سکوت کرد و چیزی نگفت.
سرم و پایین انداختم. شاید قسمت بوده این همه بدبختی و ببینم. یه ندایی درونم می گفت هنوز اول کاری آیلین خانوم. بدبختیات تازه شروع شده.
تلفنش زنگ خورد و از اونجایی که موبایلش روی داشبورد بود خم شدم و برش داشتم.
با دیدن اسم هلیا وا رفتم.
تلفن و از دستم گرفت و نگاهی به صفحه ش انداخت.
در کمال تعجب ماشین و کنار جاده پارک کرد و پیاده شد.
دلگیر نگاهش کردم که تماس و وصل کرد.
اون گفت که میخواد از هلیا طلاق بگیره. پس این مخفیانه صحبت کردنش چه دلیلی داشت جز اینکه بهم دروغ گفته؟
حداقل اینکه انتظار داشتم عصبی باشه اما اون با آرامش داشت حرف می‌زد و یک جا از حرکت لب هاش متوجه شدم بهش گفت “عزیزم”
سرم و برگردوندم و دیگه به سمتش نیم نگاهی هم ننداختم.
دقیقا بیست دقیقه بی وقفه حرف می‌زد تا اینکه بالاخره دلش اومد و قطع کرد.
سوار شد. توقع داشتم توضیح بده اما بی هیچ حرفی راه افتاد…
حتی نتونستم درست و حسابی برای حامله شدنم خوشحال باشم. رسما زهر مارم کرد.
یک ساعت بعد جلوی یه رستوران نگه داشت و گفت
_پیاده شو اینجا یه چیزی بخوریم.
سرسنگین جواب دادم
_من نمی‌خوام خودت برو!
صدای نفس کلافش رو شنیدم.
پیاده شد و ماشین و دور زد. در سمت منو باز کرد و گفت
_حواست باشه که بچه ی من تو شکمته باید خوب ازش مراقبت کنی حالا میای پایین یا به زور ببرمت؟

با حالت قهر پیاده شدم که در کمال پرویی دستم و گرفت. با غیظ نگاهش کردم که چشمکی زد و دستم و دنبال خودش به سمت رستوران کشوند.
اون قدری برای بچم ذوق داشتم که تصمیم گرفتم یه امروز و کوفت خودم نکنم.
* * * * *
کلید انداخت و منتظر نگاهم کرد.با تردید نگاهش کردم که دستش و روی کمرم گذاشت و به جلو هدایتم کرد.
وارد شدم که پشت سرم اومد و درو بست.
اخمام در هم رفت. خاطره ی خوبی از آخرین باری که اینجا با هم بودیم ندارم.
هنوز هم گلدون های شکسته و خونه ی بهم ریخته توی ذوقم میزد.
انگار فکرم و خوند که گفت
_همه چیو یه جور دیگه درست میکنم.
لبخند کم جونی زدم….
نگاه به ساعت انداخت و گفت
_من میرم.
نگاهش کردم و گفتم
_جایی برای موندن داری؟
_تو ماشین میخوابم.
چند لحظه مکث کردم و با تردید گفتم
_می تونی تو اتاق مهمون بخوابی!
لبخند محوی روی لبش نشست و گفت
_نمی‌ترسی ازم؟
گارد گرفته گفتم
_نکنه فکر بدی تو سرته؟
با همون شیطنت توی نگاهش جلو اومد

_مگه میشه تو پیشم باشی و من فکر بدی تو سرم نیاد؟
سری با تاسف تکون دادم و گفتم
_برو بیرون اهورا… به تو خوبی نیومده.
دستاشو به نشون تسلیم بالا برد و گفت
_باشه…حرفی نمیزنم.دلت میاد کارتون خواب بشم؟
چشم غره ای بهش رفتم و گفتم
_تو جا برای موندن پیدا میکنی!
به سمت پذیرایی رفت. لم داد روی مبل و گفت
_یه چای بریز بحث میکنیم…
معلوم بود موندگاره.دلم نمی‌خواست زیاد سر به سرش بذارم برای همین بی حرف رفتم توی آشپزخونه.
آب و گذاشتم جوش بیاد و خواستم ازش بپرسم گرسنشه یا نه که موبایلش زنگ خورد.
صدای آروم جواب دادنش توجهم و جلب کرد.
پشت دیوار آشپزخونه ایستادم و حرفاش و شنیدم
_تو خودتم میدونی که من واسه پول بابات نیومدم سمتت پس انقدر واسه ی این موضوع گریه نکن!
چه قدر مهربون باهاش حرف می‌زد. درست همون طوری که با من حرف می‌زد
_عزیز من گفتم که خودم حلش میکنم.تا من نخوام بابات نمیتونه طلاق تو ازم بگیره! به خاطر آبروشم شده دامادش و نمیندازه زندان.
دامادش؟پس قصد طلاق گرفتن از هلیا رو نداشت.
_خونه ی خودمونی؟
دلم رو به انفجار بود. دستم و روی شکمم گذاشتم. ناراحت نشی مامانی! اینی که داری صداش و می شنوی بابات نیست.
_باشه. گریه نکن دارم میام پیشت تو راهم!
کتری سوت کشید.
برگشتم توی آشپزخونه و در حالی که چشمام پر از اشک بود زیر گاز و خاموش کردم.
نفس عمیقی کشیدم. آروم بگیر آیلین!
حضورش و توی آشپزخونه حس کردم.

_من دارم میرم آیلین!
بدون این‌که برگردم با صدای گرفته ای گفتم
_به سلامت.
چند قدم نزدیکم شد. حضورش و پشتم احساس کردم

اشک لعنتیم روی گونم ریخت سرش و نزدیک آورد و گفت
_آیلین من…
وسط حرفش پریدم
_لازم نیست به من توضیح بدی اهورا.
نفسش و رها کرد و بدون هیچ حرفی از خونه بیرون زد.
با صدای به هم خوردن در تکونی خوردم و چشمام و با درد بستم.
* * * * *

دستم و روی شکمم گذاشتم و با لبخند گفتم
_با اینکه خودم کلی بدبختی توی زندگیم دیدم اما از ته دل میخوام که دختر باشی… چون من خیلی بی کس بودم توی زندگیم مامان…می‌خوام تو بشی خواهرم.. دخترم… مامانم…
توقع داشتم ازش جواب بشنوم اما حتی یه لگد کوچیک هم نزد.
بی حوصله به اطراف نگاه کردم.
با صدای در خوشحال بلند شدم.
یک ساعت قبل با سحر حرف زده بودم و اون گفته بود شاید بیاد. پس معلومه دلش نیومده و اومده.
در و باز کردم و با دیدن سامان خون توی رگهام یخ بست.

🍁🍁🍁🍁🍁