_ کجا میری امیرعلی؟…   سرعتش رو بیشتر میکنه و میگه: بیمارستان….   _ نیازی نیست….حالم بهتره…میخوام برم نمایشگاه…   بدون نگاه کردن بهم میگه: یه بار دیگه بگی نمایشگاه من میدونم و تو….     این احساس مسولیت های مزخرفش حالمو بهم میزنه چون هیچکدوم رو نمیتونم باور کنم…..       _ قرار نیست برام

    صداها بالاتر می‌رود و صدای حسام بین عربده‌ی مرد گم می‌شود   – اون خواهر نمک‌نشناست به خاطر این ریغو رید تو سر تا پای من؟   درگیری پیش می‌آید، این را از صداهای ناجوری که از بیرون ماشین می‌آید می‌فهمم و اما اصلاً دلم نمی‌خواهد از ماشین پیاده شوم و با آن‌ها روبرو شوم.   بالاخره صدای

    تو دلم خالی شد و گیج نگاهم رو بینشون چرخوندم..   عسل که حالم رو دید تند تند گفت: -فقط یه احتماله..گفتم شاید..نگفتم که حتما همینطوره..چرا سریع وا میری…   سرم رو پایین انداختم و چشم هام رو محکم بستم..حرفش بدجور برده بودم تو فکر…   حالا که بهش فکر میکنم درست می گفت..شاید سامیار به یکی مشکوک

  خلاصه رمان :     رمانی از جنس یک خونه در قدیمی‌ترین و سنتی‌ترین و تاریخی‌ترین محله‌های تهران، خونه‌ای با اعضای یک رنگ و با صفا که می‌تونستی لبخند را رو لب باغبون آن‌ها تا عروس‌شان ببینی، خونه‌ای که چندین کارگردان و تهیه‌کننده خواستار فیلم ساختن در اون هستن، خونه‌ای با چندین درخت گیلاس با تخت زیرش که همه

    با ناباوری خیره بودم به آدمی که تو ذهنم ستایشش می‌کردم به خاطر بی نیازیش از بقیه آدما و اراده ای که داشت ولی الان وقتی این طوری حرف میزد و غم درونیش که خیلیم کهنه بود و بروز میداد می‌تونستم‌ بگم هیچ آدمی خالی از درد و غم نیست   نمی‌دونستم به آدمی‌ که همیشه حرفاش با