خلاصه رمان :
گاهی آدم باید “خودش” و هر چیزی که از “خودش” باقی مانده است، از گوشه و کنار زندگی اش، جمع کند و ببرد… یک جای دور حالا باقی مانده ها می خواهند “شکسته ها” باشند یا “له شده ها” یا حتی “خاکستر شده ها” وقتی به ته خط میرسی و هرچه چشم می گردانی نه جوهری برای نقطه گذاشتن مانده، نه حتی خطی برای از سر نوشتن… به معنای واقعی اش تمام شده ای… تمام… مثل همین الان من نزل به جای اشک ریختن، پایم را روی پدال گاز فشار میدهم و به جای نگاه کردن به عکس هایمان، به جاده نگاه میکنم
