**************************************

با نگاهی به سوگل، لبخند روی لبم نشست و گفتم:

-تو ماشین بشین سرپا نمونی..الان دیگه میرسن..

با لبخند مخالفت کرد:

-نه بابا..خوبه راحتم..

سرم رو تکون دادم و چرخیدم سمت خیابون و به دو طرفش نگاه کردم…

کنار خیابون نزدیک یک پارک ایستاده بودیم و منتظر بچه ها بودیم…

سورن که نزدیک سامیار ایستاده بود و به سوگل نگاه می کرد، مهربون گفت:

-بچه های خوبی هستن..بهت خوش میگذره باهاشون…

سوگل دستش رو دور بازوی من حلقه کرد و گفت:

-از پرند جون معلومه دوستاشم مثل خودش عالی هستن..

سورن یک لحظه جدی شد و سرش رو تکون داد و چرخید سمت سامیار و مشغول حرف زدن باهاش شد…

پوفی کردم و با ناراحتی نگاه خیره ام رو ازش گرفتم و سرم رو پایین انداختم…

سوگل سرش رو بهم نزدیک تر کرد و اروم گفت:

-قهرین؟!..

لبم رو گزیدم و سرم رو به چپ و راست تکون دادم:

-یکم ازم ناراحته..از دلش درمیارم..

لبخندی زد و سرش رو به تایید تکون داد و قبل از اینکه بتونه چیزی بگه، صدای اهنگ بلنده ماشینی تو خیابون پیچید….

با تعجب و کنجکاوی چرخیدم و با دیدن ماشین البرز چشم هام گرد شد…

صدای سیستم ماشین رو تا اخر زیاد کرده بود و با سرعتی باورنکردنی داشت نزدیک میشد….

دستم رو روی سینه ام گذاشتم و با وحشت گفتم:

-یا خدا..چه خبرشه..

بی اختیار دست سوگل رو گرفتم و کشیدم عقب..

با اینکه می دونستم بهمون نمیخوره اما یه جور واکنش دفاعی از بدنم بود…

همینطور با چشم های گرد شده نگاهشون می کردم و یه جوری جلومون زد روی ترمز که صدای جیغ لاستیک هاش بلند شد….

دنیز که عقب نشسته بود، تا کمر از شیشه اومد بیرون و درحالی که غش غش میخندید، دستش رو برامون تکون داد و با جیغ گفت:

-سلام..سلام..

نگاهم رو چرخوندم سمت کیان که جلو نشسته بود و البرز هم پشت فرمون بود…

صدای اون اهنگ خارجی و بیس دارش بالاخره قطع شد و من با حرص و ترسی که هنوز تو دلم بود، دادم بلند شد:

-مرض خب..این چه وضعشه..مگه از جونتون سیر شدین..

دنیز با هیجان از ماشین پرید پایین و با ذوق گفت:

-وای پرند خیلی کیف داد..

چشم غره ای بهش رفتم و با چشم و ابرو به سوگل اشاره کرد که داشت با خنده به بچه ها نگاه می کرد….

دنیز با دیدن سوگل لبخندش عمیق تر شد و با شادی دوید جلو و دستش رو سمتش دراز کرد:

-سلام..من دنیزم..شما هم باید سوگل باشین؟..ببخشید من نمی تونم بگم خانوم..خیلی دوست داشتم ببینمتون..پرند زیاد ازتون تعریف میکرد..خوشبختم…..

دستی سر شونه ی دنیز زدم و درحالی که از کنارش رد میشدم گفتم:

-یه نفس بکش و امان بده اون بنده خدا هم جوابتو بده…

خنده ی دوتاشون بلند شد و من رفتم سمت کیان و البرز و با حرص نگاهشون کردم:

-البرز این چه وضعیه..تو چرا ادم نمیشی..تا خدایی نکرده بلایی سرت نیاد نمیخواهی دست برداری؟…

فرصت ندادم جواب بده و سرم رو چرخوندم سمت کیان و باز غر زدم:

-تو چرا هیچی بهش نمیگی..اگه خدایی نکرده تصادف کنه چه خاکی تو سرمون بریزیم…

بعد از تصادفی که با سورن داشتیم، از تصادف وحشت داشتم..حتی اسمش هم تن و بدنم رو می لرزوند….

