تمام وجودم و درد وحشتناکی گرفته بود. به سختی پلکام و تکون دادم اما باز نمیشد. انگار که به مژه هام وزنه ی ده کیلویی آویزون کردن. حتی نمی تونستم دستامو تکون بدم. صدای آشنایی و شنیدم اما انقدر ذهنم خالی بود که یادم نمیومد این صدا مال کیه. _چرا خودتو سپر بلای من کردی،فکر کردی تو نباشی امیر

  با سرعت می روند.از گوشه ی چشم نگاهش کردم و با دیدن چهره ی قرمز شدش ته دلم قند آب ‌شد اما خیلی زود به خودم تشر رفتم. محکم پامو گرفته بودم.نگران نگام کرد و دستمو و گرفت. به سمت لبش برد و گفت _بیمارستان یه کم دوره آیلین میتونی تحمل کنی؟ با صورتی در هم سر تکون دادم.