دخترکم روی تخت فلزی گوشه اتاق خوابیده بود و من نگاهم به گوشیم بود و منتظر تماس اهورا بودم می دونستم که زنگ میزنه درسته که منو دخترم براش ارزشی نداشتیم اما اون عادت کرده بود که ما کنارش باشیم . شکی نداشتم وقتی بفهمه ما از اونجا رفتیم به شدت عصبی میشه و منم همینو میخواستم میخواستم عصبیش کنم؛

حس میکنم … بیرون میریم …. نگهبانی که مانتوم رو از تارخ گرفته بود حالا جلوی ورودی ایستاده و بارونی بلند تارخ رو دستش میده … اخم کرده … تارخ کمی نزدیکش میره و بیخ گوشش چیزی زمزمه میکنه .‌‌.. نمیشنوم و بعد از تن زدنه بارونیش بیرون میزنیم از ساختمون … گوشم رو سکوت پر میکنه … انگاری عایق