پوفی کشیدم، پشتم و کردم به در دفترو ناخواسته از سر عادت لب زدم

_اصلا به ما چه هان!؟

به ما چه که بهَم چی میگن دو ساعت یعنی در اصل به من چه چون به من ربطی نداره دیگه ولی به تو داره چون بابای تو

دوست دارم دست بزارم دور گردن بابات اول حسابی اون عطر لعنتیش و تو ریه هام بفرستم بعد خفش کنم

همه چیمو گرفت… من و از دنیا کوچیک خودم کشید بیرون و اورد این بالا مالاها بعدم که ولم کرد الانم که عین خیالش نیست انگار نه انگار قبلا بین ما چیزی بوده

با لگدی که زد اخمی کردم و زیر لب ادامه دادم

_طرف داریش و میکنی!؟ آره خب نمیدونه تو بچه اونی اما اگرم بدونه فکر نکنم تغییری تو رفتاراش ایجاد بشه من اون و میشناسم

میدونی جانان اصلا از همین میترسم که بهش چیزی نمیگم.‌.. چون من دوباره طاقت این که تو زندگیش باشم ولی اون با یه نفر دیگه باشه رو ندارم میترسم فقط تو رو بخواد و منو…

_با کی حرف میزنی!؟

با شنیدن صدای یهویی بَم مردونش تو جام پریدم و سمتش برگشتم و با پته پته مثل این احمقا گفتم:

_ب..ا… با جانان!

گیج‌ نگاهم کرد که دستم و روی شکمم گذاشتم!

با دیدن این حرکتم فکر کنم متوجه شد منظورم کیه که اخماش حسابی پیچید توهم، نزدیکم اومد و گوشه فکش و خاروند

_وسط شرکت من جای حرف زدن با بچه تو شکمتون نیست

هیچی نگفتم و  به خاطر نزدیکیش بوی عطر خوش بوش تو بینیم پیچیده شده بود و من کلا کل حواسم رفته بود پی عطر خوشبویی که ویارم شده بود و دوست داشتم تا میتونم تو ریه هام بفرستمش!… ناخوداگاه سمتش کشیده شدم نفس عمیقی کشیدم و انگار اصلا حواسم نبود این مرد نمیدونه من از اون حاملم که سرم و بیشتر نزدیک بردم و کاملا تو سینش رفتم و بوی عطرش و به ریه هام فرستادم!… وارد خلسه شیرینی شده بودم اما با به عقب هول داده شدنم از وسط اون خلسه سقوط کردم و به خودم اومدم!

با دستاش به عقب کشونده بودتم و با اخم بهم نگاه میکرد!… قفسه سینش بالا و پایین میشد و من تازه فهمیدم باز گند زدم و انگار حاملگیم اون یه ذره هوش و حواسمم از بین برده… با خجالت خیره بودم بهش که نگاهی به اطراف کرد و وقتی مطمعن شد کسی جز خودمون تو سالن نیست از لای دندوناش خیلی آروم گفت:

_برعکس اون چیزی که نشون میدی آدم عوضــــی هستی!

آدمی که حتی با وجود بچه تو شکمش سمت من میاد و خیانت میکنه؛ فرزان تورو با چه ذهنیتی فرستاده اینجا خدا داند ولی میدونی من هر چی باشم مثل تو عوضی نیستم آوا… فکر کردی نمیفهمم داری چه غلطی میکنی فکر کردی نگاهای خیرتو نمیبینم!؟ ‌

تو حتی لایق مادر شدنم نیستی حیف اسم مادر!… فکر میکردم برای انتقام اومدی اما…

سری به چپ و راست تکون داد

_نزدیک من نشو چون وقتی می‌تونستی بیای و گفتم قبول من اشتباه کردم نیومدی!… دیگه حتی نمیخوام ببینمت

نه برای این که بارداری یا قبلا اونی بودی که دوستش داشتم نه!… برای این که نمیخوام با هر بار دیدنت یاد آوری کنم به خودم عاشق چه آدم عوضی و پستی شدم که حتی با وجود حاملگیش از فرزان سمت من میاد

وجود اشک و تو چشمام حس میکردم و اون خیره بهم بود… خواستم دهن باز کنم بگم من عوضیم یا تویی که ول کردی رفتی تا به سهام و پولت برسی!

دوست داشتم جیغ بزنم بگم این بچه تو عوضی نه فرزان اما فقط ناباور نگاهش میکردم که صدای شهرزاد باعث شد هر دومون دست از نگاه به هم دیگه برداریم

_جاوید کجا رفتی یهو؟

جالب بود از آقای آریانمهر رسیده بود به جاوید!

جاوید نگاهی به شهرزاد کرد

_یه بحثی شروع شد بین من و خانم برومند گفتم تمومش کنم منشیمم الان نیست تا پوشه هایی که میخواین و بهتون تحویل بدم

اگه دو دقیقه بیشتر میموندم بغضم می‌شکست برای همین روبه جاوید گفتم:

_متوجه شدم!

با پایان جملم سمت دفترم قدم برداشتم اما صدای شهرزاد به گوشم رسید

_کارمون که تموم شد منشیتم نیست پرونده هارو بده بیا بریم ناهارو باهم بخوریم..‌. دلم لک زده برای غذاهای ایرانی

دیگه جواب جاوید و نشنیدم فقط قطره اشکی رو صورتم ریخت و همین که وارد دفترم شدم درو بستم و بغضم شکست.