۴۷) دقیقا همونجایی بودم که شاعر میگه ای بر پدرت دنیا آهسته چه ها کردی… باورم نمیشد توی اتاقش سرش روی پامه و نگاهش توی چشمام.. با نگاهی که بهم کرد، دلم بیشتر براش تپید.. دستمو کشیدم به موهاش.. نگاهش توی چشمام چرخید، انگار دنبال این بود که از چشمام حسمو بفهمه.. شاید تعجب کرده بود از رفتارم.. زل زدم