*شیوا*

در رو با عصبانیت کنار زدم و رفتم داخل.
با اینکه خودمم یه چیزایی در مورد شیدا حدس زده بودم اما هیچوقت فکر نمیکردم مامان نسبت بهش تا به این حد بی رحم رفتار کرده باشه.
که در عوض بِدهی هاشون اونو داده باشه به یه آدم نفرت انگیز.
به یه موجود چندش…
دلم براش میسوخت.دلم بدای بغضهایی که با درماندگی قورتشون میداد میسوخت.
دلم واسه مظلومیتش واسه اون حالت درماندگی و بیچاره بودنش میسوخت.
دندونامو رو هم سابیدم و خشمگین و عصبانی به سمت مامان رفتم.
تو آشپزخونه ایستاده بود و باخونسردی ظرف سالاد رژیمیش رو آماده میکرد.
انگار نه انگار اتفاقی افتاده باشه.
انگار نه انگار یه نفر زندگیش تباه شده باشه.
یه نفر که دخترشه!
اصلا واسه اون چی و کی اهمیت داشت جز ظاهرش…جز عیش و نوشش….
پا تند کردم سمتش و بی مقدمه و عصبی گفتم:

-خیلی بی رحمی مااااامان! خیلی….

سرش رو چرخوند سمتم.نگاهی بیتفاوتانه به صورتم انداخت و بعد پوزخندی زد و گفت:

-چیه ؟! تو بابت چی طلبکاری!؟

صدامو بردم بالا و گفتم:

سرش رو چرخوند سمتم.نگاهی بیتفاوتانه به صورتم انداخت و بعد پوزخندی زد و گفت:

-چیه ؟! تو بابت چی طلبکاری!؟

صدامو بردم بالا و گفتم:

-بابت شیداااا…تو زندگیشو جوونیشو آرزوهاش رو…تو همه رو سوزوندی!همه رو ازش گرفتی…تو خیلی بی رحم بودی مامان خیلی

پوزخند دیگه ای زد و گفت:

-بچه تو چه میدونی تو دنیا چه خبره ؟ تو مو میبینی من پیچش مو…
چرندیات شیدارو هم تکرار نکن.
من آینده ی اونو تضمین کردم.خوشی زده زیر دلش حالیش نیست

یه هه بلند گفتم و به طعنه و کنایه پرسیدم:

-آینده اش رو تضمین کردی؟

داد زد:

-آرهههههه

دندون قروچه ای وردم و گفتم:

-نه تو …تو زندگی اونو تباه کردی.
خوشی ای که ازش حرف میزنی کبودی زیر چشمشه؟
وادارش کردی با یه عوضی ازدواج کنه و میگی که این اسمش تضمین خوشبختیه!
امیدوارم یه روز نخوای من رو هم مثل اون وادار به انجام همچین کاری بکنی

با خونسردی و بیتفاوتی گفت:

با خونسردی و بیتفاوتی گفت:

-من واسه تضمین آینده ی تو هم هر کاری لازم‌باشه میکنم…حتی اگه اون کار اجبار تو برای ازدواج بامردی باشه که فکر میکنی مناسبت نیست..

با تاسف نگاهش کردم.
پس همونطور که حدس زدم میخواست همون بلایی رو سر من بیاره که سر شیدا آورده بود.
اما من بهش این اجازه رو نمیدادم.
من نمیذاشتم بدبخت و فلک زده ام بکنه.
دستامو مشت کردم و قرص و محکم گفتم:

-اما من هیچوقت این اجازه رو بهت نمیدم.نمیزارم یه روز مثل شیدا مجبورم کنی با آدمی که دلم‌نمیخواد ازدواج کنم.من با اونی که خودم‌میخوام ازدواج میکنم.با اونی که دوست دارم نه اونی که تو فکر میکنی به صلاحهمه!

ظرف سالاد رو محکم زد رو میز و گفت:

-دهنتو ببند شیوا…تو تو خونه ی من داری زندگی میکنی…خرجتو من میدم.پول آب و دونتو من میدم هر چی من میگم تو باید بگی چشممممم…میفهمی؟

داد زدم:

-نه نمیفهمم من دخترتم وظیفه ی توئه برام همچین کارایی انجام بدب…

دستشو به سمت در دراز کرد و گفت:

-پس گمشو برووو بیرون چون نمیخوام ریخت آدم ناسپاسی مثل تورو ببینم!
گمشو بیرون…

با بغض نگاهش کردم و متاسف گفتم:

-تو بچه نمیخوای!تو برده و غلام حلقه به گوش میخوای…باشه.از اینجا میرم.
میرم تا چون تو پول آب و دونمو میدی یه روز مجبور نشم تن به فلاکت بدم..

دوباره داد زد:

-احمق‌‌‌‌…تو یه احمقی‌…از جلوی چشمهام گمشو چون دیگه نمیخوام ریختتو ببینم.

بلند بلند گفتم:

-من خودمم دبگه نمیخوام اینجا بمونم….حتی یک دقیقه

اینو گفتم و بدو بدو دویدم‌سمت پله ها تا زودتر خودمو برسونم به اتاقم.
یا نه…بهتر بود بگم یکی از اتاقهای قصر مادمازل مستانه! این بهتر بود.
ضروری ترین وسایلمو ریختم توی کوله پشتیم و بعد هم با عجله و بدون زدن هیچ حرف اضافه ای از خونه زدم بیرون درحالی که خوب میدونستم هیچ جایی واسه رفتن ندارم.
هیچ جایی…

اونقدر با اون کوله پشتی سنگین اینور اونور چرخیدم که ساق پاهام از یه جایی به بعد دیگه یاریم نکردن.
اونقدر سنگین و گرفته شده بودن که حس میکردم یکی فلکم کرده.
دیگه نمیتونستم خودمو با سینما و کافه و رستوران سرگرم کنم تا وقت بگذره
خسته و کوفته یه گوشه نشستم و با بیرون کشیدن ماگ قهوه ای رنگ از جیب کناری کیف یکم آب نوشیدم و زیر لب باخودم زمزمه کردم:

“امشب باید کجا برم؟ هتل و مسافرخونه که رام نمیدن.پس کدوم جهنمی میتونم برم؟ تقصیر توئہ مامان…تقصیر تو ولی دیگه پامو تو اون خونه نمیزارم که هی سرم منت بزاری”

مثل همیشه انگار که تنها چاره مونا باشه، شماره اش رو گرفتم و گوشی رو کنار گوشم نگه داشتم.
خیلی دیر جواب داد و وقتی هم جواب داد دور و برش کلی سرو صدا به گوش می رسید واسه همین با صدای بلند گفت:

“الو…الو شیوا…الو… بلند حرف بزن صداتو نمیشنوم”

بی مقدمه رفتم سر اصل مطلب و پرسیدم:

“میای بیرون؟ بریم بچرخیم..بریم سینمایی پارکی جایی؟ هان؟ پایه ای”

امیدوار بودم مثل همیشه بگه پایه اس اما پیش بینیم درست نبود.
همچنان برای اینکه صداش وسط اون ولوله واضح و رسا به گوش من برسه، بلند بلند جواب داد: