بعد از اینکه براش غذا آوردم و بهش دادم بخوره کنارش نشستم و روغن مخصوص آوردم تا بدنش رو یه کم ماساژ بدم بلکه از این خشکی دربیاد

چون میدیدم چطور بخاطر زیادی خوابیدن و بی تحرک بودن بدنش خشک و بی جون شده

دلم با دیدن بدن و زخماش ریش شد

پس بی اهمیت به اینکه این کارها مربوط به آقای کاظمی هستن و باید اون بیاد

روی پهلو خوابوندمش و شروع کردم به کمرش پماد و روغن های مختلف مالیدن میدیدم چطور چشماش رو بسته و از حرکت دستام آرامشی گرفته

همین برام کافی بود …

خوب که پمادو مالیدم خواستم دستمو پس بکشم که مُچ دستم اسیر دستای بی جونش شد

هیچی نمیگفت فقط دستامو محکم‌ توی دستاش گرفته بود و بالاترین قدرتی که داشت فشارشون میداد

بی اختیار لبخندی گوشه لبم نشست و سکوت کردم و گذاشتم دستم توی دستای سردش باقی بمونه

همینطوری روزا پشت سرهم میومدن و میرفتن و با دیدن تغییراش کلی امیدوار شده بودم که یک روز که برای حدودأ نیم ساعتی به کمک یکی از همکارا رفته بودم و پیش مریض خودم نبودم

یکی از پرستارای دیگه با نفس نفس وار اتاق شد و گفت :

_اومدم بگم آقا خوشگله باز اومده !!

پرستاری که برای کمک بهش رفته بودم با این حرف صورتش باز شد و با ذوق خاصی خطاب به دوستش گفت :

_جون من راس میگی حدیث ؟؟

_آره بابا تازه اومد یکراستم رفت پیش مریضش

_وااای بریم تا نرفته ببینیمش

اینا داشتن در مورد کی حرف میزدن ؟؟

گیج بینشون ایستاده بودم

_اینی که میگین کی هست ؟؟

حدیث با خنده گفت :

_حق داری ندونی کی رو میگیم چون از وقتی تو اینجا اومدی اون نیومده بود تازه مریضش همونیه که تو ازش پرستاری میکنی

چی ؟؟ منظورشون آراد بود

یعنی واقعا کسی اومده بود تا بهش سر بزنه

_واقعا ؟؟ فکر میکردم کسی رو نداره که بهش سر بزنه

_درسته ولی این آقاهه هر از گاهی میاد بهش سر میزنه و فکر میکنم خودش هم اینجا بستریش کرده

این حرف رو که از زیونش شنیدم دیگه نفهمیدم چطوری ملافه ای که برای تعویض توی دستم بود روی تخت پرت کردم و با عجله و بی اهمیت به چشمای گرد شده اون دو نفر بیرون زدم

_چی شد کجا میری ؟؟

توی سکوت فقط دستی روی هوا براش تکون دادم و باعجله رفتم من باید تا دیر نشده و نرفته بود این مرد رو میدیدم

باید میفهمیدم اینجا چه خبره …

و چرا باید این مرد که شباهت زیادی با آراد دارن اینجا بستری شه

ولی همین که وارد سالن شدم با دیدن کسی داشت از اتاق بیرون میزد خشکم زد و‌ پاهام به زمین چسبید..

داشتم درست میدیدم ؟؟

این مرد آریا بود ؟؟

قلبم محکم به سینه ام میکوبید و از شدت ترس سر جام میخکوب شده بودم حس میکردم نفس کشیدن هم از یادم رفته و قدرت هیچ عکس العملی رو ندارم

ولی همین که سرش رو بالا گرفت و به سمتم چرخید یهویی به خودم اومدم و قبل از اینکه صورتم رو ببینه چرخیدم و پشت بهش ایستادم

کف دستام عرق کرده بودن و از شدت ترس چشمامو بسته بودم ترس از دیده شدن توسط کسی که سال ها بود ندیده بودمش ولی میدونستم تا چه حد پیگیر منه

صدای قدم هاش که توی سالن برمیداشت توی گوشم طنین انداز شد و دست و پای من ترسون رو بیشتر از اینی که هست لرزوند

چون من این سمت سالن بودم

خداروشکر طرفم نیومد و از همونجا پیچید و بیرون رفت با صدای بسته شدن در سالن اصلی به یکباره انگار تموم انرژیم از دست داده باشم آنچنان پاهام لرزید که اگه دستمو به دیوار نگرفته بودم همونجا پهن زمین شده بودم

باورم نمیشد …

آره چیزی که دیدم رو باور نمیکردم

پس اون مردی که فکر میکردم فقط شبیه آرادِ ، خود خودشه ؟؟

اشکام مثل سیل روی صورتم رون شدن و بغض به گلوم چنگ انداخت وااای خدای من چرا باید آراد به این حال و روز بیفته

با یادآوری حال و روز بدش بدتر حالم گرفته شد و شدت گریه هام به قدری زیاد شد که به سختی دستمو جلوی دهنم گرفتم تا صدام بالا نگیره

چهره رنگ پریده و بدن ضعیفش جلوی چشمام جون گرفت و دیگه نتونستم مقاومت کنم و روی زمین نشستم و اشک بود که از چشمام سرازیر میشد

درسته آخرین بار من تنهاش گذاشته بودم و با بچه ای که توی شکمم بود برای همیشه ترکش کرده بودم

ولی ….

