چشمام و با درد بستم. دست زنیکه به سمت شلوارم رفت که در باز شد و یکی از نوچه های امیر با وحشت گفت _رئیس محموله لو رفت! امیر مثل برق از جاش پرید و از اتاق بیرون رفت. سریع بلند شدم و بی توجه به صدا زدنای اون زنیکه از اتاق بیرون رفتم. چشمم به آرمین افتاد که

بهار همه چیز رو مو به مو تعریف کردم به جز اتفاقات داخل اتاق فقط حرفای اخرش رو با سانسور به مامان گفتم …چشماش از تعجب گرد شده بود و نمیدونست چی بگه …استغفرللی زیر لب گفت و با حرص گفت : _ چقدر یه ادم میتونه پررو باشه برگرده تو رو زنش بگه تو امانتی؟ دستمو دور شونه هاش