۶۳) نصف شب بود و توی اتاقم داشتم درس میخوندم برای امتحان پس فردا ولی همش حواسم میرفت به کامیار و ناگهانی ازم عکس گرفتنش.. یاد لبخندش ناخودآگاه خنده مینشوند روی لبم.. دیگه دلم آروم بود و حتی گرسنه مم شده بود.. یکهفته بود که یه وعده غذای کامل نخورده بودم.. درست مثل کامیار که وقتی کیفش کوک بود قدر

  با عصبانیت بلند شدم و رو بهش توپیدم : _ شما حق ندارید انقدر با من بد باشید شنیدید ؟! با عصبانیت خندید : _ چرا چون دارم واقعیت رو بهت میگم برخورده بهت آره ؟ چشمهام رو محکم روی هم فشار دادم واقعا دیگه داشت اراجیف میگفت دوست داشتم ساکت باشه و دهنش رو ببنده اینطوری واسش بهتر