گندم که نگاهش هنوز هم روی دختران باقی مانده در سالن نشسته بود ، با شنیدن حرف های یزدان ، نگاهش را سمت چشمان او بالا کشید و بی اختیار خودش را بیشتر از قبل در آغوش او جمع کرد . دلش می خواست می توانست سرش را در سینه یزدان مخفی کند و چشمانش را روی اتفاقاتی که داشت در سالن می افتاد ، می بست .

خدمتکارها میز بلند و طویل شام را آماده کردند و فرهاد با صدای بلندی همه را برای شام دعوت کرد .

صدای خنده های مستانه و بشاش و ذوق زده برخی از مردانی که دختران را با خود به سمت میز شام می کشیدند به گوشش می رسید و حالش را بدتر از قبل می کرد ……………… دلش می خواست بجای رفتن به سر آن میز پر رنگ و لعاب و خوردن شام ، بالا رود و خودش را درون اطاقشان حبس کند .

یزدان پشت میز نشست و گندم هم صندلی کناری او را بیرون کشید و کنارش با فاصله ای بسیار اندک نشست . یزدان از گوشه چشم نگاهی به او انداخت و به خدمتکاری که کنارشان ایستاده بود ، اشاره زد که ظرف غذای گندم را پر کند .

گندم معترض نگاهش را سمت یزدان کشید و آرام گفت :

ـ من سیرم یزدان ……….. چیزی از گلوم پایین نمیره .

یزدان برای خودش غذا کشید و بدون آنکه نگاهش را سمت گندم بکشد جوابش را داد …………… باید گندم را قوی بار می آورد . گندم زیادی شکننده به نظر می رسید .

یاد آن اوایل خودش که همراه با تورج برای اولین بار پایش به چنین مجالسی باز شده بود ، افتاد …………… او هم همچون گندم وقتی دختران در بند کشیده ای که برای خرید و فروش ، قیمتی رویشان گذاشته می شد را دید ، حالش بهم ریخت و تا چندین روز کابوس رهایش نکرد .

اما همه چیز برای یزدان همانطور سخت و غیرقابل تحمل باقی نماند …………….. یزدان مجبور به تغییر بود . تغییری که هر چند سخت و زجرآور به نظر می رسید ، اما او محکوم به آن بود .

نیم ساعتی پشت میز نشستند و یزدان گه گاهی به گندمی که تنها برای خالی نماندن عریضه با غذای درون ظرفش بازی می کرد نگاهی می انداخت .

ـ بلندشو بریم بالا .

گندم تمام مدت با نگاهی پایین انداخته تنها به ظرف غذای مقابلش نگاه می کرد و هر چند ثانیه یکبار برنج های درون ظرفش را با قاشق به این سمت و آن سمت بشقابش هدایت می کرد .

با شنیدن این جمله یزدان ، بدون هیچ گونه اتلاف وقت قاشق و چنگال درون دستش را درون ظرف دست نخورده اش رها کرد و صندلی اش را عقب کشید و از پشت میز بلند شد ……………… انگار می ترسید با ذره ای تعلل یزدان از بالا رفتن منصرف شود و او مجبور شود ، باز هم چند ساعت دیگر در میان این جمع بماند و این فضای چندش آور را تحمل کند .

بالا رفتند و یزدان دست درون جیب کت در تنش کرد و کارت اطاقشان را درآورد و درون شیار کشید و در را باز کرد و اجازه داد گندم جلوتر از خودش وارد اطاق شود .

در را بست و به سمت ساکش راه افتاد و دست به کت در تنش برد و آن را از تنش خارج کرد و لبه مبلی که نزدیکش قرار داشت انداخت و شلوارک و تاپ ورزشی ست همش را از داخل ساک بیرون کشید .

خواست به سمت حمام برود که با ندیدن گندم در اطاق ، نگاهش را جستجوگرانه ، بیشتر این سمت و آن سو گرداند و با پیدا نکردنش قدم هایش را به سمت بالکن کشاند .

گندم لبه بالکن ، آن طرف استخر ایستاده بود و دستانش را درون سینه اش درهم قلاب کرده بود و به باغ نیمه تاریک پایین نگاه می کرد .

کلافه پفی کشید ……….. گندم را درک می کرد . او هم همین روزها را سپری کرده بود ………. او هم ذره ذره این ترس ها را از نزدیک لمس نموده بود .

تاپ و شلوارک درون دستش را لبه تخت که نزدیکش قرار داشت انداخت و آرام وارد بالکن شد و کنار او قرار گرفت و پا به عرض شانه باز نمود و دستانش را درون جیب شلوارش فرو کرد و او هم شبیه گندم به باغ نیمه تاریک پایین خیره شد .

ـ به چی فکر می کنی ؟

ـ تموم اون دخترا رو …………. به زور آورده بودن اینجا ؟؟؟ نه ؟؟؟

یزدان حرصی پلک بست و اندک ابرویی درهم کشید و نفسش را صدا دار و پف مانند بیرون فرستاد .

ـ نه ………….. زوری در کار نبوده .