برگشتم خونه ولی حسابی حالم بد بود از اون روز هایی بود که نیاز داشتم طرلان پیشم باشه ، بهش پیام دادم اگه تونست بیاد پیشم حالم خوب نیست خودش میدونست مریض هستم و گاهی این شکلی میشم کلید خونه رو داشت ، دراز کشیده بودم که چشمهام گرم شد و خوابم برد نمیدونم چقدر گذشته بود که اسمم

  چی باید میگفتم؟! -من شوهرتم رهایش خیلی بده که مادرت بیشتر از تو شوهرداری بلده اگه تو هم بلد بودی الان ما هم یه بچه داشتیم.. دستش روی شکمم نشست و زمزمه وار گفت : -اینجا! وجود یه بچه رو میشد حس کرد. نمیخواستم حتی به چیزی که میگفت فکر کنم یه بچه از من و اون؟؟ چه طور

۱۷۵) کامیار حدود دو هفته مونده بود تا برگشتنم و من انقدر دلتنگ لیلی بودم که شروع به روزشماری کرده بودم.. آذر رو مخم بود و کارهایی میکرد که بنظر من در شان یک خانم نبود و با جلف بازیها و سیریش شدناش بیشتر منو از خودش بیزار میکرد.. یکهفته از بودنم توی خونه ش گذشته بود که با ناز