یک پام رو زیرم جمع کردم و روی کاناپه کمی چرخیدم سمتش:

-چرا تو فکری؟..چیزی شده؟..

ماگش رو روی عسلی کنارش گذاشت و اون هم چرخید طرفم و گفت:

-حوصله داری یکم حرف بزنیم؟..

من هم ماگم رو روی اون یکی عسلی سمت خودم گذاشتم و با نگرانی برگشتم سمتش و گفتم:

-اره..چی شده؟..

-چیزی نیست..نگران نشو..

دست هام یخ کرد و تو دلم خالی شد..

این صورت متفکر و اخم های تو هم رفته، می گفت که اتفاقا یه چیزی شده…

دست هام رو توی هم پیچیدم و اهسته گفتم:

-در مورده چی حرف بزنیم؟..

نگاهش رو دوخت به نگاهم و لب زد:

-خودمون!..

دلم هر هر می ریخت و ضربان قلبم با این حرفش بالا رفت…

چی می خواست درمورد خودمون بگه؟..

یه حس و حال عجیبی بهم دست داده بود و می ترسیدم چیزهای خوبی نشنوم…

زبونم رو روی لب های خشک شده ام کشیدم و با صدایی لرزون گفتم:

-میشنوم..

خودش رو روی مبل جلو کشید و بهم نزدیک تر شد..

دستش رو دراز کرد و دست یخ کرده ام رو توی دستش گرفت…

بلافاصله نگاهی به دستم کرد و گفت:

-سردته؟..چرا دستت یخ کرده؟..

#پارت1776

اون یکی دستم رو هم از روی پام برداشت و دوتا دستم رو بین جفت دست هاش گرفت و اروم مالید تا گرم بشه….

اب دهنم رو قورت دادم و اروم گفتم:

-نه خوبم..

سرش رو تکون داد و من هم نگاهم رو به دست هامون دوختم..دست های کوچیک و سفید من، بین دست های بزرگش گم شده بود….

برای یک لحظه از تفاوت زیاده سایز و رنگ دست هامون لبخند روی لبم نشست…

اما سریع یاد حرفش افتادم و درحالی که گذاشتم دست هام بین دست هاش بمونه، با صدای تحلیل رفته ای گفتم:

-چی می خواستی بگی سورن؟..

سرش رو بلند کرد و دست از گرم کردن دست هام برداشت اما ولشون نکرد…

نگاهش رو تو صورت چرخوند و با تردید و خیلی اروم گفت:

-نمی تونیم اینجوری ادامه بدیم پرند..

نگران و عجول گفتم:

-چی رو؟..

نگاهش رو دزدید و اروم تر لب زد:

-رابطه امونو..

ماتم برد و خشکم زد..قلبم برای یک لحظه انگار ایستاد و بعد با سرعتی باورنکردنی شروع به کوبیدن کرد….

نگاه و صدام همزمان لرزید:

-منظورت چیه؟..

نگاهش رو برگردوند تو صورتم و نمی دونم چی دید که با نگرانی گفت:

-پرند جان..

نگذاشتم ادامه بده و دست هام رو از بین دست هاش عقب کشیدم و با بغض گفتم:

-می خواهی بری؟!..

#پارت1777

کمی خم شد طرفم و این دفعه صورتم رو بین دست هاش گرفت و پچ پچ کرد:

-کجا برم؟..

لب هام رو بهم فشردم تا جلوی لرزش چونه ام رو بگیرم و سورن پیشونیش رو به پیشونیم چسبوند…

نگاه پر اشکم رو از اون فاصله تو چشم هاش چرخوندم و بغض الود لب زدم:

-نمی دونم!..

نفس عمیقی کشید و دوباره پچ زد:

-کجا برم که بدون تو بتونم زندگی کنم؟..

متعجب پلک زدم:

-پس..

لبخند مهربونی زد و نوک بینیم رو بوسید و عقب کشید:

-منظورم چیز دیگه ای بود خانم عجول من..

دستی به چشم هام کشیدم و خیسیش رو پاک کردم و امیدوارانه گفتم:

-چی بود؟!..

با سر انگشت هاش موهایی که کج توی صورتم ریخته بودم رو برد پشت گوشم و با انگشت شصتش گونه ام نوازش کرد….

لبخندش اروم اروم جمع شد و دستش رو عقب کشید و صورتش دوباره جدی شد…

نگرانی و تردید تو چشم هاش و صداش موج میزد:

-اگه تو هم راضی باشی می خوام با مامان حرف بزنم..

-با مامان؟!..درمورد چی؟!..

انگشت هاش رو دور لبش کشید و با مکث و اهسته گفت:

-درمورد خودمون..رابطه امون..