هیچی نگفت و معلوم شد حال خودش خوب نیست که الان نگاهش و بهم نمیداد برای همین دوباره دستش و خواستم بگیرم اما این دفعه دستش و عقب کشید و لب زد

_بهتره بری!

_اما…

_برو!

با لحن جدی و تحکُمیش دیگه حرفی برای گفتن نداشتم اما نمیخواستم تنهاش بزارم و سری به چپ و راست تکون دادم و لب زدم

_نه تنهات نمیزارم بگو همرو بگو معلومه دوست داری این همه حرفه تو دلت و بگی پس بگو به خدا به ارواح مادرم میشم همرازت پس بگو … بگو خالی شی این همه مدت برای این همه درد یه تنه رفتی جلو بست نبوده؟!

سکوت کرده بود و حرفی نمیزد و اصلا این حالش و دوست نداشتم

انگار ندونسته تو این مدت کم‌ خیلی بهش وابسته شده بودم که این طوری از بد حالیش خودمم کلافه شده بودم برای همین سکوت نکردم و ادامه دادم

_بگو چیکار کنم حالت خوب بشه؟!

نگاهش و این بار بهم داد و لبخند کم جونی زد

_حالم خوبه آوا برو

_نه نمیرم وقتی میدونم از درون تنهاییو نمیخوای… وقتی میدونم خسته شدی از ‌این همه تنهایی

_چی میخوای بشنوی هان؟ این که چه جوری یه مدت بستری بودم تو تیمارستان یا این که هزار تا تیک و کوفت و زهرمار گرفتم به خاطر مصرف قرصای روان درمانی… طوری که تو دبیرستان همه مسخرم میکردن طوری که سال ها گذشت‌و روی خودم کار کردم تا از دست دادن و به آغوش کشیده شدن متنفر نباشم

من سال ها ازین که دستم به دست کسی بخوره از لمس شدن توسط هر آدمی بیزار بودم و حالم بهم میخورد حالا میخوای چیو بشنوی آوا؟

میخوای مثل فیلما خبر از یه تَحول یا یه حال خوب یا یه معجزه بشنوی؟

نه همچین چیزی تو زندگی من نبوده… هر چی بوده خودم بودم تا الان

هر چی کشیدم خودم یه تنه کشیدم تا الان آخرشم شدم همونی که ازش می‌ترسیدم همون مریضی که ازش می‌ترسیدم… آخرش رسیدم به این جا!

سری به چپ و راست تکون دادم و قطره اشکی رو صورتم ریخت

_تو این نیستی فرزان، نیستی… تو قلبت پاک!

_چرا هستم وقتی نمیتونم به جاوید نگاه کنم و حس نفرت و کینه تو تنم شکل نگیره مریضم وقتی تورو آوردم این جا برای ارضای روح و جسمم مثل ژیلا فقط برای این که حال جاوید خراب بشه مریضم… تو نمیدونی من چیکارا کردم چکارا از دستم بر میاد آوا نمی‌دونی!

ناباور به چشمای قرمزش خیره شدم که ادامه داد

_خودمم‌ نمیدونم… خودمم از کارایی که لذت میبرم ازشون زجر میکشم… تو اصلا معنی این جملرو مــــیــــفهــــمی؟ نــــه

پس برو!

اشکام و با پشت دستم پاک کردم مثل خودش بلند گفتم:

_چرا میفهمم… میفهمم که این جام

نیشخندی زد و سری به چپ و راست تکون داد که از جام بلند شدم و میز رو دور زدم و دستش و تو دستام گرفتم

_تو آدم بدی نیستی فرزان… تو تمام حال بدیات برای این که نمیخوای آدم بدی باشی در صورتی که نیستی… تو مریضو روانی نیستی تو فقط احتیاج به یه همراه داری تا زخمات و درمان کنه و ازت مراقبت کنه

تو منو برای هر چی که آوردی این جا مهم نیست وقتی حتی نگاه بدم‌ بهم نکردی

وَ مهم نیست وقتی جاویدو میبینی کینه و نفرت تو وجودت شکل میگیره وقتی کل زندگیش باید مدیون تو باشه

مهم نیست با ژیلا بودی یا نه مسلما اگه ژیلا پایبند جاوید بود با تو همخواب نمیشد و مطمعنا اگه کسی نخوادت آدمی نیستی که به زور متوسل شی مثل آتنا که از اون کار کثیف کشیدیش بیرون و بهش کار دادی… اون مدیون تو حتی الان که نیست هوای بردارشم داری نمیزاری کسی بفهمه ولی من فهمیدم از فال گوش وایسادنای پشت در اتاقت فهمیدم قَیم برادر آتنا در اصل خود تویی… فرزان مهم نیست دفعه اولی که دیدمت چه بلایی سر آتنا اوردی وقتی از خونت دزدی کرده بود!

تو آدم بدی نیستی من بهت قول میدم که تو آدم بده نیستی… فقط بدبینی… بدبینی نسبت به آدما چون هیچ خوبی ازشون ندیدی و خب حقم داری

نگاهش به چشمای اشکیم بود و با بغض نیشخندانه لب زد

_من آدم کشتم!

اشک… اشک لعنتی که همه ی آدم ها تجربش کردیم‌ چون غم رو تونستیم درک کنیم!

لب زدم

_مهم نیست وقتی اون آدم جزاش بدتر از مرگ بوده اونم وقتی برای محافظت از برادرت این کارو کردی

هیچی نگفت و بعد مدتی یهو تو آغوشش کشیدم و محکم من و به خودش فشار میداد و گریه می‌کرد؟

سرش و رو شونم گذاشته بود و منم دستام و دور گردنش انداختم و اشکام صورتم و خیس کردن

همین طور که محکم دستام و دورش میکشیدم لب زدم

_درست میشه همه چی درست میشه!