با فاصله ای کم از صورتم غرید
_حواست باشه چی میگی هانا… اگه نمی‌خوای دندوناتو تو دهنت خرد کنم.
محکم هلش دادم عقب و گفتم
_در اصل اونی که باید مواظب حرف زدنش باشه تویی!
نگاهش و به سر تا پام انداخت و گفت
_زن من حق نداره با این ریخت و لباس بگرده برو عوضشون کن.
کلافه گفتم
_آرمین دامن که نپوشیدم. شلوار پامه!
دستش و به عمد روی پام گذاشت و گفت
_شلوارت کم از بیکینی نداره.
با حرص نگاهش کردم.با اون نگاه لعنتیش زل زد بهم و ادامه داد
_اگه تا حالا طعم تو نچشیده بودم با دیدن این ریخت و قیافه یه رابطه ی کامل و باهات تصور می‌کردم.
انگشتش و از روی گردنم سر داد پایین و گفت
_سند همه ی اینا به نام منه!کسی حق استفاده ازش و نداره.
با طعنه پوزخند زدم
_باغیرت شدی. محض اطلاعات من چهار ساله دیگه تعلقی به تو ندارم
اخم کرد
_تو توی تک تک لحظه های این چهار سال مال من بودی.اما نگران نباش! بچه م که به دنیا اومد شرت و کم می‌کنی و برای همیشه متعلق به خودت میشی اما تا اون موقع کسی چاک سینه تو نمی‌بینه!

عقب ڪشید و خیره نگاهم ڪرد. با حرص به سمت اتاقم رفتم.
فعلا دور دست تو افتاده آرمین خان اما نوبت منم می‌رسه.
* * * * *
با شرمندگی گفتم
_متاسفم میلاد.
دستش و لای موهاش برد و ڪلافه توی اتاقم قدم زد.
_می‌دونستم، می‌دونستم تهش این میشه.من… من به خاطر تو بی‌خیال بچم شدم،به خاطر تو اجازه دادم زنم بچه مو بگیره و برای دختر تو پدری ڪردم به امید اون روزی ڪه تو هم قبولم ڪنی.
اشڪم سرازیر شد و گفتم
_متاسفم، اما من نمی‌تونم از دخترم بگذرم.آرمین هم دست برنمی‌داره.
_هه…بازم تسلیم اون میشی.
ڪلافه گفتم
_به خاطر آیلا مجبورم. حالا ڪه فهمیده زنده‌ایم هر جای دنیا هم برم پیدام می‌ڪنه و دخترم و ازم می‌گیره.
سڪوت ڪرد. اشڪامو پاڪ ڪردم و بلند شدم
_من نمی‌دونستم این طوری میشه وگرنه…
_وگرنه بهم امید الڪی نمی‌دادی نه؟
چیزی نگفتم؛ با سر و صدای آیلا متعجب گوشامو تیز ڪردم ڪه همون لحظه در باز شد و آیلا و پشت سرش آرمین اومدن داخل.
آیلا با دیدن میلاد با خوشحالی به سمتش دوید
_بابا جونم!!!
نگاهم روی آرمین افتاد ڪه مثل برج زهرمار یه نگاه به من و یه نگاه به آیلا انداخت.
میلاد چند لحظه آیلا رو توی بغلش گرفت ڪه آیلا با هیجان گفت
_نگاه آرمین جون برای دیدن من اومده این‌جا… تازه الانم می‌خواد بهمون شام بده. تو هم بیا بابا لطفا…
میلاد نگاه معناداری بهم انداخت ڪه آرمین عصبی غرید
_چشاتو بردار از روش تا ڪورت نڪردم

متعجب بهش نگاه ڪردم. باورم نمیشد جلوی آیلا این طوری حرف بزنه.
میلاد پوزخندی زد و از جاش بلند شد.
از ترس اینڪه دعوا بشه نگاهم بین دو تاشون می‌چرخید.
خداروشڪر ڪه میلاد مراعات آیلا رو ڪرد.
خم شد و صورتش و بوسید
_امشب نمیتونم بیام بابا… یه شب دیگه با هم میریم باشه؟
آیلا سر تڪون داد ڪه میلاد به سمتم اومد.. دستش و به طرفم دراز ڪرد و گفت
_فعلا ڪاری نداری؟
بدون نگاه ڪردن به آرمین جواب دادم
_نه… می‌بینمت!
سری برام تڪون داد و بی اعتنا به نگاه های بد آرمین از اتاق بیرون رفت.
با رفتنش آیلا تند بالا پرید
_مامان… جمع ڪن ڪه می‌خوایم با آرمین جون بریم یه شام خیلی خوشمزه بخوریم.
قبل از اینڪه من حرف بزنم صدای آرمین در اومد
_استئفا تو از این خراب شده بنویس
نگاهی به آیلا انداختم و گفتم
_بعدا راجع بهش حرف می‌زنیم
به سمتم اومد و یه ڪاغذ از روی میزم برداشت.
خودڪارش و از جیبش در آورد و گذاشت روی ڪاغذ
_بنویس!
صدام و آروم ڪردم
_نمیتونم به همین راحتی ها استعفا بدم.
صورتش و جلو آورد
_برای فردا بلیط گرفتم،دارم بهت لطف می‌ڪنم ڪه میگم استعفاتو بنویس!
متعجب گفتم
_اما من ڪارم اینجا…
محڪم حرفش و زد
_بنویس هانا…
ڪلافه نگاهش ڪردم و خودڪار و از دستش گرفتم.
باورم نمیشد حالا ڪه بعد این همه مدت می‌خواستم پیشرفت ڪنم اون میخواست مانع بشه.
استعفامو نوشتم و امضا ڪردم ڪه برگه رو از دستم ڪشید و از اتاقم بیرون رفت.
نگاهی به آیلا ڪه با چشمای گرد به ما نگاه می‌ڪرد انداختم.
این بچه چه گناهی ڪرده بود ڪه پدرش یه روانی بود؟

* * * * *

🍁🍁🍁🍁
🆔 @romanman_ir