تا صبح زل زده بودم به عکس بچم

زنگ زدم به رضا اینطوری نمیتونستم بی خیر از مائده جایی رو بگردم

_الو رضا

صداش خاب الود بود

_جانم داداش

_مائده رو برام پیدا کن

(مائده)

خشکم زده بود، از کجا منو پیدا کرده؟

_راهم نمیدی بیام تو زنداداش؟

چقد کلمه اشنایی بود برام زن داداش

_بف… بفرمایید تو

اومد داخل و من چایی رو گذاشتم رو کتری

_نمیخاد زحمت بکشی ابجی بیا اومدم خودتو ببینم

از اینکه هنوزم براش فرقی با مائده قبل نداشتم دلم گرم شد

نگاهی به شکمم انداخت

_برادرزاده م خوبه؟

_اره خداروشکر خوبن هردوشون

متعجب گفت:

_چی؟ یعنی دو قلو؟

با بغض سری تکون دادم

_قربون برادرزاده هام برم یه پسر یه دختره اره؟

سری تکون دادم و حرفی که چهارماهه تو فکرمه رو به زبون اوردم

_مامان مریم خوبه؟

_خوبه، خیلی شرمنده بود برای همین نیومد دنبالت نمیدونست چجوری باید توی روت نگاه کنه. سری تکون دادم و نخاستم ادامه بدم

پر بغض گفتم:

_اقا.. علی و زهره خانم خوبن؟

خجالت زده سری پایین انداخت

_ابجی اینطوری نگو

_چیـ.. چیزی نگفتم که

_علی حافظشو از دست داده بود

سرمو پایین انداختم و اروم اشک ریختم

_تازه حافظش برگشته

با ضرب سرمو بالا گرفتم

_چی؟

_سه هفته س حافظش برگشته و دنبالته

قلبم اینقدر تند تند میزد که گفتم هر لحظه امکان ایستادنش هست

نفس کشیدن برام سخت شده بود

رضا با تعجب نگاهی بهم انداخت

_یا خدا چیشد مائده؟

بریده بریده گفتم:

_قـ.. قر… قرصاام

_کو کجاست؟

با دست درحالی که به سرفه افتاده بودم جاشو نشون دادم

قرص زیر زبونی رو گذاشتم تو دهنم و منتظر موندم تا اب شه

_بیماری قلبی داری؟

نمیتونستم صحبت کنم تا وقتی که قرص حل بشه و فقط سری تکون دادم

_بعد اون اتفاقات…؟

قرص حل شده بود

_اره

ساکت شد و من با لبخندی که داشت تبدیل به گریه میشد گفتم:

_اینا سوغاتی اون روزای سختمه

شرمنده حرفی نزد و بلند شد که بره

_اقا رضا

_جانم آبجی؟

_لطفا…. لطفا ادرسمو به کسی ندین

همین کافی بود تا بفهمه نمیخام علی بدونه من کجام

سری تکون داد و کارتی رو بروم گرفت و گفت:

_عمه مریم گفت اگر پیدات کردم اینو بهت بدم

_اما…

_اما نداره من بسته شو رسوندم بهت حالا خودت میدونی

با اکراه از دستش گرفتم و خجالت زده گفتم:

_ممنون

_اگر بازم کم و کسری بود مدیونی بخای نگی بزا حداقل فکر کنم به ابجی دارم تو این دنیا که بهم تکیه کنه

لبخند قدردانی زدم و شمارشو داد بهم و رفت

حتی اسمش باعث خونه خرابی قلبم میشد

دستمو رو شکمم گذاشتم

_ما به زندگی بدون بابا علی عادت کردیم قربونتون برم

قلبم هنوزم نا اروم بود بازم رفتم یه قرص ارامبخش خوردم و استراحت کردم

(محمد علی)

تو ماشین منتظر رضا بودم، وقتی درو باز کرد و صورتشو دیدم خجالتم بیشتر شد

زن من الان نباید اینجا بود

باید تو ناز و نعمت زندگی میکرد نه تو اینجا که حتی نمیشد بهش بگی خونه

از همینجا هم میتونستم لاغر شدن صورتشو ببینم شکمش برامده بود

اون بچه منو داشت حمل میکرد و من تو این چهار ماه حتی لحظه ای بهش فکر نکردم

دلم لک زده بود برای بوسیدنش، لمس کردنش، بو کردن موهاش

رضا با سری پایین وارد ماشین شد

_چیشد؟

_گند زدی داداش

_چیشد گفتم؟

_حتی حاضر نیست اسمتو بشنوه

شرمنده سکوت کردم

حرفی نداشتم برای گفتن

من چه شوهری بودم براش؟ جز دردسر چی داشتم براش؟

کاش بیخیال عشقم نسبت بهش میشدم و میزاشتم بعد مدت صیغه بره کاش شناسنامشو سیاه نمیکردم با اسمم

من حتی پدر خوبی هم نبودم

چه پدری بودم که متی نمیدونستم بچم دختره یا پسر؟

این بود شوق پدر شدنم؟ فقط از پدر بوجود اوردنش رو بلد بودم؟

دستی به صورتم کشیدم

_غصه نخور داداش، اینقدر میریم میایم تا بازم راضی شه قیاقه تو ببینه