هاکان :

تقصیر خودش بود

خودش …

بهش گفته بودم وقتی مست میکنم نیاد نزدیکم

خود احمقش …

صدای فریاد عصبی تیدا توجه همه رو به خودش جمع کرد :

بسههههههههههههههههههه

بسه دیگههههه

فقط بهم بگید مادرم چطوری مرد

مرگ یک بار و شیون یک بار

گفتم بهش ، رک و راست :

پدرت ، تو اوج مستی و عیاشی

زن پا به ماهش رو کشت

وقتی من و شاهو رسیدیم و رسوندیمش بیمارستان ، فقط تونستن تو رو نجات بدن

مادرت …

قبل از اینکه جمله ام تموم بشه ، تیدا بی جون رو زمین افتاد ، میلرزید ؛

تشنج …

داد میزدم و خدمتکار ها و پزشک مخصوصم به اتاق هجوم آوردن …

یک روز بعد ، از زبان تیدا :

چشم هام رو باز کردم ، اسپاکو کنارم بیهوش شده بود

خستگی از سر و روش میبارید

تکون خفیفی خوردم که سریع از جا پرید و با نگرانی گفت :

حالت خوبه ؟؟؟

– خوبم ، خا … خاله

ناباور نگاهم کرد :

یه بار دیگه بگو

تورو خدا یه بار دیگه بگو

میدونی تو این سال ها چقد حسرت این کلمه به دلم موند ؟ میدونی وقتی پدرت تو رو دزدید و رفت و دیگه نتونستم ببینمت چه حالی شدم ؟

– بغلم کن خاله ، دلم یه پناه میخواد

بی حرف به آغوش کشیدم

هردو اشک میریختیم ، آغوشش مادرانه بود . راست میگن که خاله ، مادر دوم آدمه . تو کل این هشت سال ، هیچوقت احساس نکردم یه غریبس واسم .

میون هق هق هام کلمه ها از دهنم بیرون می پرید :

خاله … خاله چرا بابام هیچوقت منو نخواست ؟

چرا انقد ازش بدم میاد ؟

چرا …

با دستاش کمرم رو نوازش میکرد

خوب میدونست با این کار حالمو بهتر میکنه :

آروم باش تیدا ، آروم باش یادگار مارالم .

پدرت بهت شک داره

همونطور که به عشق مارال شک داشت .‌

– شک داره ؟ به چی؟

به اینکه تو واقعا دختر خودش باشی

– پس ..

هیسسسس بعدا راجع بهش حرف میزنیم .

– از مامانم برام بگو .

آه عمیقی از بین لب هاش خارج شد :

میدونی به نظرم شخصیت آدم ها ، مثل اسم هاشون میشه

مارال ، زیبا و طناز بود

درست مثل اسمش .

وقتی سوار اسبش ، آذرخش میشد ..

آخ آخ …

یه محل دنبالش بودن ، محل نمیداد .‌

چهرش ، درست مثل تو بود

مثل سیبی که از وسط نصف شده ‌

– اسپاکو ، معنی اسم تو چیه ؟

شجاع و جنگجو ، واقعا هم همینجوری بودم . وقتی چهارده سالم بود ، شاهو رو مجبور کردم بهم تیراندازی یاد بده

بعد از اون ، هرجا میرفتم تفنگم هم باهام بود .‌

آرتام ، عاشق مارال بودو این رو به وضوح ابراز میکرد

یه عشق افسانه ای …

از زبان بهراد :

با عصبانیت به هاکان زل زده بودم ، باعث حال خراب تیدای من بود

خودش زبون باز کرد ، انگاری داشت با خودش حرف میزد :

لعنت به این خاطرات که بعد از ۳۳ سال ، هنوزم دست از سرم بر نمی‌دارن .

لعنت به مارال که غم و معصومیت چشم هاش شب ها خواب و خوراک رو ازم گرفته بود .

من نمیخواستم بمیره ، فقط … فقط

لعنت …

من تو اوج مستی ، حتی یادم نمیومد چیکار کردم و چجوری کشتمش .

اون حق نداشت بمیره …

لعنتی ، من میخواستمش …

چیزی بهش نگفتم ، عادت نداشتم کتک خورده ها رو بزنم .

اون حتی لیاقت مبارزه هم نداشت .

یعنی تیدا الان چه حالی داره ؟

چرا اینجوری شده بود زندگیم ؟

چرا گند کشیده شده بود به کل تصوراتم از بابام و زندگیش .‌

مارال …

زنی که عجیب تقدیر و چهرش به دخترش سرایت کرده بود .

تیدا هم گیر آدم بدردنخوری که از قضا من باشم ، افتاده بود .‌

تاریخ تکرار میشد …

تیدا و اسپاکو ، دوباره وارد اتاق شدن

دست در دست هم .

اسپاکو : من دیگه با شما ها کاری ندارم

به نگهبانا میگم بیان دست و پاتونو باز کنن

تیدا ، با نگاهی سرد چشم ازمون گرفت ولی قبل از اینکه ناباورانه

هاکان صداش کرد :

تیدا ، بشین میخوام باهات حرف بزنم

– من حرفی باهات ندارم .

شاید زنده نموندم ، بزار آخرین حرفامو بهت بزنم .

– من هیچوقت مرگتو نخواستم

مرگ ، واسه آدمی مثل تو خیلی کمه

بعد هم بدون توجه به فریاد های هاکان رفت و پشت سرش رو هم نگاه نکرد ، ندید چطور در سکوت نگاهش کردم . همه ی ما مقصر این بودیم

که اون تیدای بی آزار

الان تبدیل بشه به یه ببر وحشی .‌

آدم ها تا چیزی رو از دست ندن قدرش رو نمیدونن .

درست مثل من …

چقدر دور شده بود و من چقدر در حسرت نیم نگاهی از سمتش بودم .

عذاب هایی که همه ی ما میکشیدیم به چه دلیل بود ؟

اجبار ؟

آره ، اجبار ..

عشق که زوری نمیشه

اگه زوری باشه که دیگه اسمش عشق نیست .

قلب ، مثل مغز نیست

منطق نداره

همه عشاق جهان ، عقل ندارند .

نویسنده : ترنج