×××

با صدای غر زدنای عدالت خانم و تکون دادناش ناله کردم

_عدالت خانم نه گشنمه نه تشنمه نه بچم مشکل داره نه می‌خوام برم دکتر نه دوست دارم بدونم سالم یا ناسالم یا دختر یا پسر فقط ولم کن

نیشگونی از بازوم گرفت و حرصی شد

_پاشو ببینم!… پاشو سه روزه مثل جنازه افتادی رو تخت، اون بچه چه گناهی کرده مادرش شدی تو

با شنیدن این جمله که بی شباهت به جمله جاوید نبود زدم زیر گریه که تکونای دستش کم شد و پتو رو از روم کنار زد و با ناراحتی گفت:

_چته تو دختر!؟… یا داری گریه میکنی یا یه گوشه کز کردی

روی تخت نشستم و حرفی نزدم دستی زیر چشمام کشیدم که ادامه داد

_سیاوش تو ماشین منتظرته گفت شاید بخوای بری سر خاک مادرت یکم آروم شی!… اولش گفتم نه بارداری شگون نداره خاک مرده بهت بخوره ولی مثل این که آقا فرزان گفتن ببرتت

با یاد مامان و فرزان شدت اشکام بیشتر شد

کاش بودن!… الان که نیاز داشتمشون کاش بودن الان که به همشون احتیاج داشتم ولی نبودن

نه جاوید بود نه فرزان نه آتنا نه آیدین نه مامان!…

همشون خواسته و ناخواسته تنهام گذاشته بودن و الان که دوست داشتم یکی نازم و بخره کسی نبود و بدتر از همشون جاوید بود که بیشتر از همه دوست داشتم خودم و تو آغوشش پرت کنم

صدای عدالت خانم دوباره بلند شد

_پاشو دخترم پاشو این جوری گریه نکن خدا قهرش میاد… آماده شو برو یکم آروم شی ولی اگه کسی و خواستن خاک کنن نگاه نکنیا مادر

از جام بلند شدم و هر چی دم دستم بود و تنم کردم و عدالت خانم که دید پاشدم و دارم حاضر میشم سری به چپ و راست تکون داد و از اتاق خارج شد