بااینکه باتموم وجودم ازش دلخور وناراحت بودم اما هنوزم وقتی توچشم هاش نگاه میکردم بی اراده دلم میرفت.. اما بعداز این عماد هیچوقت نمیفهمه دوستش دارم .. هیچوقت! باحالت چندشی نگاهش کردم و گفتم: _بغل کردن ازکجا اومد؟ چی روباید مجبوربشم تحمل کنم؟ نمی بینی حالمو؟ نیومدم نقش بازی…

  باسرتقی میون حرفش پریدم.. انگارنه انگار همین چندثانیه پیش داشتم واسش گریه میکردم وخونه رو روی سرم گذاشته بودم! _بیا.. میخوای چیکارکنی؟ داری تهدیدم میکنی؟ _میخوای منو دیونه کنی؟ گلاویژ بیام اونجا واست بد میشه ها.. _ای بابا نمیخوام بیام مگه زوره؟ واسه چی مجبورم میکنین فیلم بازی کنم؟…

  یه کم دست دست کرد و آخرش با من من گفت: _به بهارزنگ زدم جواب نداد.. خوابه؟ _بله خوابه.. اگه مهمه بیدارش کنم؟ _نه چیزی نیست.. راستش باخودت کارداشتم.. دیشب بابهار حرف زدم.. راجع به اومدن عزیز چیزی بهت گفته؟ _آره خبردارم.. ناراحت شدم.. بنده خدارو الکی ترسوندن.. خداروشکر…

  باخنده یه دونه زد توسرم و گفت: _لوووس!!! پاشو خودتو جمع کن کله سحر نصف جونم کردی.. _ساعت چنده؟ اصلا چرا اینجا خوابیدی؟ موقع خوابیدن که پیش هم بودیم! _ساعت شش صبحه.. نصف شب خوابم نبرد اومدم پای تلویزیون بعدشم یادم نیست تا اینکه تو مثل وحشی ها بیدارم…

  _عماد تصادف کرده! یه لحظه سرم گیج رفت و یکدفعه انگار همه ی دنیا ساکت شد و صداها قطع شد.. برای یک لحظه احساس کردم مردم ودیگه نفس نمیکشم… _الو گلاویژ؟ چشم هام سیاهی میرفت… روی نیمکت پارک وا رفتم… صدای ترسیده ی بهار به خودم آوردم… _گلاویــــــــــژ؟ _چیزیش…

  به طرف رضا برگشتم.. لبخندی بی جون کنج لبم نشست.. _سلام آقا رضا.. ببخشید مزاحم شدم.. _سلام گلاویژ جان.. خواهش میکنم! خوش اومدی.. باکمک رضا توضیحات لازم و قرارهایی که از قبل بسته شده بود رو به فاطمه (منشی جدید اسمش فاطمه بود) توضیح دادم… دختر خوبی بود و…

  لب هامو کج وکوله کردم و با دو دلی گفتم: _اما دلیل نمیشه که من قبول کنم و برم اونجا… بارفتنم چیزی جز عذاب کشیدن خودم عوض نمیشه! باحرص و صدایی که سعی داشت کنترلش کنه بهم توپید: _گلاویژ میری خوبشم میری.. منو دیونه نکن امروز بدجوری عصبیم پاچتو…

  خلاصه اون شب مثل همیشه تانزدیکی های صبح حرف زدیم و به این نتیجه رسیدیم که حرف های من وبهارهیچوقت تمومی نداره.. درکنار تصمیم هایی که گرفته بودیم من هم یواشکی تصمیم مهمی گرفتم.. تصمیم گرفتم دنبال بابام بگردم وپیداش کنم… میدونستم ترکیه زندگی میکنه و تشکیل خانواده داده…

  برگشتیم خونه و بهار به زور منو فرستاد حموم و توی اون فاصله لباس هامو ازچمدون درآورده و توی کمدم چیده بود… مادرانه موهامو سشوار کشید و قرص آرام بخش بهم داد تا استراحت کنم.. دلم نمیخواست بخوابم اما قرص ها قوی تراز مقاومت من بودن و نفهمیدم کی…

  _کور کردی خودتو.. اگه من یه ذره برات ارزش دارم گریه نکن… به فکر دل منم باش.. _ازخوشحالیه.. ازاینکه یه خواهر دارم که مثل کوه پشتمه… گونه ام رو بوسه زد وگفت: _خیلی خب حالا عذاب وجدان بنداز به جونماااا.. ببخشی دست روت بلندکردم… اما حقت بود زیادی تر‌سونده…

  بعدشم حتی مثل سگ جلو خونه ام زوزه بکشه و التماس کنه و احساس ندامت وپشیمونی کنه نمیذارم حتی سایه ات رو ببینه! خودتم بکشی عماد تموم شده پس واسه من زانو غم بغل نگیر و اون کوفتی هارو که از اون مغازه بی در وپیکر تهیه کردی رو…

  مردی که انگار راننده تاکسی داخل ترمینال بود و پشت یکی از بوته ها خوابیده بود و من خنگ متوجهش نشده بودم از جاش بلند شد و من هم که توی حال وهوای خودم بودم بادیدن یه دفعه ایش ترسیده تکونی خوردم و گفتم: _وای.. معذرت میخوام آقا.. متوجه…

  تاکسی دربست گرفتم و تا خونه گریه کردم! میدونستم بهار سرکاره و باید تا قبل از اومدنش وسایلم رو جمع میکردم و از اونجا میرفتم! به خونه که رسیدم هرچی پس انداز داشتم برداشتم و چمدونم رو از زیر تخت بیرون کشیدم.. اشکم بند نمیومد و شوری اشک لعنتی…

  رفتم بغلش کردم وگفتم: _منم… اصلا من ازدواج نمیکنم توهم به رضا بگو گلاویژ سرجهازیمه باید باخودمون زندگی کنه، اگرم قبول نکرد ازش جداشو! خندید.. _همین دیونه بازی ها و فانتزی های خنگولانته که دلم نمیخواد جداشیم! بوی غذا ومعده ی خالیم باعث شد از فاز عشقولانه بیرون بیام..…

  هرچقدر اصرار کردم عزیز نمیذاشت کارکنم و بخاطر شستن ظرف های صبحونه فکرمیکرد خسته شدم.. خبرنداشت که بخاطر شغل سخت بهار از سرکار برمیگردم هم باید آشپزی کنم! عماد به طرف اتاق رفت و همزمان گفت: _گلاویژ یه لحظه بیا میخوام راجع به کار جدید نظرت رو بپرسم !…