_ تشخیص اینکه میتونه حرف بزنه یا نه به عهده ی خودشه،نه شما….

میدونم که دیر یا زود باید یه چیزی سر هم کنم و بهشون بگم تا دست از سرم بردارن….

دست آزادم رو ستون بدنم قرار میدم و به کمک تخت بلند میشم و میشینم…

نگاه همشون سمتم کشیده میشه….

به چهره ی امیرعلی نگاه میکنم…

نمیدونم تو ذهنش چی میگذره..با دیدن چند تا عکس که اخرش هم ثابت شد هیچ اتفاقی بین من و کامران نیفتاده بود اونجور بی رحمانه کنارم زد…دیگه چه برسه به الان که بدترین اتفاقی که ممکن بود برام افتاده…

آب دهنمو قورت میدم و سرمو پایین میندازم و میگم:.داشتم…..داشتم از سر کار بر میگشتم که یه ماشین جلوم وایساد و به زور سوارم کرد…بعدم….بعدم..تو ماشین بهم….

_ چرت نگو…

به امیرعلی که با صدای بلند این حرف و زده نگاه میکنم…

_ آروم باش آقا…اگه سخته براتون برید بیرون‌…

بی توجه به مامور جلو میاد و با خشم میگه: چرت نگو طلوع…مو به مو عین واقعیت رو توضیح میدی…بخوای حرف مفت برنی من میدونم و تو…

چشمام به سرعت نور باز پر میشه…..چطوری بگم کار پسر داییم بوده آخه…اونم جلو خودش…بگم که همه ی دروغای قبلیم لو میره….خودم حقمو از اون بی شرف میگیرم…..

با چشماش خط و نشون میکشه و اشاره میکنه حرف بزنم….

_ یه نفر بود؟…

خجالت زده میگم: بله….

_چهره ش مشخص بود؟…

_ تاریک بود خوب ندیدم…

صدای به مسخره خندیدن امیرعلی بلند میشه….سرمو بالا میگیرم و نگاش میکنم…

_ عجب داستان مرخرفی….

خنده ش محو میشه و جلو میاد تا جایی که پاهاش به تخت میچسبه…خم میشه و چونم رو محکم تو دستش فشار میده…

_ بخوای به مزخرفاتت ادامه بدی بلایی سرت میارم که نتونی تا آخر عمر رو پاهات وایسی….

از درد فکم و دندونام چهره م تو هم میره….

_ بیا برو عقب ببینم…انگاری خودت هیچ خوب نیستی…‌‌‌برو بیرون…برو….

پرستار هم جلو میاد و میگه: چیکار میکنین اقای دکتر….بیچاره خودش حالش خوب نیست که..

مامور به اجبار عقب میبرش…..

ولی هنوزم با چشماش تهدیدم میکنه…

از در که بیرون میرن دوباره گریه رو از سر میگیرم….

خدا لعنتت کنه بارمان…..کاش امیرعلی اینجا نبود تا میدادم همین امروز دست بسته بیان از نمایشگاه با بی ابرویی ببرننت….

از بیمارستان بیرون میزنیم…..چشمم که به آسمون میفته وا میرم….باورم نمیشه…چند ساعت مگه بیهوش بدم که الان هوا تاریکه….

برخلاف میلم تو ماشینش میشینم….

هنوزم همونقد عصبانیه و من الان واقعا دلم میخواد کیلومتر ها ازش فاصله داشته باشم….نه اینکه تو ماشینش بشینم و باهاش تنها باشم….

هنوز تو خیابون بیمارستانیم که حرصی میگه: حرف بزن طلوع….خیال نکن چون مزخرفاتت رو یادداشت کردن منم عین یابو میگم درسته…..اونا هر چی رو که خودت بگی مینویسن….محکم میزنه رو فرمون و ادامه میده: رو همون نوشته ها هم پرونده درست میکنن و حکم میدن….

کاش امیرعلی بفهمه که چقد حالم بده….

به آدما نگاه میکنم و به این فکر میفتم کدوم یکی از اینا اندازه من بدبختن…

_ کی بود که وقت کرده کاندوم هم بکشه سرش…

چشمامو محکم رو هم فشار میدم….

درسته حرفش حقیقت داره ولی به اندازه ی یه کوه وزن داشت و له م کرد….

نفسای خشمگینش تو اتاق میپیچه…..بیچاره خودش….بیچاره خودم….بیچاره دلم…..

_ با دکترت حرف زدم….فقط آثار تجاوز رو تو بدنت دید.‌..ازمایشی که گرفتن هیچی از  *  اون بیشرف تو ازمایشت نبود….با این حرفایی که خودتم تحویل سروان دادی کامل و شیک اتهامو ازش برداشتی….حالا تو بدو و اون بدو…..یعنی هم قشنگ باهات حال کرد هم الان خوش خوشانشه کسی که باهاش خوابیده یه دفاع جانانه ازش جلو پلیس کرده….

آخ خدااا…..

چرا جونمو نمیگیری…..

دیگه کارم از گریه گذشته و بدون حرف به رو به رو خیره میشم…….دلم هوای خاله سوگل رو کرده…..کاشکی زنده بود….دوست داشتم تو همین تاریکی شب میرفتم و کنار قبرش مینشستم و باهاش حرف میزدم….

