دعوای چی بکنم باهاش ؟ …. مرض دارم مگه؟ …. منو رها با هم کنار میایم … باشه … میگم باشه …
گوشی رو قطع میکنه و من لیوان خالی رو سمت اریا میگیرم … ازم میگیره و روی همون کمد فلزی میذاره … میگه :
_ بساطی داریم به قرآن … باس بابت رفتارم با زنمم جواب بدم ! …
این بار من اخم کرده نگاش میکنم … شاکی میگه :
_ چیه ؟ یه چیزی هم بدهکار شدم ؟ ..
دستم رو روی قفسه ی سینه ش می ذارم و ملایم عقب هل میدم … تکون نمی خوره اما میگم :
_ کدوم زن آقا ؟ … میشه توضیح بدی ؟ ..
اخم میکنه و حسام پر خنده میگه : همینو بگو …
آریا دق دلیش رو سر حسام خالی میکنه و تشر میزنه :
_ تو نمی خوای گورت رو گم کنی بیرون ؟ …
حسام ابرو بالا میندازه و جواب میده :
_ آهان … مزاحم زن و شوهر شدم الان ؟ ….
منم خنده م میگیره و میگم : کوفت ! …
چشمکی بهم میزنه و بیرون میره از اتاق … اریا عصبی سمتم برمیگرده :
_ باس جلو هرکی و ناکی باهام بحث کنی ؟ ….
نگاش میکنم و میگم :
_ حیف که مریضی وگرنه من می دونستم و تو ! …
لبخند کجی میزنه و جواب میده : اوهوکی ..بال و پرت دادم جوجه ؟ …
از کنارش میگدرم و سمت جایی میرم که چند دقیقه ی پیش زار میزدم و جایی تا دوقدمی اون دنیا رفته بودم و اومده بودم ….
خم میشم و کیفه روی زمین مونده م رو برمی دارم … همزمان میگم :
_ تو حالت از منم بهتره ! …
کیف رو بلند میکنم و سرجام می ایستم که میگه : الان ینی داری میری خونه ؟ …
ابرو بالا می ندازم : نرم ؟ …
دکتر گفته هنوز زخممم خطرناکه ! …
می خندم به این بچه بازیش … میگم : مهمون داریم خونه ! ….
زل میزنه بهم … خیره خیره … طولانی … اونقدر که به حرف میام :
_ چیه ؟ .. چرا اینطوری نگام میکنی ؟ …
_ داریم رو دوست داشتم ! …. با هم … منو تو مهمون داریم !
مکث میکنم… از کی این هممه رومانتیک شده ؟ .. این همه علاقه …. بدم میاد ؟ … نه … خوشحالم … اونقدر خوشحال که لبخند روی لبام میشینه و بی هوا و بی مقدمه … برای چندمین بار نمیدونم … اما می پرسم :
_ دوسم داری ! ….
اخم میکنه … غلیظ نه ها … بیشتر توی فکره … اخم کرده و با سرعت جلو میاد …
اونقدر تند که هنوز به خودم نیومدم و هنوز کاملا بهم نرسیده اما دستی پشت گردنم میذاره و منو هل میده سمت خودش …
خم میشه … قفل میکنه لبام رو با لباش … بازی میده … می بوسه …ریز ریز …. می مکه …. وا میرم …
چشمام گرد مونده … زل زدم به چشمای بسته شده ش و ابرو های گره خورده ش … جدیه … من نه دست و پا می زنم و نه باهاش هماهنگ میشم …. به معنای واقعی کلمه ماتم برده …
جا خوردم …. نفس کم میارم …. خودش اینو می فهمه که عقب میکشه …
عقب میکشه اما فاصله نمیگیره … پیشونیش رو به پیشونیم وصل میکنه و نفس هاش از پره های بینیش رد میشن تا صورتم … تا پخش شدنشون تو صورتم ! …
قلبم میکوبه … عادی نه … تند تند ! …
لب میزنه : جواب گرفتی یا بگم ؟ ..
لبام باز ممونده از همدیگه … نگاه خیره ی آریا به لبام مونده و آروم لب میزنه :
آروم لب میزنه :
_ تعجب نکن الان دارم میگم … اینکه فوران کردم … فقط با خودم به این نتیجه رسیدم اگه نباشمم خطر همیشه هست … همین که تارخ اومده تا بیخه گوشت … متوجهی ؟ .. الان حداقل خودمم و گوره بابای بقیه …. خب ؟ …
تموم مدت تکیه ی پیشونیش رو از پیشونیم نمیره … کوتاه نمیاد … دور نمیشه … حتی دستش رو برنداشته از پشت گردنم و منم زل زده موندم به مردمک هاش که خیره به منن …
لب میزنم :
_ خیلی دوستت دارم ! …
می خنده … باز جلو میاد برای ادامه دادن … برای اتصال عاشقانه ای که توش عشق بیداد میکنه و منم تشنه م … منم دلمم می خواد این تنش ادامه داشته باشه اما …
یکی در میزنه … آریا عقب میره و من تند نیم قدم ازش فاصله میگیره …اخم داره آریا ! …
نگفته مشخصه به خونه اون آدمه پشته دری تشنه س و که میگه :
_ بر خرمگس معرکه ! …
در باز میشه … چشمم می خوره به الهامی که همکاره آریا حساب میشه … همونی که با هر بار دیدنم اخم میکنه … مثله الان ! ….
