_ببین افق اصلا تو حالِ خودم نیستم خوب؟ بذار ببینمت بعد تصمیم میگیریم برخوردِ کی غلط بود. کجایی؟ نفسش را با صدا رها کرد و تسلیم شده گفت: _خانه ی آرزو.. آدرسش و برات اس ام اس میکنم!. . . کیفِ دستی اش را در آغوشش فشرده بود و منتظر رسیدنِ امیر بود. به خاطرِ آن سی و چند پیام

_کلاست کی تمومه؟ _فکر میکنم دورو برِ هفت! داخل شدن حبیب را که دید کمی جدی تر شد. _میام دنبالت! _میاین دنبالم؟ این یعنی چی؟ کلافه از تحریم های دخترک از جا برخاست و با همان لحنِ جدی گفت: _یعنی میخوام ببینمت.. یعنی باید امروز همدیگه رو ببینیم. واضح تر توضیح بدم؟ افق متعجب از لحن کوبنده اش آرام گفت:

  _بیخیال… بیخیال! بوی سیگار در مشامش پر شد. برگشت و به حبیب خیره شد که کنارش روی پله نشسته بود. سیگارِ “بهمن” را مقابلش نگه داشت. _میکشی؟ نچی کرد و سعی کرد چشم از بسته ی آشنا و محبوبِ شهروز بردارد. _واس خاطرِ همین به هم ریختی؟ از وقتی یادم میاد سبحان با تو دمخور نبود! دوباره نچی کرد

با صدای رسای فراز سر بلند کرد. نگاهش را به چشمانِ فراز دوخت و با صلابت گفت: _منظورتون از هنوزم چیه؟ من تازه یک ساله که تدریس و شروع کردم! فراز یکه خورد و کمی ملایم تر ادامه داد: _فکر میکردم برای کمک تو کارای شرکت کمکِ پدرتون بشین! فکر نکنم نیازی به حقوقِ ناچیزِ تدریس داشته باشید! اخم روی

نفسش بند آمد.. عجب شبی بود امشب! با لبخندِ غریبی مادرش را نگاه کرد. مونس که کم کم هشیار شده بود دست روی صورت سیاوش گذاشت. _کِی اومدی مامان؟ شامت رو بخاریه! زیر بغلش را گرفت و بلندش کرد. _پاشو بخواب جات. پدرِ کمرت و در آوردی. بهت که گفتم میخورم قربونت برم! مونس روی تشک نشست و به سیاوش

همان گونه خیره در نگاهش لب زد. _به اینکه خیلی زود با همه پسرخاله میشین! خنده ی پسر بلند شد. حضار زیر لب نچ نچی کردند که افق را حسابی موذب کرد. اخم کرد و آرام گفت: _اینجا کتابخونست.. اصلا چجوری.. _عضو شدم! کتابش را بالا آورد. نگاهِ افق روی کلماتِ بزرگ روی جلد چرخی خورد و ابرویش بالا پرید.

_میل ندارم.. فعلا! بی توجه به تعارفشان بیرون رفت و در را پشت سرش بست. *** دستهایش را زیرِ سرش گذاشت و یک پایش را روی زانوی پای دیگرش. بعد از مدت ها امشب آسمان صاف بود! هوا آنقدر خنک بود که با هر بازدمِ نفسش بخاری گرم و واضح را رو به روی صورتش به نمایش میگذاشت. یک دستش