نگاهم به فرزان بود که هیچ عکس العملی نشون نمیداد سمتش قدم برداشتم و بالا سرش ایستادم… دستم و رو شونش گذاشت و آروم اسمشو صدا زدم ولی هیچ عکس العملی نشون نداد سرم و بالا آوردم که نگاهم یهو خیره شد تو چشمای مشکی جاوید! نگاهش ناراحت بود اما بعد مدتی نگاهش رو به دست من

    نگاهش و به جاوید داد _تا تو بیمار شدی! از دور بهم رسیده بود دوباره نوه دار شدم‌ اما با خودم گفتم معلوم نیست اون بچه نوه من باشه یا نه… تا وقتی که دیدم وقتی صورت پسرم و تو صورتت دیدم… همون لحظه با دیدنت گفتم نمیزارم این یکی مثل پسرم باشه ساده و احمق… زود باورو

    گیج شدم… دختر سرایدار قصه مادر جاوید و فرزان بود! آقا بزرگ ادامه داد _دختر سرایدارو نمی‌فهمیدم فقط می‌دونستم رسم عشق این نیست که یه شب و روز با یکی باشی شب و روز دیگه با یکی دیگه! همون جا بود که به پسرم پیله بستم و گفتم این دختر وصله تنه تو نیست… ولی بازم‌ نگفتم با

    کسی چیزی‌ نگفت، فقط با نگاهای متعجب و پچ پچای زیر زیرکی تک به تک خارج شدن… حالا ما چهار نفر تو اتاق مونده بودیم که آقابزرگ نفس سختی کشید و رو به ژیلا گفت: _درو ببند!   ژیلا سمت در رفت و کاری که گفته بود و انجام داد و آقا بزرگ با صدای ضعیف خِس خس

    ×××     قلبم تند تند میزد حال و احوالم یه جوری بود… فکر این که الان جاوید و ببینم اونم وقتی پدر بچه توی شکممه! پوست لبم و می‌جوییدم که دستم تو دستای گرم فرزان فرو رفت و باعث شد نگاهم و بهش بدم _میخوای تو بری؟   سری به چپ و راست تکون دادم _نه میمونم!

    ×××   آوا   _به چی فکر میکنی؟!   نگاهش و از درختی که ساعت ها بهش خیره بود گرفت و به من داد _هیچی!   رو صندلی کنارش نشستم و با تردید گفتم؛ _فرزان…‌مَج…مجبور…   پرید وسط حرفم _حرفتو درست بزن!   _مجبور نیستی این کار و کنی و اسم من ببری تو شناسنامت!… من ازت هیچ

    ناباور بهش خیره شدم: _فقط اسمت میره تو شناسنامم و اسم و رسم منم میره پشت اسم بچت   اشکام و با دست پس زدم و نیشخند زنان لب زدم _به بچم بگم باباش تویی؟! میخوای بچه جاویدی و که حتی نمیتونی نگاهش کنیو بزرگ کنی؟! میخوای کل زندگیت و به خاطر من…   گریه مانع حرفم شد

    نگاهی به شکمم که هنوز تغییر آنچنانی نکرده بود کردم دستم و رو شکمم گذاشتم و طوری که خودمم به زور شنیدم گفتم: _فکر نکنم جون یه جنین سه ماهه رو بگیرم… اونم فقط به خاطر خودم!   _آوا باور کن درست میشه… خودم اصلا میگیرم برات بزرگش میکنم   تو اون همه غم تک خنده ای کردم

    ×××     به برگه سنوگرافی تو دستم مات زده خیره بودم و اشکام صورتم‌ رو خیس میکرد هر کار میکردم این اشکا تمومی نداشت… حتی حرفای فرزانم برام دل گرمی نبود تنها مسعلم این بود که من الان از مردی باردارم که از همه برام غریبه تر شده با زنگ خوردن گوشیم‌ نگاهم و بهش دادم… می‌دونستم

    اما با یاد استراحتا و خوابای زیادم یا وقتی داشتم موهام‌ و دوباره رنگ میکردم‌ و حالم بد شد به این حقیقت تلخ بیشتر و بیشتر پی می‌بردم در آخر با یاد آخرین رابطم با جاوید آه از نهادم بلند شد و دنیا جلو چشمام تیره و تار شد…   احساس میکردم نمیتونم نفس بکشم و بغضِ تو

    اشکام رو صورتم ریخت و سری به چپ و راست تکون دادم و عصبی گفتم: _تــــو… تو مگه این و نمیخواستــــی؟! مگه نگفتی من سمتت نمیام ولی اگه تو بیای سمتم دورت میگردم؟   _گوش بده ببین چی میگم…   عصبی زدم تخت سینش و اجازه حرف بهش ندادم _نه تو گوش بده، من گوشم ازین حرفا پره

    بی تفاوت نگاهم میکرد و منتظر بقیه حرفم بود که ادامه دادم _دکترش گفته زیاد مهمون این دنیا نیست، خودشم انگار فهمیده وقت زیادی نداره… چند وقت پیش ازم خواست بیام دنبالت ببرمت پیشش… اولش نیشخند زدم درست مثل خودت که میدونم تو دلت داری نیشخند میزنی به این حرفم اما… وقتی گفت اگه هنوز دنبال مادرتونید باید

    ×××   جاوید*   نگاهم به در اتاقی بود که بالاخره باز شد و دکتر ازش خارج شد…‌ نگاهی به هممون کرد که ژیلا اولین نفر از جاش بلند شد و منتظر و با ته مونده های امید بهش خیره موند اما دکتر سری به چپ و راست تکون داد و لب زد _ریه ایشون بیشتر از این

    قاشق چنگالش و تو بشقاب غذاش گذاشت _اگه منظور حرفت اینه که گیتار دیگه ای دارم یا نه باید بگم ندارم… گیتار زدنمم برای دوره نوجوونیم بود و سرگرمی الان حتی نوتاشم یادم نیست!   زوم شدم تو چشماش _ یه درصد فکر کن که فکر کنم تو چیزی یادت میره… درضمن خیلی هم عالی که گیتار دیگه

    نگاهی به ظرف ترشی انداختم با این که تا چند دقیقه پیش داشتم می‌خوردمش ولی با دیدنش تو دست یکی دیگه آب دهنم جمع شد و از جام بلند شدم و گفتم: _حالا یه ذره دیگه   کشید عقب _نخیر… ضعف میکنی خیلی سابقه فشار خون خوبی هم داری   هیچی نگفتم که بی توجه به نگاه خیرم