خیلییی! بریم؟
سر تکون داد و گفت
_مامانمم با ما میاد نه؟
آرمین نیم نگاهی حواله م کرد و گفت
_مامانت نمیاد.
_چرااا؟مامان بیاد بیشتر خوش می‌ذگره ها…
آرمین اخم کرد و گفت
_مگه دلت واسه من تنگ نشده بود؟ پس حرف اضافه نباشه. میریم!
آیلا با لب های آویزون به من نگاه کرد
ملتمس رو به آرمین با صدای آرومی گفتم
_با این کارت به اونم ضربه می‌زنی…برای مجازات من به اون بچه آسیب نرسون. لطفا…
صورتش و جلو آورد و کنار گوشم زمزمه کرد
_اگه خطایی ازت سر بزنه تا آخر عمر حسرت دیدن آیلا رو به دلت میذارم.کنج زندون تو حسرت دیدن بچت می سوزی.
دستش و گرفتم و اشکمم در اومد.
فکری به ذهنم اومد و بدون اینکه به عواقبش فکر کنم گفتم
_می‌خوای دومین بچه مونم توی حسرت بابا بذاری؟
اخماش از هم باز شد و ناباور گفت
_حامله ای؟

با این که میدونستم کارم اشتباه محضه اما به خاطر آیلا سر تکون دادم و آروم گفتم
_حامله م
ماتش برد.
آیلا به سمتم اومد و بهم آویزون شد
_مامان تو هم بیا دیگه. لطفا… لطفا… لطفا…
آرمین متحیر روی مبل نشست. خم شدم و گفتم
_فعلا جایی نمیریم مامان. یه کم برو توی اتاقت میام صدات میزنم.
با سر تقی گفت
_نمیشه. میخوام پیش آرمین جونم باشم.
این بار آرمین با تحکم گفت
_برو تو اتاقت آیلا درم ببند!
آیلا لب برچیده نگاهم کرد و در نهایت با داد گفت
_هیچ کدومتونو دوست ندارم.
دوید سمت اتاقش و درو بست.خواستم دنبالش برم که صدای آرمین متوقفم کرد
_اگه پیدات نمی‌کردم می‌خواستی این بچمونم دور ازم بزرگ کنی؟
سکوت کردم. واقعا اگه حامله بودم همچین کاری می‌کردم؟
بلند شد و به سمتم اومد. چهره ش به کبودی میزد
_اگه پی‌تون نمیومدم می‌خواستی منو از دو تا بچه م محروم کنی؟ چرا؟ مگه تو کی هستی هانا مجد؟کی بهت گفته که همچین حقی داری؟
هیچ جوابی نداشتم که بدم. دو طرف گونم و با یه دستش محکم گرفت و غرید
_برو دعا به جون اون بچه توی شکمت کن و گرنه زندت نمیذاشتم.
بد نگاهم می‌کرد. محکم صورتم و ول کرد و دستور داد
_برو جمع کن تا وقتی که توله ی تو شکمتو پس بندازی پیش من میمونی. بعد از اون تو رو بالا سر بچه هام نمیخوام

سر تکون دادم. همین مهلت کوتاه کافی بود. بعدشم که خدا بزرگ بود…
آروم گفتم
_من اینجا کارم هست… زندگیم هست… میخوام اینجا بمونم.
پوزخند زد و گفت
_خب؟
نفسم و فوت کردم و گفتم
_پس حداقل یک هفته بهم فرصت بده تا کارام و راست و ریست کنم.
با اخم نگاهم کرد و به جای جواب دادن به سمتم اومد.
به شکمم نگاه کرد و گفت
_چند وقته فهمیدی؟
آروم گفتم
_تازه فهمیدم وقتی اومدم اینجا!
اخماش شدید تر شد. با حرفش رسما یخ زدم
_فردا میریم دکتر ببینم مشکلی نداشته باشی.
رنگم پرید. با لکنت گفتم
_م… من تازه رفتم مشکلی نبود.
سر تکون داد و گفت
_اوکی این دفعه با هم میریم.
لبم و از داخل محکم گاز گرفتم و دیگه چیزی نگفتم.
به سمت اتاق آیلا رفت و منم همون جا ولو شدم.
سرم و بین دستام گرفتم. اگه می فهمید دروغ گفتم این بار دیگه بهم رحم نمی‌کرد. من به درک…آیلا رو ازم می گرفت.
با صدای خنده ی آیلا چشمام و با درد بستم. این همه صمیمیت بینشون برای من اصلا خوب نبود

🍁🍁🍁🍁
🆔 @romanman_ir