در دفتر رو باز میکنم … داخل میرم …
میگم :
_ یا می بردم یا می مردم !
فقط این دو گزینه رو دارم !…. میرم سمت صندلی … نمی شینم … دور میشم … سمت پنجره .‌…
کلافه م … یه جا بند نمیشم …آروم نمیگیرم … نمی دونم چی می خوام … عرق نشسته روی پیشونیم و تارخ و رو توی ذهنم هزار بار دار میزنم !
دستی رو شونه م می شینه …. عقب برمیگردم … سینا لبخند میزنه :
_ پیداش میکنیم … آروم باش ..
نفس کلافه ای میکشم و درد کتفم عصبی ترم میکنه …
همین موقع الهام داخل میاد … با دیدنش داغ دلم تازه میشه … خاطرم میاد امشب رو …
رها دلخور بود ! حق میدم بهش … مثل وقتایی که هر نَری از کنار رها رد میشد خونم به جوش می اومد و دوست داشتم خر خره ش رو بجوم !
توی دستی یه بشقابه و داخل اون بشقاب یه لیوان که از توش بخار بلند میشه و میگه :
_ اینو بخور …
اخم میکنم …. عصبی میگم : من خواستم ازت ؟
جا می خوره … توقع نداره … سینا ابرو بالا می ندازه و لب میزنه :
_ آ ….
نمی ذارم جمله ش تموم بشه … حتی نگاهم رو از الهامه مات برده نمیگیرم و میگم :
_ کی گفت برا من چیزی بیاری ؟ من گفتم ؟
سینا _ ععععع …. اریا حواست هست ؟
بهش میپرم :
_ خوبم هست ‌… حواسم هست … دلیلی نمیبینم برا من نگران باشه !
سمت الهام برمی گردم … انگشت اشاره م رو سمتش میگیرم … تهدید وار … لب میزنم :
_ خانومم این صمیمیت رو ببینه بد میشه ، بار آخرت باشه !

خانومم این صمیمیت رو ببینه بد میشه ، بار آخرت باشه !
چشماش رو اشک پر کرده … دستاش می لرزن … اینو از تکون تکونی که لیوان و مایع داخلش می خوره می فهمم …
الهاپ بیرون میره … اونقدری بغض کرده بود که حتی نتونسته بود بهم حرفی بزنه !
چرا کسی نمی فهمه که من یه کتری در حال بخارم که باید ازم بترسن …
بترسن حداقل تا زمانی که رها رو پیدا کنم … سینا شاکی میگه :
_ بد کرده چای آورده ؟ …
کفری میگم : نمی خوام بیاره …
سینا _ چه مرگته تو ؟ … همین جناب عالی همینجا داد و بیداد کردی که زن نمی خوای و خانواده ت پیله کردن … ما چه بدونیم چه خبره ؟ …
صدام رو بالا می برم … میگم :
_ زنمه … گوه خوردم یه زر مفت زدم اون موقع الان سرم به سنگ خورده … الان دلم می خواد سرمو بکوبم به دیوار …. الان …
سینا _ خیله خب آرو …
من اما آروم نمیشم … کفری تر میگم :
_ کفری ام … دم پر من نباشید …. حله؟ …
در دفتر تند باز میشه … حسام با یه برگه توی دستش داخل میاد و میگه :
_ چه خبرتونه شماها ؟ … صدات تا اون سر شهر میره …
_ به درک که میره !
حسام چپ چپ نگام میکنه و میگه :
_ سرهنگ به زور خودش رو نگه داشته که مانعت نشه روی پروند کار کنی … حالیته ؟ …
_ من …. منه آریا … امشب رو صبح نمیکنم اگه رها … اگه زنم امشب جایی باشه که من نیستم … که خبر ندارم ازش …
حسام برگه رو بالا میگیره :
_ بالاخره دهن باز کرد … نوشته …
تند از کنار سینا رد میشم …

