ایران / تهران پلک هایش بی رمق بودند و هر لحظه ممکن بود روی هم بیفتند اما با این حال ، باز هم از زیر و رو کردن کتلت ها ، غافل نشد. خانوم جون ، داشت ظرف ها و لیوان های چای و املت صبحانه را می شست و با هر آب کشیدن یک ظرف یا لیوان یک

شاهینی میگفت باید سرپا بشم و به زندگیم برسم می گفت اینطور خونه نشین شدن و دوری کردن از کار و شرکت و آدمایی که قبلاً باهاشون در ارتباط بودم برای من اصلا خوب نیست می‌گفت باید تحمل کنم تا بالاخره صبر آیلین تموم بشه و خودش بیاد سراغم. تا به حال انقدر درمونده نشده بودم باورش برام سخت بود

  با استرس گوشه لب مو جویدم استاد که کلافه به نظر می‌رسید نگاهی به اطراف انداخت و با دیدن اون کافی شاپ که فقط چند مغازه با ما فاصله داشت به سمت اونجا رفت و گفت _ مردم از گرما بریم یه چیزی بخوریم… پشت سرش راه افتادم و وارد کافی‌شاپ شدم وقتی پشت میز نشستیم استاد بدون اینکه