گردنبندی که مامانم بهم داده بود….!!!

گردنبند مادرم نیست !….آخه کجا افتاده؟!….

دستی رو شونم نشست که فهمیدم آتوسا هستش،جوری که ترسیده باشه که از صداش معلوم بود گفت:

-چیشد هانا؟!…

صدای چی بود؟..

چی رو شکستی؟!

سرمو بلند کردم که باهاش چشم تو چشم شدم…

وقتی صورت اشک آلودم رو دید گفت:

-چیشد دختر؟ ..

چرا گریه میکنی؟!…

این چه قیافه ایه آخه؟…

برای اینکه این مجسمه رو شکوندی داری گریه میکنی؟!

اشکمو رو گونه هام با دست پاک کردم و دستشو گذاشتم گردنم ….

و با صدای بغض آلودی گفتم:

گردنبندی رو که مامانم بهم داده بود…

دستمو دور یقه و گردنم میکشیدم با حالت زاری زیر لب گفتم: نه نیست نمیدونم کجا گمش کردم! خدایا!

آیلین و شبنم نفس نفس زنان خودشون رو به آتوسا رسوندن و نگران پرسیدن:

-چیشد؟! صدای چی بود؟

نگاهشون به مجسمه که از دست من افتاده بود، افتاد و آیلین دستشو گذاشت روی قفسه ی سینش و نفس آسوده ای کشید و گفت:

-خداروشکر ی مجسمه شکسته…

گفتم خدایی نکرده زبونم لال خودت چیزیت شده…

شبنم با چشم‌های نگران گفت:

-چیشده هانا؟

چرا این ریختی شدی؟

لب پایینمو به دندون کشیدم و گفتم:

-گردنبندمو گم کردم.!

شبنم آروم بازومو تو دستش گرفت و گفت:

-گردنبندی که مامانت بهت داده بود؟!

ناراحت به نشانه ی تایید سرمو بالا پایین کردم و گفتم:

-آره!

شبنم ابروهاشو قایقی تو هم کشید و گفت:

-خب نگران نباش …

شاید توی عمارت افتاده…

یه جایی همین دور ورا…

خوب بگرد…

لبمو کمی کج کردم و گفتم:

-توی عمارت؟؟..

کجای عمارت؟!..

شاید با اون عوضی ها که توی ماشین درگیر شده بودیم توی ماشین افتاده یا نمیدونم،شاید تو اتاقی که خوابیده بودم افتاده!

آیلین دستشو کمی آورد بالا و گفت:

– خب بیاید بریم تو اتاقی که خوابیده بودیم بگردیم هانا

شاید اونجا روی تخت یا دور و ور تخت افتاده باشه….

شونه هامو انداختم بالا و گفتم:

-نمیدونم…شاید…

امیدوارم که توی همون اتاق افتاده باشه…

شبنم رو به آتوسا گفت:

-منو آیلین میریم تو آشپزخونه تا شام رو آماده کنیم..

فکر کنم الاناس که مسیح و یاشار و مهموناشون بیان…یه وقت بهونه نگیرن و دعوامون نکنن!

آتوسا:

-باشه شما برید سراغ کارتون ولی قبلش این خورده شکسته های مجسمه رو یکیتون جمع کنید خب …مسیح و یاشار همیجوریشم میخان خر خره امون رو بجون…بهونه هم دستشون داده باشیم ک دیگه حسابمون با کرام الکاتبینه.!

شبنم:

-باشه!

منو آتوسا از سالن اومدیم بیرون و به سمت پله ها رفتیم….

آیلین یه ابروشو داد بالا و گفت:

-هانا اگه گردنبندت توی اتاق نبود چی؟..اون گردنبند رو مامانت داده بود بهت؟!

پلکی زدم و با چشمای نیمه اشکی گفتم:

-اره مامانم بهم داده بود….