من زیر لبی ادامه میدم : لعنت واقعا! …
آریا نگام میکنه … لبخند کجی میزنه وصدای الهام باعث میشه سمتش برگردیم …
_ چی شده آریا ؟ ..
جا می خورم … چقدر صمیمی ! بدم میاد …. اینی که داره تیشه به ریشه م میزنه حسادته … جلو میاد تا یه قدمی آریا و با نگاهش زیر و رو میکنه دست زخم خوروه ای که به گردن آریا آویزون مونده و میگه : احمدی میگفت توی عملیات گیر افتادی !
احمدی ؟ … چرا حسام باید احمدی باشه وآریا همون آریا ؟ ..
چرا حسام احمدی باشه و آریا همون آریا ؟
اخم میکنم . دوست ندارم این صمیمیتی رو که می بینم .
آریا حواسش به من نیست و الهام کلا انگاری منو نمیبینه … نمیبینه که حتی سلام نمیکنه و واکنش نشون نمیده …
آریا _ چیزی نیست . یه خراشه کوچیکه !
الهام کوتاه نمیاد … بر عکس . بهش نزدیک میشه .. با سر انگشتش پیراهنش رو از دستش فاصله میده و من … من رو به انفجارم … رو به ترکیدن …
آریا نباید بذاره … آریا حواسش به دستش و به الهام که از پشت سرش رد میشم و بیرون میرم از اتاق .
اونقدری عصبی ام کا می خوام همه ی این بیمارستان با همه طبقه هاش رو روی سر آریا خراب کنم .
بیرون که میزنم حسام نزدیکم میاد و میگه : چی شد؟ … میری ؟ …
اخم دارم … بر افروخته م … میگم : نرم ؟ … بمونم که چی بشه؟ …
اونقدری پرخار حرف زدم که حسام دستاش رو تسلیم وار بالا می گیره و میگه :
_ دو دقه پاچه م رو از دهنت در بیار شاید با حرف حل شد !
دستی به معنای برو بابا روی هوا براش تکون میدم و بیرون میزنم از بیمارستان …
باد خنکی به صورتم می خوره اما از التهابم و این همه نگرانیم و به هم ریختگیم کم نمیکنه ! … بدتر بغضم میگیره …
گوشیم زنگ می خوره … کیه این نیمه شب ؟ .. ساعت احتمالا ۲ یا ۳ صبحه و گوشی رو نگاه میکنم …
اسم آریاس … خاموش روشن میشه … دو دلم برای جواب دادن و تهش تماس رو وصل میکنم .
بیخ گوشم میگیرم که می شنوم صداش رو :
_ کجا رفتی تو نصفه شبی ؟ … الو … الو رها … خاگ بر سر من کنن که نمی دونم دو دقه آروم باشم از دست تو ….
پوزخندی صدا داری میزنم … عمدا … می خوام صدام رو بشنوه و می شنوه … میگم :
_ چرا زنگ زدی بهم ؟؟ … بودن کسایی دور و برتون که من به چشم نیام !
اعصابش به هم میریزه و میگه : چرا چرت و پرت میگی تو ؟ … کی بوده ؟ … رها لامصب تنها برنگرد خونه وایسا یکی رو باهات بفرستم … اون تارخه حروم زاده عکست رو توی کیف پولم دیده لامصب…
وا میرم … گوشی رو از بیخ گوشم پایین میارم و می خوام به ساختمون بیمارستان برگردم …
نیم قدم عقب میرم که به کسی می خورم … تند و ترسیده دور میزنم و رو در روی اون آدم پشت سری قرار میگیرم !
رنگم می پره … دهنم باز میمونه و ترس برم می داره … از اون ترسا که صدای آریا تو گوشم بپیچه و منو بترسونه از تارخ که می ترسم حالا !
همون نیم قدمه عقب رفته رو بازم عقب برمی دارم تا ازش فاصله بگیرم …
از این هیکل زیادی درشت و قد بلندش … از این ابروهایی که به هم گره خوردن و قرار نیست باز بشن … هیچوقت …
آب دهنم رو قورت میدم … حرکت سیبک گلوم به شقیقه م فشار میاره !
همه ی اینا از ترسه و هنوز زل زده مونده م به تارخی که نیم قدم عقب رفته ی منو جلو میاد تا سینه به سینه شدنه من !
صدای نفس کشیدن عصبیش رو میشنوم … صدای خشدار از عصبانیتش رو … لب میزنه :
_ شوهرت همون حرومزاده ای بود که با رویا ریخت روی هم و زنش با من ؟ …
میگم : ا … اشتبا …
دست بلند میکنه ک بازوم رو میگیره … گفته بودم نیمه شبه و این بیماریتان اونقدرا هم شلوغ نیست که گسی رد بشه و راستش منم اونقدر ترسیده م که خفه خون گرفتم …
نه جیغی ، نه پرخاشی !
اووووف تازه خوب شده بودااا این تارخ باز چی میگه اه تا میاد خوب بشه اینجوری خراب میشه😓😩
تورو خدا این کارو با ما نکنید اخه تارخ اونجا چ غلطی میکرد؟؟؟؟؟
آریا و رها بهم برسن دیگه خرابش نکنید😥😥😥😥
لطفا اینبار زود پارت جدیدو بدین