سرم رو تکون دادم و دستم رو روی صورتم کشیدم و اشک هام رو پاک کردم…

سامیار رو به سامان گفت:

-گوشی رو میدم به سوگل خودش میخواد بهت بگه..

گوشی رو گرفتم و روی گوشم گذاشتم:

-سامان..

مهربون گفت:

-جانم..چی شده؟..

-مادر جون هم کنارته؟..

-نه من تو اتاقم..برم پیشش؟..

-اره..بذار رو بلندگو..

“چشمی” گفت و با مکث گفت:

-اول به من نمیگی چی شده؟..داشتی به کشتنم میدادیا…

با ذوق گفتم:

-نه میخوام به دوتاییتون با هم بگم..

-باشه صبر کن..

منتظر شدم و رو به سامیار گفتم:

-کاش کنارشون بودیم عکس العملشون رو میدیدیم…

چپ چپ نگاهم کرد و گفت:

-اره دیگه با مامان دوتا میشدین قشنگ فیلم هندیش می کردین…

-نه سه تایی..به عسلم می گفتم بیاد..

با خنده چشم غره ای بهم رفت و قبل از اینکه چیزی بگه، صدای سامان اومد:

-سوگل..گذاشتم روی بلندگو..زودتر بگو چی شده..

من هم روی بلندگو گذاشتم و گوشی رو جلومون گرفتم و با خوشحالی مادرجون رو صدا کردم:

-مامان..سلام..

صداش کمی ضعیف بود و معلوم بود از گوشی فاصله داره:

-سلام عزیزم خوبی؟..

انگار که جلومِ و من رو میبینه، با ذوق سرم رو تکون دادم:

-خوبم مرسی..شما خوبین؟..

-خوبیم دخترم..اتفاقی افتاده؟..

اخ که با هربار دخترم گفتنش، با اون لحن گرم و مادرانه، دلم پر پر میزد براش…

اون یکی دستم رو روی شکمم گذاشتم و گفتم:

-اره ولی اتفاق خوب افتاده..

-چی شده؟..

لبم رو جمع کردم و با پررویی گفتم:

-اینجوری که نمیگم..باید مژدگونی بدین..

با خنده گفت:

-چشم مژدگونی هم میدم..بگو چی شده؟.

به سامیار نگاه کردم که با لبخند نگاهش به من و ذوق زدگیم بود…

من هم لبخند زدم و با خوشحالی گفتم:

-دخترمون امروز اولین حرکتش رو کرد مامان بزرگ جونش…

چند لحظه اونور خط سکوت شد و بعد سامان با تعجب گفت:

-یعنی چی؟..این الان چیز خوبیه یا بد؟..

سامیار زد زیر خنده و من هم از لحن بامزه ش خنده ام گرفت و گفتم:

-چیز خیلی خوبیه..

-یعنی چه جوری؟..تو شکمت حرکت کرده؟..

قبل از اینکه جوابش رو بدم، با تعجب گفت:

-اِ مامان..چرا گریه میکنی؟..

وقتی دیدم مادرجون هم به گریه افتاده، من هم که اشکم دم مشکم بود، درجا زدم زیر گریه…

سامیار با حرص و بلند گفت:

-لا اله الا الله..چه خبرتونه شما..

بعد مادرش رو مخاطب قرار داد و گفت:

-مامان من اینو به زور اروم کرده بودم..

مادرجون که صداش نزدیک تر شده بود با گریه گفت:

-چیکار کنم مادر..خیلی خوشحالم..دست خودم نیست…

-هیچکدومتونم که دست خودتون نیست..فقط عسل رو کم داریم..زنگ بزنین باهم مرثیه سر بدین….

مادرجون با بغض گفت:

-باشه مادر ببخشید..یه لحظه از خود بیخود شدم..ببخشید…

با گریه رو به سامیار گفتم:

-چیکار به ما داری..دوست داریم گریه کنیم..

چپ چپ نگاهم کرد:

-اخرش از دست شما سرمو میکوبونم به یه جا راحت میشم…

مادرجون با میانجی گری گفت:

-خیلی خب..دیگه گریه نمیکنیم..

سامیار کلافه گفت:

-اخه این گریه هاتون رو مخ منه..عصبیم میکنه..

مادرجون دوباره با ملایمت گفت:

-باشه مامان جان..ببخشید..

چند لحظه سکوت شد و بعد یهو سامان خیلی بامزه گفت:

-من نفهمیدم چی شد..

بی اختیار هممون از لحنش که مثل پسربچه های خنگ شده بود، زدیم زیر خنده…

نیم نگاهی به سامیار کردم و به سامان گفتم:

-باید داداشتو میدیدی..

سامیار خنده ش رو جمع کرد و با اخم گفت:

-اِ..

دوباره خندیدیم و بعد مادرجون با محبت گفت:

-سوگل جان..دخترم؟..

