لعنت!
همه عالم و آدم باید بفهمن مامان من چه نقطه ضعفهایی داره.
با یه انگشتر گرونقیمت همه چیز رو فراموش کرد حتی دلخوری های خودش رو.
حای همه اون چیزایی که بابتشون زد تو گوشم.
چشم از مسیری که مامان ازش رد شده بود براشتم.
رو کردم سمت شهرام و پرسیدم:

-به نظرت میتونه راضیش کنه!؟

دستمو گرفت و بردم سمت مبلهای طلایی کنار هم چیده شده و همزمان جواب داد:

-میتونه!

شاکی که نه…بیشتر با حرص پرسیدم:

-چرا اینقدر مطمئنی؟

لبخند معنی داری روی صورت نشوند و جواب داد:

-اگه فقط یه نفر بتونه اون فقط مادر خودت…

زیر لب زمزمه کردم :

-امیدوارم…

کنار هم دیگه نشستیم و منتظر موندیم تا مامان و آقا رهام سر برسن.
البته اگه مامان راضیش کنه.
بازهم با فکر کردن به قسمت منفی ماجرا اهسته و آروم گفتم:

-شهرام اگه مامانم نتونست باباتو راضی کنه چی؟
اگه نزاره ازدواج کنیم..اگه…

اجازه نداد اگه گفتنهام ادامه پیدا کنه.
چونه ام رو گرفت و یه بوسم کرد

-هر مرد پر ادعا و کله گنده ای گوشش دست یه زنه…
مثل امیر…مثل بابام
..مثل خودم….

تیکه ی آخر حرفش حسابی به تعجبم انداخت.خندیدم وپرسیم:

-تو گوشت دست منه؟ تو گوشت کجا دست منه شهرام ؟!

لبخند محو و معنی داری زد و آهسته زمزمه کرد:

-هست…باور کن هست!