تماس را قطع کرد و گوشی را کنار دنده انداخت.‌ افرا آرام لب زد: _ آرش تقصیری نداره…من دنبال راهی بودم تا ببینمت. می‌خواستم هر طور شده قانعت کنم کوتاه بیای. تارخ به کتش که روی پای افرا بود اشاره کرد. _ از تو جیبم پاکت سیگارمو بده. افرا با شک به نیم رخ جدی تارخ خیره شد‌. _

  دلارای بغض کرده به زمین خیره شد چه اهمیتی برای آلپ‌ارسلان داشت؟! داراب عصبی از جا بلند شد دامون پرسید : _ کجا؟ _ تو حیاطم مادرش آرام گفت : _ نرو زشته میخوایم شام بخوریم هیچ‌کدام نمی‌دانستند الپ‌ارسلان به پچ‌پچ هایشان گوش می‌کند حواس کسی به او که دور تر در مبلی تک نفره نشسته بود ، نبود

  عماد برگشت و باغمگین ترین حالت ممکن نگاهم کرد و رضا هم که باحرف من پشیمون شده بود گفت: _چرا زودتر نگفتی؟ من فکر کردم… عماد میون حرفش پرید و گفت: _فکر کردی دنیا مثل خودت دنبال فرصت میگردن.. _من معذرت میخوام داداشم.. دیدم دیر اومدین اومدم ببینم چی شده عزیز چشمش به در بود گفتم بیام اطلاع بدم

  – چادر تو بکش جلو. با تذکر زن کمی چادر را روی سرش جا به جا کرد. علی پور همانطور که دستبند های دختر را باز می‌کرد، گفت: – چهل دقیقه، وقت ملاقات داری. به نگهبان اشاره زد. – در و باز کن. در آهنی با صدای قیژقیژ بلندی باز شد و با باز شدنش موجی از صدا و

  با به گوش رسیدن صدای پارک کردن ماشین امیرعلی ، لیلا پوزخند نمایانی به چشمان زمردی خورشید زد و با قدم هایی آرام سمت در راه افتاد و به جای خورشید اینبار او در را باز کرد و با رویی گشاده که امیرعلی نمی دانست آخرین بار کی چنین لبخندی را از لیلا دیده بود ، سلامش داد .

  با یاد قراری که امروز داشتیم.. نفس عمیقی کشیدم و همینکه خواستم موضوع بحث و بکشونم سمت اون جریان نامزدی و ازش بپرسم چرا اون حرف و به علیرضا زده پیش دستی کرد و گفت: – نمی خوای بگی؟ – چیو؟ – چرا حالت بد شد؟ گلوم و صاف کردم و حین دست کشیدن بی دلیل روی شالم لب

  نفهمیدم چی شد که یکدفعه به خواب عمیقی فرو رفتم صبح با صدای بلند داد و فریادهایی که به گوشم میرسید وحشت زده از خواب پریدم گیج چندثانیه نگاهمو به اطراف چرخوندم با فکر اینکه حتما خواب دیدم باز میخواستم سرمو روی بالشت بزارم که با صدای داد بلند دیگه ای که به گوشم رسید سیخ روی تخت نشستم