خلاصه رمان :
صدای بگو و بخند بچه‌ها و آمد و رفت کارگران، همراه با آهنگ شادی که در حال پخش بود، ناخودآگاه باعث جنب‌و‌جوش بیشتری داخل محوطه شده بود.
لبخندی زدم و ماگ پرم را از روی میز برداشتم.
جرعه‌ای از چای داغم را نوشیدم و نگاهی به بالای سرم انداختم.
آسمانِ آبی، با آن ابرهای دودی‌رنگ که جا‌به‌جای آن را لک انداخته بود، انگار آبستنِ خبرهای خوبی نبود. آن هم برای من که نیمی از دغدغه‌ام این داخل و نیمِ دیگر آن بیرون و هنوز بار ماشین بود.
-خانم مهندس؟
نگاهم بلافاصله چرخید.
مرتضی کنار بخاری بزرگی که وسط محوطه عَلم شده بود ایستاد و خندان گفت:
-بیا که می‌دونم خوراکته الان
«برای خوندن این رمان به کانال رمان من بپیوندید»
romanman_ir@
