با ترس ازش جدا شدم – اصلا – بالاخره که یه روزی میفهمه مادر با فکر به اینکه یه روزی گندم متوجه وجود آراد بشه لرز به تنم انداخت -نمیخوام به همچین چیزی فکر کنم دستمو گرفت و نگران نگاهم کرد – ولی آخه تا کی میخوای ازش پنهون کنی فکر کن وقتی بخواد بره مدرسه میخوای چیکار کنی
بابا میگوید: -حالا به زور یه جای خالی براش گرفتیم تا ببینیم خدا چی میخواد… عمو منصور نمیگذارد ادامه دهد و میگوید: -اصلا غمت نباشه…مگه داداشت مُرده که ناراحت خوابگاه حوریه باشی؟ بار دیگر تاکید میکنم: -حورا هستم.. کیست که بشنود؟! -دور از جون…حالا خدا رو شکر حوریه باهاشون حرف زد و راضیشون کرد که براش جا نگه دارن…
بدون حضور تارخ اندکی استرس داشت. بخصوص که در بدو ورود با صاحبخانه ی جدی مواجه شده و فهمیده بود مکالمه و حرف زدن با او بدون اینکه وارد خط قرمزهایش نشود کار سختی بود. اول از کبری خواست او را به سرویس بهداشتی ببرد. عجیب بود که در آن خانه‌ی قدیمی سرویس داخل خانه بود! بعد از اینکه
دستمو که به سمتش دراز کرده بودم دو سه بار رو به خودم تکون دادم و گفتم: -سیگارتون رو بدین بهم… نه تنها اونو بهم نداد بلکه حتی دودش رو فوت کرد سمتم و گفت: -چرا !؟ کاملا به سمتش چرخیدم تا دقیقا رو به روش باشم و بعدهم در جواب چرایی که پرسیده بود جواب دادم: -چون اینجا
دلارای گوشه دیوار سر خورد خسته بود … دلش خوابی آرام میخواست ، بدون دغدغه ارام لب زد : _هیچی درست نمیشه من فقط هر لحظه بیشتر تو این منجلاب فرو میرم هومن سمت در خروجی رفت و جمله آخر را گفت : _حداقل میتونی دست و پا بزنی، میتونی برای آخرین بار بجنگی _هیچ شانسی ندارم _شانس همیشه
سرم رو بلند کردم و با غمی که توی تموم وجودم نشسته بود به عزیزنگاه کردم.. توی سکوت بهت زده فقط نگاهم میکرد.. پوزخندی زدم و گفتم: _سکوتت رو با سلول به سلول تنم درک میکنم! من هم وقتی فهمیدم بهت زده شدم.. حتی هزار برابر بدتراز این بهت… _چطور ممکنه؟ مگه میشه؟ نمیتونم باور کنم! شونه ای بالا
ـ اعتماد ؟ …….. من دیگه باید برای جلب اعتماد شما چی کار کنم ؟ من برای پیدا کردن همین مدارک صد بار جون خودم و به خطر انداختم . دیگه چطوری باید اعتماد شما رو جلب کنم ؟ یعنی واقعا اینا برای جلب اعتماد شما کافی نبودن ؟ ـ پسر جون اگه می بینی من به این جا
یه کم فکر کردم با درموندگی لب زدم: – فکر می کنی باور کنه؟ – آره بابا.. انقدر رو نده به این جماعت! اصلاً بر فرض که باور نکنه.. تو وقتی این حرف و بهش می زنی که دیگه کار از کار گذشته.. خواستگارا رفتن و تو هم جواب منفیت و به خانواده داییت دادی.. تازه اگرم باور نکرد
همون شخص مرموز بادیدن این عکس مصمم تر شدم برای دیدنش، سرم را روی بالشت می گذارم و نمیفهمم که کی خوابم میبرد. وقتی چشمانم را باز میکنم با روشنایی صبح روب رو میشوم ب سمت اشپزخانه میروم در اشپزخانه مادربزرگم طبق معمول برایم صبحانه گذاشته و خودش ب بازار رفته اینهارا با دیدن برگه ای رو یخچال متوجه
صبح با فکراینکه دارم میرم پیش مامان اینا، ازهمیشه زودتر بلند شدم وبا اشتیاق لباس هامو جمع کردم و به آژانس زنگ زدم! توی فاصله ی اومدن آژانس رفتم به آمنه خبر بدم که دارم میرم! خواب بود و انگار اصلا متوجه حرف هام نشد وتوی خواب فقط سری به نشونه ی تایید تکون داد و منم از خدا
در کمد باز شد و سایه ی قامت شهرام نمایان! هیچ واکنشی از خودم نشون ندادم. هنور هم نگاهم خیره به رو به رو بود و دستهام به دور پاهای جمع شده ام حلقه. دلم ازش پُر شده بود. و این دل پر حتی اجازه نمیداد چشمهام نگاهش کنن. چنددقیقه ای توی همین وضعیت بودم تا اینکه خودش درو