تند از کنار سینا رد میشم … برگه رو از دست حسام میگیرم … آدرس رو نگاه میکنم …
به سرعت باد بیرون میزنم از دفتر …
سرهنگ چپ چپ نگام میکنه … اما درکم میکنه …
*
(رها)
سر جام وول می خورم … دستام بسته س و آزادی عمل ندارم …
یه خرابه و سنگ ریزه هایی که توی کمرم فرو میره … توی دستام …
گریه میکنم هنوز … حتی وقتی وستمال توی دهنمه و حالم به هم می خوره …
تا حالا صد باری عق زدم … موهام شلخته ن .. حتی نمیدونم کجام ؟ … مثه سگ پشیمونم از بیرون زدن از بیمارستان …
از دور شدن از آریا … همه ی تنم درد میکنه و این درد ها به کنار … من استرس دارم برای اینجا بودن …
اینجا بودنی که می خوام به مرگم ختم بشه نه … نه به ! …
نمی تونم حتی بهش فکر کنم … بی هوا در اتاقکی که نیمی از اون ریزش کرده و فقط دور تا دورش دیوار هست باز میشه …
تارخ رو میبینم که داخل میاد … صورتش خیسه و مشخصه اونو شسته …
با دیدنم لبخند میزنه … دیگه برام جذاب نیست … اصلا جذاب نیست … حتی اون چهره ی بی نقص که بهم یه شیطان رو توی جلد آدم نشون میده …
اخم میکنم … نگاه ترسیده م بهش مونده … حق دارم بترسم … حق دارم و تو دلم خدا خدا میکنم …
امیدی ندارم آریا پیدام کنه … امیدی ندارم و حقمه … تارخ جلو میاد و کنارم روی پاهاش میشینه … لبخند مسخره ای می زنه که منو به وحشت میندازه …
نا زن ها نگاه جنس مخالف رو می فهمیم … که چقدر کثیفه … چقدر آلوده س …
تارخ تا الان … تا همین لحظه هیچ وقت منو این مدلی نگاه نکرده!

مو به تنم سیخ میشه از این هرز نگاه کردن … جوری که حس میکنم انگار چیزی تنم نیست و برهنه این مدلی جلوی تارخ کز کردم !
گریه م بند نمیاد… تارخ پوزخند میزنه … میگه :
تک نفره که حال نمیده … می خوام سه نفره باشه … گروپ بزنیم … می خوام ببینم وقتی آریا فیلمتو میگیره چه حالی میشه !
ماتم میبره … از ترس یه لحظه نفسم میره … جا خورده و به هم ریخته بهش نگاه میکنم …
اگه راست بگه چی ؟ … اگه … اگه واقعا چند نفر باشن …
دلم داره می ترکه از وحشت … از اضطراب … دست بلند میکنه … انگشت اشاره س رو می ذاره روی گردنم و پایین میاره …
نرم نرمک … بی عجله ! … به اولین دکمه ی مانتوم می رسه و با همون دستش بازش میکنه !قلبم جوری می کوبه که انگار قراره بیرون بزنه … قراره قفسه ی سینه م رو بشکافه یا جایی لابه لای دهنم بیرون پرت بشه …
حتی وول نمی خورم … از وحشت دست و پام سر شدن … دستش رو پایین تر میاره تا باز کردن دومین دکمه م …
دست داغش پوسته یخم رو لمش میکنه … قفسه ی سینه م رو … خنده ی خبیثی میکنه و انگشت اشاره ش این بار به خط سینه م می رسه !
انگاری بهم برق وصل کردن … تازه یادم میاد باید فاصله بگیرم …
دورشم تا بهم نرسه … وول می خورم … دست و پا بسه … دهن بسته !
می خوام دور بشم … نهایتا با اون همه تلاش چند سانتی جا به جا میشم …
فقط چند سانت … تارخ نیشخندی میزنه و نگاهش رو از چشمای ترسیده م میگیره تا همون خط سینه ای که داره لمسش میکنه …