لعنت به روزی که پا گذاشتم تو زندگی رستایی ها..‌‌‌‌‌

در رو باز میکنه و منتظر میمونه اول من برم داخل….

با یه هل کوچیک‌ به در وارد میشم…..

جلو میرم و‌ رو تخت میشینم….

_ پاشو برو حموم….

بدون اینکه نگاش کنم اروم میگم: لباس ندارم….

برخلاف همیشه که دوست داشت نزدیکم بشینه این بار رو مبل رو‌ به‌ روم‌ میشینه….

_ از خون چسبیده لای پات چندشت نمیشه که لباس نداشتن رو بهونه میکنی…..

تیز نگاش میکنم که پوزخند میزنه و ادامه میده: اهوع…..ناراحت شدی عزیزدلم…من ندیدمت که….پرستاره میگفت…وگرنه من غلط کنم بهت نگاه بندازم و باعث شم مرتکب گناه کبیره شی.‌..

برا کمتر شنیدن حرفاش که فقط دلمو میسوزونه بلند میشم و سمت حموم میرم…

اب و باز میکنم و بی جون کف حموم میشینم…..

بغضم میترکه و‌ شروع میکنم به گریه کردن…..

نشونت میدم کثافت بی وجود….بارمان بی شرف انتقام تک تک این اشکا رو‌ پس میدی…

یه حوله رو برا بالا تنم استفاده میکنم و یکی هم پایین تنم……

در رو اروم باز میکنم و امیدوارم که امیرعلی رفته باشه بیرون….

قدمام رو سمت ساک لباساش تند میکنم…

_ بشین جلو شوفاژ….

با صداش از جا میپرم و میچرخم….

حوله رو محکم دور خودم میگیرم تا نیفته…..

به مسخره میخنده و چند قدم جلو میاد….

با دستاش به بدنم اشاره میکنه و میگه: یکی دیگه آش و با جاش خورده رفته…..چی رو دیگه قایم میکنی…..

قلبم از حرفاش صد تکه میشه….کاش میشد تکه های وجودمو جمع کنم و از هر چی آدمه فاصله بگیرم و برم جایی که فقط خودم باشم و خودم……..

دلگیر چشم میگیرم و میخوام بچرخم که میگه: اگه دنبالی لباسی، هیچ لباسی ندارم….

گیج نگاش میکنم که ادامه میده: چمدون رو از تو ماشین درآوردم و گذاشتم خونه….دیشب چندین بار زنگ زدم که خانم دوست نداشتن و جواب ندادن….صبحم اینقده تماس گرفتم که یه اقایی جواب داد گفت تو مسافرخونه از حال رفتی میخوان ببرنت بیمارستان…..

لحن حرف زدنش منو یاد روزی میندازه که کامران عکسا رو براش فرستاد..‌…

امیرعلی بوی رفتن میده باز….

سرما و خیسی تنم لرزی تو بدنم میندازه و باعث میشه سمت شوفاژ برم و کنارش بشینم….

داشتم‌ عادت میکردم به زندگی و حتی فکر کردن به زندگی دوباره با امیرعلی که بارمان عوضی باعث شد دوباره همه چی بهم گره بخوره…..

میاد و‌ و رو به روم میشینه…..دستش برا باز کردن حوله که جلو میاد تند عقب میکشم….

_ اروم باش…بذار ببینم چه بلایی سرت اومده….

حوله رو محکم تر به خودم میگرم و به ارومی و با ترس میگم: برو کنار…..

_ میخوام فقط معاینه ت کنم طلوع…

از ترس به سکسه میفتم….

_ ن…نمی..خوام…..برو…اون…ور…

عقب میکشه و میگه: باشه…باشه..کاریت ندارم…فقط حرف بزنیم خب…

به صورتش نگاه میکنم….اصلا دوست ندارم از دستش بدم….کاشکی دوباره رابطه ای بینمون شروع نمیشد….

_ بهم بگو طلوع….بذار کمکت کنم…..تا همین الانم که اپن حرفا رو به پلیس گفتی سخته بخوای ثابت کنی قضیه چیز دیگه ای بود…. ولی…من کمکت میکنم….

نفس عمیقی میکشه و وقتی میبینه ارومم ادامه میده: مسافرخونه چیکار میکردی طلوع…..هاا؟…مگه نمیگفتی با خانواده ت زندگی میکردی…..پس برا چی مسافرخونه بودی….اونشب چرا تو پارک خوابیده بودی؟…..بهم بگو کی این بلا رو سرت اورده….تهدیدت کرده….اره؟….تو رو خدا حرف بزن….

کاش میشد بهت بگم امیرعلی….الان بیشتر از هر چیزی به یه حامی احتیاج دارم…

دستامو دور پاهام حلقه میکنم و تکیه میدم به دیوار….

باید بفهمم حالا که این بلا سرم اومده امیرعلی تا کجا میخواد باهام پیش بیاد…..

با مکث از زمین چشم میگیرم و رو بهش میگم: هنوزم….هنوزم سر حرفت هستی؟…