#لیلی تمسخر آمیز گفت _وای چه خشن! عصبی به سمتش رفتم و روی پنجه های پام ایستادم تا قدم بهش برسه. با حرص یقه پیراهنشو بین مشتام گرفتم و غریدم _به خدا می کشمت امیر…می کشمت…تو کاری کردی که روزی هزار بار آرزوی مرگ کنم…کاری کردی روزی هزار بار بمیرم و زنده بشم…آخه تو چه قدر بی رحمی لعنتی…چه

تهش دووم نمیاره و میشنوم صداش رو : خیلی چیزا ارزش ندارن که اون چشما ببارن ! … نگاهش میکنم … بی حرف … باز لب میزنه : یه دنیاس … چشماتو میگم … هول شدم و خونسردیم رو از دست دادم …. میگم : ما … ما بریم دیگه ؟!… می خنده … عمیق تر از چند دقیقه ی