یک قدم که جلو رفتم سر برگردوند و با چشمای خمارش از سرتا پام و رصد کرد… چشم ازم بر نمی‌داشت. به سمتش رفتم و روی پاش نشستم،سرم و بردم جلو که آروم گفت _اول حسابی تشنه م کن. خدایا چه توقعاتی از من داشت؟ که مثل اون دخترای هرزه ی توی بغلش رفتار کنم؟ دستم و روی سینش گذاشتم

  _لیلا رئیس داخل اتاقشه!؟ _آره به سمت اتاق بهادر حرکت کردم باید پرونده هایی که آماده کرده بودم رو بهش تحویل میدادم در اتاق نیمه باز بود دستم رو بالا بردم که صدای آشنای سهیل دوست صمیمی بهادر از اتاق باعث شد دستم پایین بیاد _چرا داری باهاش بازی میکنی بهادر!؟ صدای عصبی بهادر بلند شد: _خفه شو سهیل

بهار به دایی که عجیب سعی در سرزنشم داشت زل زدم و با صدای ضعیفی گفتم : _ روز اخر بود ..دیگه نمی بینمش ..با سرزنش کردنات حالمو بدتر از این نکن دایی..نتونستم وقتی مثل یه جنازه گوشه خونه افتاده بود ولش کنم ..تو میگی متنفر باش نمیتونم من ده ساله عاشقم ..هر چقدرم بهم بدی کنه وقتی میبینم حالش