گریه هام شدت گرفت.. خودم رو مقصر حال وروز کوهیار میدونستم.. اما اون هم مقصربود.. اون به من خیانت کرد..

توروزایی که داشتم از دلتنگی پرپر میشدم وشب ها کابوس رفتنش رو میدیدم اون شب هاشو توی بغل یکی دیگه صبح میکرد..

آره قبول دارم.. من توی این جدایی بی تقصیر نیستم وعهد وپیمان شکستم اما ضربه ی اصلی رو کوهیار به من زد..

این همه عذاب وجدان لعنتی حق من نیست! بخدا که نیست!
توی هممون حال وهوا بودم که چشمم به عروسک یادگاریش روی میز آرایش افتاد..

باید همه ی یادگاری هاشو دور میریختم..
عروسک رو برداشتم وکنار دماغم گذاشتم و عمیق بو کشیدم…

توحال وهوای خودم بودم که تقه ای به در اتاقم زده شد.. وپشت بندش صدای آرش..
_سارا خانوم؟

فورا اشک هامو پاک کردم و صدامو صاف کردم..
_بله؟
_میتونم بیام داخل؟

این دیونه هم رعایت کردن حالیش نیست انگار!
_بفرمایید…
دراتاق رو بازکرد و اومد داخل…
_جانم؟

مشمای داروهاشو مقابلم گرفت وگفت:
_سرم خیلی درد میکنه ببین داخلشون قرصی واسه سر……

به این قسمت جمله اش که رسید مکث کرد..
سرم روبلند کردم وبهش نگاه کردم..
_سارا؟؟ چرا گریه کردی عشقم؟

لعنت به چشم های من که جدیدا تا یک قطره اشک میریختم فورا سرخ میشد و دستم رومیشد…
_چیزی نیست عزیزم.. گریه نکردم.. بابات کجاست؟ بیا بریم بیرون بهمون شک نکنه!

_رفت بیمارستان.. چی شده سارا؟ چرا گریه کردی؟
_بیمارستان واسه چی‌؟ چیزی شده؟
_سارااااا نپیچون منو.. واسه چی گریه میکردی؟

_گفتم که عزیزم.. چیز مهمی نیست.. یه دفعه دلم گرفت..
نگفتی بابات واسه چی رفت بیمارستان؟
بالحن دلخوری گفت:
_که دلت گرفت…

توچشماش نگاه کردم و گفتم:
_اوهوم.. حرف عجیبی زدم مگه؟
ردنگاهش رو دنبال کردم وبه عروسک رسیدم!
وای لعنت بهت سارا.. نکنه آرش از عروسک خبرداره؟

دستمو جلوی صورتش تکون دادم وگفتم:
_کجایی؟ حالت خوبه؟
بادلخوری نگاهم کرد و گفت:
_خوبم.. من میرم یه کم بخوابم..

اومد از اتاق بره بیرون که فورا ازجا پریدم و مانعش شدم..
_چت شد یه دفعه؟ قرص نمیخواستی مگه؟
_چیزی نیست.. خوب شدم!

_آرش؟ چرا اینجوری میکنی؟
_‌مهم نیست.. بعدا حرف میزنیم..
رنگم پرید.. مطمئن شدم میدونه اون عروسک واسه کوهیاره..

_یعنی چی این کارا؟ چی شد یهو بهم ریختی؟
_بروکنار سارا.. نمیخوام دلت رو بشکنم

باحرف آرش جا خوردم.. اونقدر که نمیدونستم چی بگم و تنها کاری که تونستم بکنم کنار کشیدن از جلوی در بود..
روی تختم نشستم و هنگ کرده به جای خالی آرش نگاه کردم

نمیخواستم راجع بهم فکر اشتباهی بکنه..
نمیخواستم فکرکنه هنوزم کوهیار رو دوست دارم و به اون فکرمیکنم.. دلم نمیخواست ازدستم ناراحت باشه..

تحمل اخم وقهرش واسم سخت و عذاب آور بود! باید واسش توضیح میدادم که اشتباه برداشت کرده..
هرچند هیچ برداشت دیگه ای از کارمن نمیتونست داشته باشه

یه جورایی میشه گفت که آرش حق داره.. منه احمق.. منه نادون داشتم واسه کوهیار گریه میکردم!!! اما.. اما اون گریه ها از دوست داشتن و دلتنگی نبود..

من فقط عذاب وجدان داشتم.. من فقط خودم رو مقصر شکستن کوهیار میدونم.. من.. منه لعنتی دارم عذاب میکشم چون فکر میکنم بهش نامردی کردم..

عذاب وجدان اینکه، تنهاش گذاشتم و عاشق یکی دیگه شدم..
عروسک رو باحرص پرت کردم گوشه ی اتاق و باخودم گفتم:

_این عذاب وجدان حق من نیست.. حق من نیست چون اونی که شب هاشو توبغل یکی دیگه صبح میکرد من نبودم.. چون اونی که اولین ضربه رو زد من نبودم و خود نامردش بود