نمیتونستم منکر علاقه ای که بهش دارم بشم

علاقه ای که همیشه توی قلب و روحم بود و حتی اون موقع که ازش دور شده بودم و هیچ خبری ازش نداشتم

نمیدونم چقدر توی اون حال بد دست و پا زدم که یکدفعه یکی از پرستارای همکارم از اتاق بیمارش بیرون زد و با دیدن من آوار شده روی زمین با عجله به سمتم قدم تند کرد

_چی شده ؟؟

دستمو گرفت و با نگرانی ادامه داد :

_حالت خوبه ؟؟

نمیتونستم مانع از ریزش اشکام بشم و خودم رو جمع و جور کنم فقط سری تکون دادم و به سختی لب زدم :

_نه حالم خوب نیست

_بلند شو بریم یه آبی به‌ سر و صورتت بزن

دستمو گرفت و به هر سختی بود کمکم کرد تا دست و‌صورتم رو بشورم و خودش با عجله رفت و طولی نکشید با لیوان آب قندی به سراغم اومد

_بگیر یه کم بخور حالت جا بیاد

یه کمی ازش خوردم که کنارم نشست و با نگرانی پرسید :

_چی شده ؟؟ اتفاق بدی برات افتاده ؟ کسی خبر بدی چیزی بهت داده؟؟

نمیخواستم کسی از چیزی خبر دار شه پس به دروغ گفتم :

_آره به خانوادم زنگ زدم گفتن حال مامانم خوب نیست

_آخی عزیزم حالا میخوای بری ببینیش ؟؟

از دروغ هایی که میگفتم شرمنده سرمو پایین انداختم

_نه راهم دوره نمیتونم

خم شد و دستامو گرفته و با دلسوزی گفت :

_هر کاری داشتی به من بگو برات انجام میدم

_ممنونم !!

کمی کنارم موند تا حالم که بهتر شد

بعد رفت و تنهام گذاشت

حالا من مونده بودم با کوله باری از غم ، غمی که بخاطر فهمیدن اینکه اون شخص کسی جز آراد نیست توی وجودم زبونه میکشید

باورم نمیشد این بلا سرش اومده باشه

دستام هنوز میلرزید و کنترل اعصاب خودم رو نداشتم

حالا که باورم شده بود خودشه و اشتباهی در کار نیست نمیتونستم توی این حال و وضعیت ببینمش

ولی باید قوی باشم آره…

اگه میخوام همه چی رو از نو شروع کنم و بفهمم جریان از چه قراره باید قوی باشم و به آراد کمک کنم

با این فکر اشکامو پاک کردم و بلند شدم

و‌ به سمت اتاقش راه افتادم

بعد از اینکه مطمعن شدم کسی پیشش نیست وارد اتاقش شدم خواب بود ولی حس میکردم صورتش رنگ پریده تر از هر موقع دیگه ای به نظر میاد

نگران کنار تختش نشستم و به صورتش خیره شدم صورت جذابش که هنوز با وجود لاغری زیاد زیباییش رو از دست نداده بود

باز اشکام سرازیر شد

نگاه ازش دزدیدم و صورتم رو سمت پنجره برگردوندم و سعی کردم اشکامو پاک کنم

ولی مگه میتونستم ؟؟

درسته اول شک داشتم آراد باشه ولی صد در صد مطمعن نبودم و هنوز اون ته مهای قلبم امیدوار بودم که اون نباشه و آراد سالم و‌ سلامت یه جایی داشته باشه زندگیش رو بکنه

ولی الان با دیدن آریا مطمعن شده بودم که خودشه و همین هم مثل خنجر توی قلبم فرو رفته بود

نمیدونم چقدر توی این حال بودم و فین فین کنان دماغمو بالا کشیدم که یکدفعه با نشستن دستی کنار دستم به خودم اومدم

و نگاهم سمت چشمای بازش کشیده شد

چشمای باز خوشگلش که حالا داشت به جوری نگاهم میکرد

حس میکردم توی نگاهش پر حرفه پلکی زدم که اشکام با سرعت بیشتری پایین چکیدن و نگاه اونم کدر شد و به سختی دستمو گرفت

از نگاهش میخوندم که ازم میخواد گریه نکنم پس سری تکون دادم و درحالیکه به سختی جلوی ریزش اشکامو میگرفتم گفتم :

_باشه گریه نمیکنم ….آراد

از قصد اسمش رو گفتم تا ببینم عکس العملش چیه به وضوح دیدم چشمای ریز شد و توی فکر فرو رفت

دوست داشتم درباره آریا ازش بپرسم پس گریه رو پس زدم و درحالیکه دستشو توی دستام میگرفتم جدی پرسیدم :

_اون مردی که اومده بود دیدنت رو میشناسی ؟؟ آریا رو میگم