دوباره دلم یه حالی شد از دخترم گفتنش و با ذوق گفتم:

-من فدای شما بشم..میگی دخترم اصلا دلم میخواد پرواز کنم از خوشحالی…

با خنده و مهربونی گفت:

-دخترمی دیگه..

-من چه جوریه این همه محبتتون رو جبران کنم..

-همین که پسر سر به هوامو سر و سامون دادی و نوه ام تو شکمته، ده هیچ جلویی…

-من اینقدر محبت دیدم از شماها که صد هیچ عقبم و حالا حالاها نمیتونم جبرانش کنم…

مهربونی و گرمهای صداش بیشتر شد:

-به این چیزها فکر نکن..تو دختر این خونواده ای..هرکاری کنیم برای دخترمون کردیم..وظیفمونه…

چیزی نداشتم در جواب این همه محبت بگم و مادرجون هم منتظر حرفی از من نشد و گفت:

-چیزی هوس نکردی برات درست کنم؟..

با خجالت گفتم:

-نه ممنون..

-یه وقت دلت چیزی خواست تعارف نکنیا..بیا همینجا برات درست میکنم…

-چشم..مرسی..

سامیار تو جاش جابجا شد و با کمی حرص گفت:

-خانم فقط لواشک و الوچه و خوراکی های ترش میخوره…

بق کرده نگاهش کردم:

-خب هوس میکنم..

-معده ت داغون میشه اخرش..

مادرجون از اونور خط گفت:

-راست میگه مامان..فقط اندازه ای که هوستو رفع کنه بخور..زیادیش اذیتت میکنه…

حتی با اوردن اسم لواشک و الوچه هم دهنم اب افتاد و با هوس گفتم:

-فقط هوس چیزهای ترش میکنم..وای دلم خواست..

مادرجون و سامان بلند خندیدن و سامیار غر زد:

-الله اکبر..

با خنده گفتم:

-این حاملگی من سامیارو به خدا نزدیک تر کرده..همش درحال ذکر گفتنه…

بی اختیار دوباره گفت:

-لا اله الا الله..

سامان اونور غش کرد از خنده و من و مادرجون هم بلند خندیدیم…

سامیار با حرص غرید:

-تا تو این بچه رو به دنیا بیاری من دیوونه نشم خوبه…

-نه تورو خدا..بچه ام بابای دیوونه میخواد چیکار..

مادرجون با خنده گفت:

-الهی من قربون شما مامان و بابا و بچه اتون بشم..

با سامیار همزمان گفتیم:

-خدانکنه..

مادرجون باز خندید و مهربون گفت:

-من برم غذام رو گازه..نمیایین امشب اینجا؟..

قبل از اینکه من چیزی بگم، سامیار سریع گفت:

-نه نمیاییم..

چشم هام گرد شد و با تعجب نگاهش کردم و مادرجون گفت:

-وا..چرا پسرم؟..

-بابا بذارین یه شبم سر خونه و زندگیمون باشیم..

مادرجون دوباره خندید و گفت:

-باشه پسرم..اینجام خونه خودتونه..روی سر ما جا دارین..هرموقع بیایین خوشحال میشیم…

با ذوق گفتم:

-من فردا میام..

سامیار با تعجب نگاهم کرد و گفتم:

-من تنهایی میترسم تو خونه..

-چرا؟..خونه جن داره؟..تا دیروز نمی ترسیدی الان ترسو شدی؟…

مادرجون با تشر گفت:

-دعواش نکن..زن حامله میترسه تنها بمونه..تو که میری سرکار خب سوگلم بیار اینجا..چیکارش داری….

-میارم ولی از بهونه هاش خنده ام میگیره..خب بگو میخوام برم اونجا چرا الکی میگی میترسم…

لب هام رو جمع کردم:

-به خدا میترسم..امروز تا بیایی همش فکر می کردم تو خونه یه صداهایی میاد..مثل روح همش تو خونه چرخیدم از ترس….

اخم هاش رفت تو هم و جدی شد:

-چرا زنگ نزدی بیام؟..

-گفتم کار داری مزاحمت نشم..

با حرص غرید:

-مزاحم؟..

نگاهم رو ازش گرفتم و مادرجون گفت:

-اشکال نداره..صبحها که میری سرکار سوگل رو بیار اینجا و بعداز ظهرها هم بیا دنبالش..اینجوری خیال منم راحت میشه دیگه همش نگرانش نمیشم…..

سامیار نگاهش رو به گوشی دوخت و گفت:

-اره میارمش..با این حرفاش دیگه تو خونه تنها باشه، فکر منم پیشش میمونه…

-بیایین عزیزم..ما که خوشحال میشیم..پس منتظرتم فردا سوگل…

“چشمی” گفتم و مادرجون خداحافظی کرد و رفت و من تازه یاده سامان افتادم و گفتم:

-سامان..

با کمی مکث صداش اومد:

-جونم..