با بی تفاوتی گفتم _مرسی از تعریفت. دستش و به سمتم دراز کرد و گفت _بیا اینجا… چند لحظه خیره نگاهش کردم و دور ازش روی تخت نشستم. لیوان مشروبش و پر کرد و گفت _این قیافه گرفتنت واسه چیه؟ با اخم گفتم _یعنی نمیدونی؟ لبخند معناداری زد و سر تکون داد _چرا میدونم. با جدیت گفتم _من دیگه

  سکوت کرد و چیزی نگفت. سرم و پایین انداختم. شاید قسمت بوده این همه بدبختی و ببینم. یه ندایی درونم می گفت هنوز اول کاری آیلین خانوم. بدبختیات تازه شروع شده. تلفنش زنگ خورد و از اونجایی که موبایلش روی داشبورد بود خم شدم و برش داشتم. با دیدن اسم هلیا وا رفتم. تلفن و از دستم گرفت و