چون می خوام برگردی تهران اگه نیای به کارام ادامه میدم حتی بدتر همه ساکت بودن و داشتن به حرف های ناصر خان گوش میدادن ولی اشکی زیادی بیخیال بود انگار که تموم حرف های آقاجونش دروغه آقاجون:خب حالا چیکار می کرد؟ ناصر خان: این اشکان زیادی زرنگ بود خودش هیچوقت کاری انجام نمیداد همیشه یه جوری و به

  آراد:حتما کار این مهنازه _برای چی اینجوری میگی؟ _چون از وقتی که تو رفتی این همش تو خونه مائه و برای مامان خود شیرینی میکنه مامان هم از وقتی که فهمیده من محشیدو دوست دارم میگه تو حق نداری با مهشید ازدواج کنی ولی بجاش مهناز دختر خوبیه _مامان که همیشه از مهناز بدش میومد اراد:همین دیگه معلوم نیست

  و بعدم از گفتن این حرفش سریع با دستش کنارم زد که چند قدم رفتم عقب. یهو پام پیچ خورد خواستم بیوفتم که تو هوا گرفتم و حالا من خم شده بودم و اون روی من که نفساش می خورد به صورتم که باعث تند شدن ضربان قلبم می شد اینقدر تند میزد که حالا تمام اون عصبانیت و

  چشماش پر از پشیمونی بود امیر:من معذرت می خوام آرام ببخشم _نمیتونم میدونی چرا؟؟ سرشو به معنای نه تکون داد _چون اول از همه فهمیدم که عاشقت نیستم و همینطور همیشه فکر میکردم بزرگواری اما خب بزرگوار ر*ی*د*ی و اینجا بود که حسم بهت بد شد و وقتیم که حسم بهت بد شه مهم نیست کی بودی یا حتی

  _ا…لو..و عسل لب زد که آروم باشم اشکی:چرا گوشیت خاموشه _نمیدونم من اصلا چند روز بود سمت گوشیم نرفته بودم و الانم تو خونه بود اشکی:همین الان بلند شو برو خونه و آماده شو _هنوز که خیلی مونده تا شب اشکی:میگم برو خونه زورگو _باشه قطع شد نه سلامی و نه خدافظی اونوقت این زنبور میگه بهت حس داره

  _امشب از اون شَباس که فکر مرگ داره بازیم میده از اون شبا که نفسم بالا نمیاد از اون شبا که میخوام بمیرم از اون شبا که دلم یه بغل میخوادُ کسیو ندارم از اون شبا که خوابم نمیبره از اون شبا که آرزو میکنم صُبح نشه عسل:آرام اینا چی بود که تو گفتی؟ _نمیدونم عسل نمیدونم من اونشب

  عسل:تو اول از همه تمام اتفاق هایی که اونشب افتاد رو با تمام جزییات واسه ی من میگی و بعد همونجوری که اونشب خوابیده بودی میخوابی و چشماتو میبندی و من تمام اون کارهای تو رو میگم و تو با چشمای بسته همه ی اونها را تصور میکنی که ببینیم بعدش چیزی یادت میاد یا نه _باشه عسل:حالا تمام

  که پام به چادرم گیر کردو جلوی عمو خوردم زمین عمو:اشکال نداره چادره کوره این عسل بی معرفتم همچین میخندید. داشتم از خجالت آب میشدم خاله اومد کمک کرد که بلند شم یه نگاه بد به عسل انداختم که اومد دستمو گرفتو کشیدم سمت اتاقش وارد اتاقش شدیم چادرو از روی سرم برداشتم و گذاشتم روی تخت. یه نگاه

  خاله:هنوز این ترستو کنار نزاشتی؟ _نمیتونم خاله عسل نیومده؟ خاله:نه رفتم داخل که خاله یه نگاه به سر تا پام انداخت خاله:این چادر چیه روی سرت؟ چه بهت میاد _رفته بودم شاه عبدالعظیم به خواطر همونه خاله:آهان نشستم رو مبل که خاله رفت تو آشپزخونه خاله:مگه تو هم مثل عسل امروز کلاس نداشتی؟ _چرا داشتم ولی چون میخواستم با

  از اینجا میتونستم شاه عبدالعظیم رو ببینم پس جایی که میخواست منو ببره شاه عبد العظیم بود ماشین رو کنار خیابون پارک کرد و پیاده شد اشکی:زودباش پیاده شو از ماشین بیرون اومدم و دنبالش رفتم که رفتم سمت یه فروشگاه چادر منم که مثل این جوجه اردک ها دنبالش میرفتم. چند قدم سریع برداشتم و باهاش هم قدم

  _هنوزم هست اشکی:آره _مهم نیست اشکی:نمیخوای باهاش حرف بزنی؟ _نه اشکی:پس با ماشین بریم تمام ذوقم کور شد _چراااااا؟ اشکی:من با اینکه با ماشین هم میرم همیشه میپره جلوم و التماس میکنه که بزارم تو را ببینه ولی من نزاشتم اما اگه الان تو رو ببینه و با موتور باشیم دیگه فکر نکنم بیخیال بشه _اوکی با ماشین بریم

حوله رو باز کردم اشکی هم سشوارو زد به برقو مشغول خشک کردن موهام شد از تو آیینه بهش نگاه کردم این بشر واقعا خوشتیپه مخصولا با این اخلاق خوبش که امشب دارم باهاش روبه رو میشم اشکی: میدونی بعضی شب ها خیلی تاریک اند و حتی ممکنه اون شب بارونی هم بشه یه بارون سنگین با وجود رعد و

  حوله رو باز کردم اشکی هم سشوارو زد به برقو مشغول خشک کردن موهام شد از تو آیینه بهش نگاه کردم این بشر واقعا خوشتیپه مخصولا با این اخلاق خوبش که امشب دارم باهاش روبه رو میشم اشکی: میدونی بعضی شب ها خیلی تاریک اند و حتی ممکنه اون شب بارونی هم بشه یه بارون سنگین که با وجود

  اما بازم خواستم با اشکی حرف بزنم ولی نتونستم فقط چشمام پر از اشک شد و دوباره نگاه مو به سقف دوختم. ^^^^^^^^ اشکان وارد خونه شدم که خونه غرق تاریکی بود.برقو روشن کردم و رفتم طبقه بالا خواستم برم تو اتاقم که با هجوم اینکه نکنه دست به خودکشی بزنه سریع برگشتم سمت اتاق آرام و درشو باز

  بعد با یه پوزخند بهم نگاه کرد. خیلی خوب استاد جون خودت خواستی بچرخ تا بچرخیم. خم شدم ماژیک رو برداشتم و جواب سوالو نوشتم یه نگاهی به تخته انداخت و بعد که دید جوابم درسته تخته رو پاک کرد و دوباره یه سوال دیگه نوشت. اونم کامل حل کردم. بازم نتونست ایرادی در بیاره. خیلی عصبی گفت:برو بشین