نمیدونم…

ولی امیدوارم گردنبندم توی اتاقی که خوابیده بودم باشه…

-دنبال کدوم گردنبند میگردید؟

با صدایی که از پشت سرمون اومد روی اولین پله خودمو آتوسا وایسادیم…

برگشتیم سمت صدا که ببینم کی هستش…

که با مسیح چشم تو چشم شدیم!

نمیدونم چرا وقتی این مسیح رو میبینم استرس میگیرم…صورتش خشک و خشن نیست مثل یاشار ولی بازم من میبینمش استرس میگیرم…

با اینکه خلافکاره ولی کم و بیش تو دل برو هم هس…البته اگه اخلاق گندشو فاکتور بگیریم….پوووووف

با همون صورت غم الودی که داشتم لب زدم:

-مگه تو باید بدونی دنبال کدوم گردنبند میگردیم؟!

بعد از چند ثانیه تازه فهمیدم چی گفتم فکر کنم تند رفتم!…

چند قدم به سمتمون اومد و مقابل من راسته ایستاد و چشاشو ریز کرد و گفت:

-میبینم زبونت دراز شده موش کوچولو؟!

آب دهنمو قورت دادم و و انگار کمی لبم میلرزید گفتم:

-نه منظورم اینه …

که تو منظورت کدوم گردنبند…

چون من گردنبندمو گم کردم…

به تای ابروشو داد بالا و با دهن باز گفت:

-هاااا….اول تو نه، نشنونم دوباره رئیستو تو خطاب کنی وگرنه بد میبینی ….

دوم منظورت اون گردنبند پروانه نگاری که من دادم ذوبش کردن؟!

با شنیدن جمله دوم مسیح احساس کردم گوشام اشتباهی شنیده….که چند ثانیه بعد با چشمای از حدقه در اومده گفتم:

-چیییی؟؟!!

مسیح که صورت بهت زده منو و دهن باز منو دید پوزخندی بی معنی زدو گفت:

-تعجب کردی؟!

صورتشو مماس صورتم کرد و جدی گفت:

-بهتون گفتم که برده من شید همه چیزتون متعلق به منه…

همه چیزتون…اینو آویزه گوشتون کنید…

هنوز داشتم با دهن باز نگاهش میکردم و حرف هایی که زده بود رو مزه مزه می‌کردم که رد شد و رفت…

آتوسا زد روی شونم و گفت:

-هانا…هاناااا..

دهنمو بستم و گفتم:

-هان؟!…چی؟!

-کجای تو؟! بابا رفت مسیح!…

داری به جای خالیش نگا میکنی؟!

نفسی کشیدم و گفتم:

-داشتم حرف های که زده بود رو هضم میکردم که چی شنیدم؟

توام شنیدی چی گفت آتوسا؟

دیدی چی گفت؟!!

گردنبند مامانمو اون از گردنم پوکیده و برداشته… اون عوضی برده..

دوباره بی ملاحظه اشکام روون شدن.. آتوسا دستشو گذاشت دو طرف شونم و گفت :

-عه هانا…

اینطوری نگو میشنوه…

توام دیگه گریه نکن…

شاید گذاشته توی اتاقش….

یکم قوی و صبور باش…

همش دم به دیقه گریه نکن دختر، بزا فک کنن دختر قویی هستی! با این چیزا که نباید جلوشون کم بیاری عزیزم

آره،آتوسا راست میگفت من باید قوی باشم …صبور باشم تا این روزا بگذره.. گردنبند مامانمو،اگه شده میرم توی اتاق مسیح ببینم کجا گذاشتتش… شده اتاق یاشارم میگردم…

دماغمو بالا کشیدم و با دو دستم اشکامو پاک کردم… و لبخند نیمه جونی به صورت آتوسا و گفتم:

-آره..

تو راست میگی آتی… من باید قوی باشم… تا از این جنگ پیروز بیرون بیام!!

ما را در پیج اینستاگرام دنبال کنید… 😉

😍@elahe_keramatiii 😍