سریع به سمت آشپزخونه رفتم براش قهوه درست کردم روی میز گذاشتم نگاهم به صورتش افتاد هنوزم عصبی و ناراحت بود یعنی چی انقدر استاد و ناراحت کرده بود؟

 به خودم جرات دادم و روی مبل نشستم سرشو بالا اورد و گفت

_ مگه من گفتم برو بخواب نمیخوام خواب بمونی

 آب دهنم و پایین فرستادم و گفتم میشه بگین چرا عصبانی هستیگ از وقتی که اومدی همینطوری ناراحتی نگاهش بهم  داد و گفت

_ خیلی چیزا میتونه باعث بشن من عصبی و ناراحت بشم پس دیگه فکرت و درگیر این چیزا نکن امروز از این ناراحتم فردا از یه چیزی دیگه و عصبی میشم عصبانیت توی ذات منه 

و نمیتونم کنترلش کنم

خودم و به سمتش کشیدم نزدیکش نشستم دستمو روی شونه اش گذاشتم و گفتم

 اما هیچ چیزی ارزش اینو نداره که شما عصبانی و ناراحت بشی باور کنید راست میگم خودتون مهم تر از هر چیزی هستی خودتونو آزار ندید

 به صورتم خیره شد چند ثانیه به چشمام نگاه کرد و گفت

_ دختر خوبی هستی دختر خیلی خوبی هستی خوشحالم که تورو از بین اون همه آدم انتخاب کردم 

از این که ازم تعریف کرده بود دلم یه طوری شد اتگار که توی قلبم طوفانی به پاشد سرمو پایین انداختم و از نگاه دزدیدم نمی‌خواستم حال دلمو از چشمام بخونه

درست تو یک لحظه استاد کاری کرد که قلب ناتوان من قلب بی جنبه من تاب و توان تحمل شو نداشت

 وقتی سرش روی پای من گذاشت و دراز کشید نفسم حبس شد الان باید چیکار میکردم؟

باید  نفس می کشیدم 

پس سعی کردم آروم باشم چشماشو بسته بود و گفت

_ میتونی کمی پیشونیم و ماساژ بدی سرم بدجوری درد میکنه !

دستام می لرزید اما مجبور بودم کاری که از من خواست رو انجام بدم دستم روی پیشونیش گذاشتم و با نوک انگشتام شروع کردم به آهسته ماساژ دادن پیشونیش …

چشماش بسته بود و این خیالم راحت کرده بود و من چقدر راحت می تونستم به صورتش نگاه کنم.

 این مرد بی اندازه خواستنی بود اما حیف که زندگیش این بود که زنی که دوست داره اونطور ناتوان مریض روی تخت افتاده بود .

توی دلم یک لحظه فقط یک ثانیه با خودم زمزمه  کردم

 کاش استاد عاشق من می‌شد اما سریع حرفمو پس گرفتم صدای استاد من ازفکر و خیال بیرون کشید 

_یکم بیشتر به درسات برس این جا که کار زیادی نداری میتونی به درسات برسی نمیخوام نمره هات بیاد پایین نمیخوام مشکلی برات توی دانشگاه پیش بیاد .

از هر لحاظ تامینت می‌کنم که بتونی درستو بخونی

 چشم گفتم اون چشماشو باز کرد بهم نگاه کرد 

بی مقدمه پرسید 

 اما من از ته دلم جواب دادم 

پشیمونی که اینجایی ؟

ناراحتی که اینجایی ؟

با تمام دردهایی که بهم می داد با تمام تحقیراش  با تمام حرفایی که هرروز بهم میزد اما الان توی این لحظه احساس پشیمونی نمی‌کردم از حضورم توی این خونه…

 پس گفتم نه پشیمون نیستم لبخند ریزی گوشه لبش نشست و گفت 

_پس دل تو هم کم کم داره برای من میره ؟

چشمام و گشاد تر کردم و گفتم

 چه ربطی داره اینطور نیست…

 دوباره چشماشو بست و گفت 

_من دخترا رو خوب میشناسم حرفاشون از چشماشون میخونم معلومه که دلت رفته اما نمی خوای باورش کنی 

سکوت کردم هر حرفی که می زدم استاد یه چیزی می گفت و خلع سلاح می کرد ناخودآگاه دستم روی موهاش کشیده شد و احساسش کرد و گفت 

هراحت باش میتونی به موهام دست بزنی

 طوری حرف میزد که انگار موهاش اب حیاته  یا عتیقه ای یا چیز خیلی با ارزشیه که هرکسی اجازه دست زدن و لمس کردنشو  نداره

 کم کم داشت خندم میگرفت از این همه غرور کاذبی که این آدم داشت دستمو روی موهاش کشیدم انگشتام لابلای موهاش رفت نفسم حبس شد انگار که موهاشو تکون می دادم عطر موهاش توی هوا پخش می شد این آدم همه وجودش خاص و منحصر به فرد بود.

 کمی گذشت سرش از روی پام بلند کرد کنارم نشست به چشمام نگاه کرد و گفت 

_میرم یه سری به گیتی بزنم برو تو اتاقت میام پیش تو…

 تمام خوشی و لذتی که از کنار هم بودن امشبمون توی وجودم پر شده بود از بین رفت میخواست بیاد پیش من یعنی دوباره رابطه سکوت کردم از پله ها بالا رفت پر از درد و ناراحتی پشت سرش رفتم و وارد اتاق خودم شدم روی تخت دراز کشیدم و منتظر موندم تا بیاد تا دوباره کارایی که صبح باهام کرد تکرار کنه 

اما وقتی اومد بدون حرفی چراغ اتاق و خاموش کرد و کنارم روی تخت دراز کشید و منو بغل کردم از پشت بهم چسبید و کنار گوشم گفت

_ امشب بخوابیم کنار هم دلم تنگ شده برای این طور خوابیدن دلم تنگ شده برای این آرامش