#لئو به مادیان سفیدی که مقابلم بود نگاهی انداختم. – داری چیکار می کنی پسر؟ چرا برو بر داری نگاش می کنی سماشو نعل بزن دیگه. حواسم را جمع کردم. مشغول نعل زدن سم مادیان شدم. چه خوب می شد اگر در این فضای خفقان آور نبودم. در اصطبل پدری که حتی مرا نمی شناسد. احساس عذاب وجدان داشتم به

  جیغی کشید . از خواب پرید … داشت خواب می دید .خواب آن روز ها ، کوشا هنوز زنده بود ، مهراب خوب بود ، تارا و آدرین هنوز دوستش داشتند ، تارا تیمارستان نبود ، ملاحات بی خانمان نشد …. نفس هایش تند بودند ، قفسه ی سینه اش مدام بالا و پایین می شد . مهراب چه

  #لیلی ماتش برده بود هیچ حرفی نمی زد فقط نگاهش روی صورتم و شکمم بالا و پایین می‌شد. خودمو عقب کشیدم و با اخم روی تخت دراز کشیدم و گفتم: انگار که خبری که برات داشتم چندان برات مهم نبوده و تمام حرفایی که میزدی فقط حرف بوده… یا واقعیت نداشته! به خودش اومد خودشو نزدیکترم کشیدم گفت: _