_ خیر باشه … یه دونه داشتیم اونم بردی …
آریا لبخند کجی میزنه و هر دو رو سمت بابا میگیره …
قبل از این که آریا چیزی بگه بابا با خنده میگه :
_ د نه د من خودم زن و بچه دارم !
من می خندم و آریا هم می خنده … اما میگه :
_ اومدم دوباره ببرمش !
جا می خورم … می خواد از چی حرف بزنه ؟ … نگرانم می کنه …
_ سلام !
صدای مامان رو می شنویم و سمت ورودی اتاقش بر می گردیم … همونجا که خودش ایستاده و به آریا نگاه میکنه !
نگاه آریا شرمزده س و میگه :
_ سلام عرض شد …
مامان_ خوش اومدی … بیا داخل …امیر علی نمی خوای تعارف کنی ؟
بابا گل و شیرینی رو می گیره و زودتر از اون داخل میاد …
همزمان میگه : والا ازم خواستگاری شد هول کردم خانوم … حالا هی قدر منو ندون بهار!
مامان ولی جدی جواب میده :
_ مگه می شه ادم قدر زندگیشو ندونه!؟
بابا جا می خوره … مننم جا می خورم و آریا خونسرد میگه :
_ من ندونستم !
رنگ به رنگ میشم و اریا زده به سرش .. نکنه بخواد از مشکلاتمون حرف بزنه …
نکنه بگه چه خبر بوده و من استرس میگیرم …
مامان نمی ذاره ما به هم برسیم … منطقی بخوای بهش فکر کنی حق داره …
ولی … ولی عشق و چه به منطق ؟
مامان جلو میاد و گل و شیرینی رو از بابا میگیره … لب میزنه :
_ انگاری امشب قراره خیلی چیزا بشنویم عزیزم !

مامان تیزه … زرنگه … من دلم نممی خواد آریا به حرف بیاد اما مصممه … محکمه ‌….
بابا بهش تعارف میزنه تا بشینه و همزمان به مامان چشم غره میره !
آریا روی پبل میشینه و خیلی وقته خونه ی بابا اینا نیومده !
خییلی وقت اندازه یه سالی میشه و بیشتر برای مامان برای همین ازش شاکیه !
سکوت خونه رو برداشته … فضا ، فضای سنگینیه !
معذب کننده س … من میرم تا آشپزخونه و می خوام چای بریزم که صدای بابام رو پشت سرم می شنوم ، اونم در حالی که سعی داره صداش رو تا آخرین توانش پایین بیاره و میگه :
_ چه خبره تو این خونه ؟ … مامانت چشه ؟
شونه بالا می ندازم و به همون اندازه یواش جواب میدم :
_ شمشیر از رو بسته برای آریای بیچاره !
بابا تک خنده ای میکنه و میگه :
_ حیا کن دختر !
راستش از بابام خجالت نمیکشم و نکشیدم هیچوقت ..
مثل مامان پیگیر نیست و اذیتت نمیکنه !
شاید بهتر باشه بگم مثل مامان اونقدر زیاد و افراطی نگران زندگی من نیست !
می ذاره همه چیز روند طبیعیش رو طی کنه و حالا هم سری با تاسف برام تکون میده و میره تا پذیرایی !
منم با سینی که استکان ها رو از چای پر کردم دنبالش میرم .
سینی رو روی میز می ذادم و روی مبل تک نفره ای که کنار آریا هست میشینم .
میگم : فکر کردم امروز میری کار !
لبخخند ملایمی میزنه و میگه :
_ گفتم احسان بیاد جام …

سری تکون میدم که این بار اریا سمت مامان برمی گرده و و میگه :
_ و البته یه خورده حرف داشتم بزنم … حرفایی که باید زودتر میزدم و نزدم !
مامان با دقت گوش میده و بابا دست دراز میکنه سمت سینی ، استکانی برمی داره و من میگم :
_ وا … چه حرفی ؟ …
راستش می خوام حرف بزنه … تا حدودی خجالت میکشم ! از این که مامان اینا بفهمن با این شرایط بازم من خونه ی آریا موندم !
آریا سمتم برنمیگرده و عوضش میبینم نیم رخش رو که داره به بابا نگاه میکنه و میگه :
_ اومدم رها رو خواستگاری کنم !
ته دلم خالی میشه و مامان ابرو بالا می ندازه … بابا تک خنده ای میکنه و میگه :
_ فکر نمیکنی خیلی رومانتیک شدی ؟
آریا نمی خنده … حتی یه کمم از جدیتش کم نمیشه و باز میگه :
_ اومدم رها رو برای بار دوم خواستگاری کنم ! این بار میخوام حماقت خرج نکنم !
بابا گیج و گنگ لب میزنه :
_ متوجه نمیشم آریا !
آریا رک ، بی پرده ، بی مکث میگه :
_ ما زن و شوهر نیستیم ! … حداقل الان !
بابا اخم میکنه … مامان جا می خوره … هر دو سکوت میکنن اما تشنه ی شنیدنن … من دست و پامو گم میکنم …
لبخند مسخره ای میزنم و میگم :
_ عه … آریا … این … این مسخره …
بابا بین گفته م می پره و تشر مانند میگه :
_ چند دقیقه اجازه بده رها !