با چشم غره گفتم
_اون موقعی که باید گردن می‌گرفتی بچته نگرفتی. حالا دیگه ادعایی براش نداشته باش.
پوزخندی زد و گفت
_اوکی عسلم هر چی تو بگی.
آیلا رو روی یک دستش گرفت و با اون یکی دستش هم مچ منه بدبختو اسیر کرد و دنبال خودش کشوند.
از اونجایی که هر قدمش بلند بود تقریبا دنبالش می دویدم.
قفل ماشینش و باز کرد که کتش رو گرفتم.
با اخم نگاهم کرد. مچم و از دستش کشیدم و گفتم
_من می‌خوام برم آرمین…من دور از اینجا،دور از تو یه زندگی تشکیل دادم تو هم بعد این همه سال مطمئنا زندگی خودت و داری… بیا همو اذیت نکنیم چی میشه؟
مثل یخ نگاهم کرد و در نهایت صندلی جلو ماشین و باز کرد و گفت
_بشین!
درمونده نگاهش کردم اما مثل سنگ شده بود لعنتی.
ناچارا سوار شدم. آیلا رو روی پام گذاشت. ماشین و دور زد و سوار شد.
سرم و به شیشه چسبوندم. ماشین و راه انداخت. برام جالب بود که انقدر کم حرف شده بود. مدام اخم داشت… مدام صورتش گرفته بود… همیشه تصور می‌کردم اگه یه روز منو ببینه خوشحال میشه اما آرمین هیچ وقت عوض نمی شد

#لیلی
اعصابم رسما داغون بود.این چهارمین بچه ای بود که دزدیده میشد با همون نشونه های تکراری…
پرونده رو ورق زدم و کوچکترین نشونه ها رو نوشتم.

با لرزیدن گوشیم دست از نوشتن کشیدم و موبایلم و برداشتم.
از یه شماره ی ناشناس پیامک داشتم.بازش کردم:
_بین و تو و جناب سرگرد رابطه ای پیش نمیاد ملکه ی من…دوباره نه!
گوشی از دستم افتاد و با وحشت بلند شدم.
دست و پام می‌لرزید. گفت ملکه ی من…
وحشت زده زمزمه کردم
_ا… امکان نداره… اون مرد… مطمئنم که مرد…یکی داره باهات شوخی میکنه لیلی…
در اتاق باز شد و آرش اومد داخل. با دیدنم نگران به سمتم اومد و گفت
_چت شده؟
جوابی ندادم. موبایلم و برداشت و با خوندن پیامکش مثل برج زهر مار شد و گفت
_کی همچین مزخرفی و برات فرستاده؟
ترسیده گفتم
_امیر….فقط اون بود که این طوری حرف می‌زد… لحنش،همه چیش…
به سمتم اومد
_امیر مرده بفهم اینو… هر بار تا یه اتفاقی میوفته میگی کار امیره! ریدم تو قبرش که این طوری تو رو ترسونده!
رسما میلرزیدم. کسی جز امیر نمی‌گفت ملکه ی من… کسی با این لحن حرف نمیزد. کسی مثل اون از همه چی خبر نداشت. لابد الانم فهمیده دیشب آرش منو بوسیده که چنین چیزی فرستاده.
آرش بی پروا در آغوشم کشید و کنار گوشم زمزمه کرد
_یکی میخواد اذیتت کنه. امیر مرده…هر کسیو که به خودش جرعت داده تو رو این طوری بترسونه پیداش میکنم و حسابش و میرسم.. تو فقط نلرز…این طوری نلرز…
حرفاش، عطر تنش آرومم کرد. دستام و محکم دورش حلقه کردم… یه بار دیگه نمیخواستم ازش جدا بشم خدایا… نمیشد.
دستاش و دو طرف صورتم گذاشت و گفت
_هر کی هست دیشب ما رو دیده!
بغض دار سر تکون دادم که گفت
_پس کاش الانم باشه ببینه.
لب‌هاش محکم روی لب هام نشست. این بار رسما ضعف کردم که به کمرم چنگ انداخت و نگهم داشت.
با قدرت بوسید… سرم و عقب کشیدم و گفتم
_یکی میاد آرش برو تا گندش در نیومده.
بوسه ی کوتاهی به لبم زد و گفت
_این بار کل دنیا هم بسیج بشن نمی تونن تو رو ازم بگیرن.
چشمام و بستم و با لذت از این حرفش لبخند زدم