کیان لپم رو کشید و با اخم های درهم گفت:

-مگه این به حرف من گوش میده..

بعد چشمش به سورن و سامیار پشت سرم افتاد و لبخند نشست روی لبش و حرکت کرد سمتشون:

-به به..سلام عرض شد..

نگاهم رو با اخم چرخوندم سمتم البرز که داشت درهای ماشین رو با ریموت قفل میکرد و لبختده خر کننده ای هم روی لبش نشونده بود….

بهم که رسید، دستش رو انداخت دور گردنم و با خودش کشیدم سمت بقیه و گفت:

-وا کن اون اخمارو که بهت نمیاد..

با اخم و حرص، نق زدم:

-خیلی آبرو برین..

-جلوی کی آبروتو بردیم؟..خواهرشوهر؟..

نیشگون محکمی از پهلوش گرفتم که دادش بلند شد و دستش رو از دور گردنم برداشت و روی پهلوش گذاشت….

با حرص داشتم نگاهش می کردم که نیشش رو باز کرد و ابروهاش رو انداخت بالا:

-زشته..جلوشون نشون نده چقدر وحشی هستی..نمیان بگیرنتا…

باز خیر گرفتم سمتش که با خنده پرید عقب و رفت سمت پسرها و همه باهم مشغول احوال پرسی و معارفه شدن….

سورن یکی یکی بچه هارو معرفی کرد و همینطور سوگل و سامیار رو که بی حرف و با اخم ایستاده بود و هیچی نمی گفت….

سوگل با لبخند و خیلی مهربون از اشنایی باهاشون ابراز خوشحالی کرد و سامیار هم سری تکون داد…

البرز سوییچ تو دستش رو چرخوند و گفت:

-خب..برنامه چیه؟..

همه نگاهی به همدیگه کردیم و کسی حرفی نزد..

البرز خندید و ادامه داد:

-فهمیدم..فقط نشستین تو ماشینا و افتادین تو خیابون..چه جور جایی دوست دارین برین که من بهترینشو معرفی کنم؟….

این دفعه نگاه هممون چرخید سمت سوگل و سامیار و من گفتم:

-دوست دارین چه جور جایی بریم؟..

سوگل من من کرد و بعد با خجالت گفت:

-اوم..چیز..میگم میشه فقط سریع بریم یه جایی غذا بخوریم؟..من خیلی گشنه ام شده…

بعد دستش رو روی شکمش گذاشت و سرش رو پایین انداخت…

لبخند روی لب هممون نشست و دنیز با ذوق گفت:

-ای جونم..

البرز نگاهش رو دور خیابون چرخوند و با کمی فکر، با انگشت اشاره ش به طرف دیگه ی پارک اشاره کرد و گفت:

-اونجا یه سفره خونه هست..غذاهاش خیلی خوبه..دوست دارین بریم؟…

اول از همه سوگل موافقت کرد که باعث خنده ی جمع شد و حتی سامیارِ ساکت و اخمو هم لبخند نشست روی لبش…

راه زیادی نبود و ترجیح دادیم پیاده بریم و قدمی هم بزنیم…

سوگل و سامیار جلوتر از همه کنار هم قدم زنان جلو می رفتن و پشت سرشون سورن و کیان مشغول حرف زدن بودن….

من و دنیز هم اخر از همه بودیم و البرز هم کنارمون بود و سربه سرمون می گذاشت…

دنیز نگاهش رو به سوگل و سامیار دوخت و گفت:

-چقدر نازن..خیلی بهم میان..سوگل خیلی مهربون و خوشگله..رنگ چشماش کپی سورنه..من که خیلی خوشم اومد ازش..شوهرشم خوشتیپه ولی خیلی اخموعه..ادم میترسه ازش…..