برای دومین بار اومدن خونمون و اینبار به قصد شیرینی خوردن و بله برون و تعیین روز عقد بود.. وقتی آهیر گفت که میخواد با من خصوصی حرف بزنه بازم رفتیم تو اتاقم و بهم گفت که امیدوارم خوب فکر کرده باشی چون دیگه راه برگشتی نیست.. گفتم فکرامو کردم و مطمئنم، فقط چند تا چیز هست که باید در

  اشک هام و نمی‌تونستم کنترل کنم و صورتم خیس از اشک شده بودند. یه جورایی جنونی بهم دست داده بود تو دلم گفتم اصلا چرا زندم؟! چرا نفس می‌کشم؟! چرا وقتی اون نیست من و تو این خونه باشم؟ خدایا من این زندگی کوفتی و نمیخوام! نمیخوامش! جونم و بگیر خلاصم کن؟ چرا باید عاشق کسی باشم که نباید؟!

  سرمو پایین انداختم نمی‌خواستم با اون آدم چشم تو چشم بشم در اتاق که باز شد عطر خاص شاهو کل اتاق و پر کرد نفس کشیدن تو هوایی که اونم اونجا بود قبلا برام آرزو بود لذت بخش ترین کاری بود که انجام می دادم اما الان شنیدن عطرش برام مثل هشدار زنگ خطر بود دکتر رو به شاهو