#هانا
روی آیلا رو پوشوندم و از اتاق بیرون رفتم.
با دلتنگی به همه جای خونمون نگاه کردم. یعنی بعد من آرمین اینجا زندگی نکرده بود که این خونه رو انقدر غبار گرفته بود؟
از پله ها پایین رفتم و دیدمش…لم داده روی مبل با دکمه های باز پیراهنش در حالی که سیگار لای انگشتاش بود لیوان مشروبش و داد بالا…
نگرانش شدم. این حجم از سیگار کشیدن و مشروب خوردن از پا درش می‌آورد.
کاش مثل اون موقع می تونستم سیگار و از دستش بکشم هر چند بعدش خودم و اسیر می‌کرد پس الان چنین اختیاری ندارم.
به سمتش رفتم و با فاصله ازش نشستم.
نیم نگاهی بهم انداخت که گفتم
_از من چی میخوای؟
خیره نگاهم کرد و جوابم و نداد.
نفسم و فوت کردم و گفتم
_انتقام گرفتن از من می ارزه به این که زندگی تو خراب کنی؟حداقل به خاطر اونی که الان تو زندگی ته،اجازه بده من برم!
سر تکون داد و اشاره ای به در کرد
_برو…
با مکث ادامه داد
_اما دخترم پیش من میمونه…
مثل برق از جام پریدم و گفتم
_اون دختر تو نیست…
سیگارش و خاموش کرد و بلند شد. روبه روم ایستاد و گفت
_لک لکا واست آوردن؟
با حرص نگاهش کردم
_نه خیر اما تو لیاقت پدری اون بچه رو نداری.
انگشتش و روی لبم گذاشت و گفت
_تو هم لیاقت مادری اون بچه رو نداری.
عصبی صدام و بردم بالا
_من این همه سال بزرگش کردم. ازش مراقبت کردم.
پوزخند زد
_اما اونو از باباش محروم کردی.
_هه بابا؟میخوای یادت بیارم باباش وقتی از وجودش با خبر شد چه حرفایی زد؟
فکش قفل کرد و گفت
_میموندی واست توضیح میدادم.
دلخور گفتم
_چیو؟هیچ دلیلی تو این دنیا وجود نداشت که تو به من شک کنی… به من…زنت بودم من…
جلو اومد و زمزمه کرد
_مگه الان زنم نیستی؟
با تحکم گفتم
_نیستم.من هیچیت نیستم حتی دیگه هانا نیستم. قبول کن هانا مرده آرمین تو کشتیش!
نگام کرد و گفت
_آرمین و کی کشت؟

نفسم از لحنش بند اومد. اما جواب دادم
_خودخواهی هاش…حتی الان هم نمیخوای دست از خودخواهیات برداری. زندگی همه رو نابود میکنی آرمین.بذار ما بریم!
چشماش انقدر قرمز شده بود که جرئت اینو نداشتم تا صاف صاف توی چشماش نگاه کنم.
بی اعتنا به حرفم گفت
_شال چرا سرته؟
جواب ندادم.. شالم و از سرم کشید و گیره مو باز کرد. نگاهی به موهام انداخت که تازه رنگ شون کرده بودم..
با اخم دستی به موهام کشید و گفت
_بهت گفته بودم از موی رنگ شده خوشم نمیاد.گفته بودم موی بلند دوست ندارم.
با اخم گفتم
_اینا دیگه ربطی به تو نداره.
_به کی ربط داره؟
خواستم عقب برم که کمرم و محکم گرفت و چسبوند به خودش. طوری به کمرم فشار آورد که آخم در اومد.
با فک قفل شده ای غرید
_دل و جرئت پیدا کردی هانا مجد…
از درد نمی تونستم جواب بدم.
با اون یکی دستش بازوم و محکم فشار داد و غرید
_میدونی چرا همینجا نمیکشمت؟چون میخوام نشونت بدم مردن یعنی چی!
به سختی گفتم
_ولم کن دردم گرفت.
مانتوی توی تنم و جر داد از تنم در آورد‌ و هلم داد که پرت شدم روی مبل…
با وحشت نگاهش کردم و خواستم فرار کنم که پاشو روی قفسه ی سینم گذاشت.

🍁🍁🍁🍁

دوستان در کانال رمان من عضو بشید 

https://t.me/romanman_ir