ـ بلافاصله بعد از اتمام کارت ، معاونم ماباقی حساب و کامل باهات تسویه می کنه .

دکتر سری تکان داد و نگاهش را به خشایاری داد که منگ زدن هایش شروع شده بود .

یزدان با همان پوزخند گوشه لب ، با نگاهی زهردار نگاهش کرد …………. سر تکان دادن و پلک زدن هایی که انگار فاصله هایشان کمتر از دقایق قبل شده بود ، گویای این بود که داروی بی هوشی داشت اندک اندک تاثیر خودش را روی او می گذاشت و احتمالا الان تصاویر در چشمان خشایار لرزان و کشدار به نظر می رسید .

ـ بد می بینی یزدان خان …….. بد می بینی .

ـ باشه ، تو بذار من بد ببینم ……….. این تن لش و بلندش کنید ببریدش اطاق عمل .

خشایار ، در حالی به اطاق عمل منتقل شد که حتی دیگر توان کنترل دست و پاهایش را هم نداشت .

عمل شروع شده بود و یزدان لحظه به لحظه در سکوتی خفقان آور ، با ابروانی درهم تنیده و دست میان سینه قفل کرده ، با نگاهی جدی به جسم عریان شده خشایار و شکم باز شده او نگاه می کرد ………….. نه ترسی از بیرون کشیدن قطعات بدن داشت و نه با دیدن خون ، تنش لرز برمی داشت و حالش بهم می ریخت ……….. خیلی وقت بود که ذره ذره زندگی اش در میان خون و سیاهی غرق و نابود شده بود .

دکتر کلیه خارج شده از بدن خشایار را به باکس مخصوصی که شبیه یخچال های سیار کوچک بود ، انتقال داد و به سراغ چشم او رفت و باز هم یزدان نگاه به اخم نشسته و مصممش را از جسم آش و لاش شده خشایار نگرفت .

عمل ، چند ساعتی طول کشید و دکتر باکس های اعضای خارج شده از بدن را به دست جلال سپرد و به همراه دستیارانش از اطاق خارج شد .

جلال آرام باکس ها را مقابل پای یزدان روی زمین قرار داد ………….. با دیدن طولانی شدن مدت زمان سکوت او گفت :

ـ با اینا چی کار کنم قربان ؟

نگاه متفکرانه و اندک آرام گرفته یزدان هنوز هم روی باکس های مقابلش بود :

ـ دوست داشتم کلیه اش و می دادم دست حمیرا که براش یه چلو گوشت درست و حسابی درست کنه ……….. خیلی دلم می خواست می تونستم وقتی به خشایار می گفتم گوشتی که زیر دندونات داری لهش می کنی ، گوشت بدن خودته ، صورت شوکه شدش و ببینم ………… اما می دونم الان خیلی از زن و مردها هستن که برای پیدا کردن یه کلیه ، یه چشم ، حاضرن تمام زندگیشون و بدن ………… این مرتیکه که زندگیش سودی برای آدمی نداشت ، لااقل این کلیه و چشمش برسه به دست خانواده ای ، بلکه بچه ای بی پدر مادر نشه .

ـ میدم دست سعید که فردا بفروشدشون .

ـ لازم به فروش نیست ………. یه خانواده نیازمند پیدا کرد ، رایگان بده .

جلال نگاهی به قیافه جدی و نگاه خیره به باکس او انداخت …………. وجود یزدان پر بود از تناقض هایی که انگار شبانه روز باهم در ستیز بودند ……….. درآوردن اعضای بدن یک آدم ، کار هر کسی نبود . باید قلبی از جنس سنگ می داشت تا بتواند لحظه به لحظه عمل حضور داشته باشد و این کار را بدون ذره ای تزلزل به پایان رساند …………. یزدان این قلب سنگی و یخی را دارا بود ………. اما از سمت دیگر ، دل سوزاندن یزدان برای خانواده های نیازمند ، در مخیله او نمی گنجید …………. آدمی شرایط دلسوزی را دارد که دلی در بساط داشته باشد ……….. او با یزدان زندگی کرده بود . قلب سنگ و یخی او را در این چند سالی که دست راستش شده بود ، بارها بارها دیده و غیر مستقیم لمسش نموده بود ……. یزدان دلی نداشت که بخواهد برای کسی خرجش کند . این را مطمئن بود .

این مرد ……….. خود فرشته مرگ بود .

***

روی صندلی کنار تختش در زیر زمینی که دیوارهای خاکی و سنگی اش اطاق را به هر چه شبیه می کرد ، الا اطاق عمل ، نشسته بود و منتظر باز شدن چشم خشایار بود ………….. دکترش به دستور یزدان ، مسکن ها را قطع کرده بود و هر آن ممکن بو خشایار از سرِ درد ، پلک هایش را باز کند و به هوش بیاید …….. چهل و هشت ساعت از عمل گذشته بود و یزدان به حفره درست شده در صورت خشایار که جای چشم برداشته شده اش بود نگاه کرد و نیشخندی بر لب نشاند و پا روی هم انداخت .

با تکان های ریز خشایار ، یزدان نگاه متکبرش را روی تک چشم باقی مانده در صورت او نشاند و منتظر باز شدن پلک او شد .

خشایار با ناله هایی از سرِ درد ، ابروان خود را درهم کشید ………….. دردی که در سر و شکمش می پیچید ، آنچنان شدید و جان کاه بود که دلش می خواست از شدت درد ، مردانگی را کنار بگذارد و گریه کند .

پلک گشود و نگاهش در همان ابتدا در چشمان متکبر یزدان افتاد ……….. مجددا پلک بست و به مغزش فشار آورد ، بلکه بتواند جا و مکانی که در آن حضور داشت را به خاطر بیاورد .