با حس سنگینی نگاه گندم ، نگاهش را با مکثی از یزدان گرفت و روی گندم انداخت و ادامه داد :

ـ الان برات یه پماد و یه قرص مسکن به همراه یه مسکن عضلانی می نویسم که هم دردت و کم کنه ، هم کبودی پوستت و زودتر ترمیم کنه ……… مسکن عضلانیت و همین الان می زنی که ، تا یک ساعت آینده دردت تا حد خیلی زیادی کم می کنه ………… این پمادی هم که برات نوشتم هم استفاده کن ، احتمالا تا دو سه هفته دیگه خبری از این کبودی روی پوستت نیست ………… اما اگر بعد از گذشت این مدت باز هم حس درد تو همون ناحیه حس کردی ، دوباره بیا اینجا .

ـ اگه دستم نشکسته ، پس چرا اینجوری کبود شده ؟

میترا دفترچه نسخه ای از داخل جیب روپوش سفید در تنش بیرون کشید و پماد و قرصی مسکنی که در نظر داشت را یادداشت کرد و مهر نظام پزشکی اش را زیرش کوبید و در همان حال گفت :

ـ تا حالا کسی بهت گفته پوست خیلی حساسی داری ؟

گندم خنده ای کرد ………….. این حرف را در گذشته ها ، خیلی وقت ها از یزدان شنیده بود .

ـ آره از همون اول پوست خیلی حساسی داشتم ………….. یزدان همیشه بهم پوست پیازی می گفت .

میترا با حس و حال بد و آزار دهنده ای نگاهش را از گندم گرفت و سمت یزدان چرخاند ………. این حرف گندم ، این مطلب را می رساند که رابطه یزدان با این دختر ، خیلی پیچیده تر از این حرف هاست که نشان داده می شود .

با باز شدن در شیشه ای و ورود دکتر پناهی ، نگاه همه اشان سمت در شیشه ای چرخید ……….. میترا که انگار نمی خواست مقابل دکتر پناهی چیزی را نشان دهد ، بعد از نگاه کوتاه و ببخشید آرومی از کنارشان گذشت و از سالن رادیولوژی خارج شد .

پناهی نگاهی به گندم که نگاهش می کرد انداخت و یزدان را مخاطب خودش قرار داد .

ـ جدیدا تو خط مهد کودک زدید جناب فروزش ؟ قبلا با سه چهار سال کوچکتر از خودتون می پریدید . این طفل معصوم که دیگه خیلی بچه است .

یزدان بدون آنکه چهره اش را تغییری دهد ، لبه های کتش را به عقب راند و دستانش را درون جیب شلوارش فرو کرد و با نگاهی که انگار بی خیال ترین نگاه عالم بود ، به او نگاه کرد .

ـ شما مشکلی با این مسئله داری ؟

ـ من ؟ نه . اصلا به من ربطی نداره ……….. فقط برای یک آن دلم برای این طفل معصوم سوخت ……… وگرنه من پول ویزیت و درمانم و می گیرم و برام فرقی نمی کنه که کی زیر دستم بیاد .

گندم با چهره ای سوالی نگاهش را میان یزدان و مرد چرخاند ………… چرا مرد رو به رویش باید برایش دل می سوزاند ؟ آن هم زمانی که او در کنار یزدان بهترین حالت و شرایط داشت .

***

درون ماشین نشسته بودند و به عمارت بر می گشتند …………. سرعت ماشین زیاد بود و گندم از پس شیشه های دودی ماشین گاهی خیابان های نسبت خلوت را نظاره می کرد ، گاهی هم نگاهش را به چهره متفکر و جدی یزدان که انگار اخم باریکی هم بر پیشانی اش نشسته بود ، می داد .

با ورودشان به عمارت و ایستادن ماشین جلوی پله های ورودی ، جلال از پله ها پایین آمد و در را برای یزدان باز کرد و یزدان بی توجه به افراد دور و اطراف یا نگهبانانی که منتظر دستور او خبردار ایستاده بودند ، سمت در سمت گندم رفت و در را برایش باز کرد و بعد از پیاده شدن گندم ، دست دور کمر او حلقه نمود و او را به سمت پله ها هدایت کرد .

جلال نگاهی به دست یزدان که دور کمر گندم حلقه شده بود انداخت و بلافاصله نگاهش را تا چشمان جدی او بالا کشید .

ـ اون مرتیکه کجاست الان ؟

ـ منظورتون کیه قربان ؟

ـ همون مرتیکه ای که دست گندم و به چنین روزی انداخت .

ـ همون طور که شما دستور دادید که جلو چشمتون نباشه ، بهش گفتم فعلا تو ساختمون نگهبانان بمونه .

ـ برو اون مرتیکه رو خِر کشش کن بیارش اینجا .

ـ اما قربان ………..

یزدان حرصی و عصبی صدایش را بالا برد ……….. دیدن آن پوست تیره و کبود شده گندم ……… و یا آن چشمان اشک آلود از سر دردش بدجوری پا بر روی اعصاب داغان و ضعیف شده اش گذاشته بود .