کیانوش ساکت شده بود اما عصبانی بود بخاطر وضعیت بدی ک من داشتم وقتی رسیدیم پیاده شدم دوباره برگشته بودم بعد چند سال پسرم حالا شش سالش شده بود بزرگ شده بود دوباره میتونست من رو قبول کنه نه قصد نداشتم هم بهش فشار بیارم همین اول صدای کیانوش بلند شد : _ بهار از افکارم خارج شدم نگاهم

براش نوشتم : – امشب دیر نیست؟ نگاهی بهم کرد و بعد به انگشترم… با دست اشاره ای بهش زد که سری تکون دادم مصمم نگاهم کرد که سریع نوشتم : – هدیه مادرمه. اصلا ربطی به امیر نداره! نچی کرد و نوشت : – اصلا حالا که گفتی ربطی بهش نداره ها بیشتر مشکوک شدم. اون خر که نیست

وقتی عاشق میشی همه دنیات محدود میشه به یه نفر تو نگاهش .. تو صداش.. تو وجودش😍 و چه خوشبختم‌ من ک دنیام خلاصه شده در تو🧡 . . . .