اگه کامیار با رکسانا میرقصید و اون دختر یه پارچه آتیشو میگرفت تو بغلش، من میمردم.‌.

کامیار سر جاش یه تکونی خورد و کامل برگشت به رکسانا نگاه کرد..
قلبم تیر کشید از نگاه عمیقی که بهش کرد.. بعد باقیموندهء چایشو خورد و استکانو گذاشت روی میز..
یعنی میخواست بلند بشه باهاش برقصه؟.. صدای قلبمو به وضوح میشنیدم..
دستامو به هم فشردم و سعی کردم آروم باشم تا کامیار هم صدای ضربان قلبمو نشنوه..
قلبم طوری خودشو به قفسهء سینه م میکوبید که ممکن بود همه مهمونا صداشو بشنون چه برسه به کامیار که کاملا چسبیده به هم نشسته بودیم و گرمای بدنشو حس میکردم..
نگاه مضطربم به کامیار بود که یهو برگشت و نگام کرد..
توی چشمام زل زد، انگار دنبال چیزی میگشت..
نگاهم پریشون بود خودم میدونستم..
سریع سرمو انداختم پایین تا راز نگاهمو نفهمه و رسوا نشم..

وای از آن لحظهء رسوایی و افشا شدن حس درون
وای از آنروز که از سرّ دلم هیچ نماند پس پرده..

_باشه میرقصیم.. مگه میشه پیشنهاد رقص خانمی مثل شما رو رد کرد

خدای من.. دست و پام سر شد و چیزی توی قلبم فرو ریخت..
تو چشمای رکسانا چلچراغ روشن شد و فروغ از چشمای من رفت..
جمع شدم، مچاله شدم روی صندلی..

کامیار نیم خیز شد، ولی دوباره نشست و به رکسانایی که سرپا وایساده بود گفت

_راستی.. فقط قبلش اینو بگم که من ۵ سال تو تیمارستان بستری بودم و چند روزیه مرخص شدم، شاید نخواین با یه بیمار روانی تانگو برقصین!!

از چیزی که شنیدم هم چشمام گرد شد از تعجب هم خنده م گرفت.. عجب مارمولکی بود این کامیار، پس همش فیلم بود و نمیخواست با رکسانا برقصه..
تو دلم عروسی شد با حرفی که زد.. به روکسی نگاه کردم که با چشمای گشاد زل زده بود به من و کامیار و رنگش پریده بود
کامیار با خونسردی بهش گفت
_برقصیم؟

رکسانا با پریشونی دستی به موهاش کشید و با تته پته گفت
_ببخشید من باید برم مامانم اشاره کرد که کارم داره
_بله بله بفرمایید

رکسانا رفت و کامیار با خنده ای که روی لبش بود برگشت و به من نگاه کرد..
ای مارموز زبل.. دلم میخواست بغلش کنم و محکم ببوسمش.. ولی فقط با خنده نگاهش کردم و گفتم
_خیلی باحال بود رئیس دمت گرم

با صدا خندید و گفت
_قابل شما رو نداشت خانم دکتر

عمیق نگاهش کردم.. چقدر این مردو دوست داشتم.. و هر روز کاری میکرد که بیشتر در بندش گرفتار میشدم..

مدتی شد که در این شهر گرفتار توییم
پای بند گره طرهء طرار توییم

رنگ نگاه اونم عوض شد و خنده ش رفت..
تو چشمام نگاه کرد و با چشماش هزار تا حرف نگفته ریخت به نگاهم..

یه لحظه، فقط یه لحظه حس کردم که اونم دوستم داره.. ولی زود سرشو برگردوند و نگاهشو ازم گرفت..

تو حال و هوای نگاه کامیار بودم که سر و صدا شد و عروس و دوماد وارد شدن
مینو دست تو دست امیرحسین، سرزنده و عاشق به مهمونا میخندید و تو آسمونا بودن هردوشون..
چقدر وصال یار شیرین بود..

چقدر مینو خوشگل شده بود.. با لباس سفید عروس و تاج پرنگینی که روی سرش بود خیلی خواستنی و زیبا شده بود..
برای اولین بار توی عمرم دلم خواست یه روز منم لباس عروس بپوشم و دست کامیار توی دستم باشه..
از آرزویی که کردم خودم متعجب شدم..
هیچوقت حتی یه بارم به لباس عروسی و این چیزا فکر نکرده بودم و برام مهم نبود
ولی الان دلم پر میزد که کاش بشه یه روز عروس کامیار بشم..

عشق چه میکرد با آدم که خودشم به حال خودش تعجب میکرد..
عروس و داماد بهمون نزدیک شدن و من و کامیار بلند شدیم از سر جامون..
مینو تا مارو دید دست امیرحسینو کشید و تند تند به همه سلام و خوشامد گفت و اومدن پیش ما..
با شوق بغلم کرد و گفت
_مرسی که اومدی لیلی
بوسیدمش و گفتم که خیلی خوشگل شده و به امیرحسین هم تبریک گفتم..

پسر خوبی بود و خیلی به هم میومدن.. هر دوشون بمب انرژی بودن و شایدم بخاطر سن کمشون روی پا بند نبودن و همش میخندیدن..
مینو دست کامیارو فشرد و ازش تشکر کرد که اومده..
_امیر ببین ایشون آقای کیان هستن همون رئیس لیلی که بهت میگفتم
امیر حسین با کامیار دست دادن و من و کامیار از رئیس گفتن مینو خنده مون گرفت

_من رئیس دختر عمه تون نیستم، ایشون رئیس و دکتر بنده هستن.. تبریک میگم بهتون خوشبخت باشین

مینو چشمکی بهم زد و گفت
_پس میبینمت خانم دکتر فعلا ما بریم
رفتن و مام دوباره سر جامون نشستیم.. با اومدن عروس و دوماد مجلس شلوغ شده بود و بزن برقص و صدای موزیک شاد عروسی گوشمونو کر میکرد..
خم شدم طرف کامیار و گفتم
_از خودتون پذیرایی کنین.. اوضاع خیلی شیر تو شیر شده بهتره ما بفکر خودمون باشیم
یه دونه موز گذاشتم توی بشقابش و پیالهء آجیلو گذاشتم کنار پیشدستیش..