وقتی چشم باز کردم لخت و پتیل تو بغل کیانوش بودم روی تخت نشستم اشکام روی صورتم جاری شده بودند ، صدای خش دار شده ی کیانوش اومد : _ چرا داری گریه میکنی ؟! خیره بهش شدم و گفتم : _ ازت متنفرم میفهمی چشمهاش گرد شد _ از من متنفر هستی ؟! _ آره _ واسه ی

  نمیدونم چند دقیقه اس تماس قطع شده و من گوشی به دست همونجوری نشسته بودم که بالاخره به خودم میام و درحالیکه نفسم رو با فشار بیرون میفرستم گوشی رو همونطوری که به شارژر وصله کنار دیوار میزارم و خسته روی تشکم دراز میکشم و چشمای خسته ام روی هم میزارم اوووف خدایا چقدر درگیر بودم امروز !! یکدفعه

  به نیم نگاه به فرهاد که حواسش جای دیگه ای بود انداخت و آهسته لب زد: -ولش کن! اهمیت نده لبهامو روهم فشردم و پرسیدم: -از من متنفره آره!؟ سرشو تکون و داد و در جواب سوالم گفت: -کلا همینجوریه به دل نگیر. دستمو گرفت و پرسید: -خب…تو کاری نداری!؟ خواستم بهش بگم من امشب تنهام اما خیلی سریع