ارسلان میان سکوت زجرآورش سیگاری از پاکت بیرون کشید و فندک را زیرش گرفت. دلش آرام نبود اما غرورش شده بود عایقی محکم تا صدای قلبش را نشنود. صاف نشست و بوی سیگار به مشمام دخترک رسید و تنش زیر پتوی نازک مچاله شد. چیزی نمانده بود صدای گریه اش بلند شود. پیش نیامده بود ارسلان اینطور نسبت بهش

  -میرم… به وقتش میرم! نگاهش کنجکاو و دقیق میشود. به روی خود نمی آورم و میگویم: -دیگه هدفم موندن نیست… نگاهم را به بستنی ام میدهم و آرامتر ادامه میدهم: -اما دست خالی هم نمیتونم برم… همانطور در سکوت نگاهم میکند. زیر لب زمزمه میکنم: -من به خاطر یه حسِ مسخره، خیلی چیزا رو زیر پا گذاشتم… خیلی به

  فتجون چایی رو برداشتم و یکم ازش چشیدم. آخ اخ ! اگه بکم ناجور تو کف خوردن یکی از این چایی های شیرین کنار این جمع بودم دروغ نگفتم. سرمو با لذت تکون دادم و گفتم: -به به! چایی فقط چایی های شیرین خاااانم… من سعی داشتم بحث رو کلا از خودم وجایی که بودم دور کنم اما مامان

  _حالا برای چه تخصصی گفتی بیاد تحصیلاتش چیه؟ دستی به پشت گردنش کشید و گفت: _کار تخصصی که نه… همین کارای تایپ بچه ها که خیلی طول می کشه و این دَوندگیا و هماهنگیا دیگه… اونارو انجام بده یکم کارِ بچه ها جلو بیفته! اخمام رفت تو هم… رسما داشتم خیریه میزدم… متوجه اخمای تو هم من شد و

  برگشت سمتم. با همون چشمای ترسناک نگاهم کرد و با لحنی که ذره از شوخی توش نبود گفت : مطمئن باش هر کاری کنی یه قدم برای پسرفت و از بین بردن خودت بر می داری خانم دکتر بذار ما کارمون رو بکنیم. مزاحم نشو. اینو گفت و رفت. چی می گفت؟ ما کارمون رو کنیم؟ کیا؟ با چند

  بی طاقت از زیر پتو بیرون آمد و از تختش پایین رفت و بعد انداختن روسری بر روی سرش و برداشتن کارت اطاقش ، با قدم هایی شتابان و بلند به سمت اطاق یزدان راه افتاد . در حالی که قلبش جایی میان حلقش می کوبید ، ضربه ای به در اطاق اویی که اندکی میانش باز مانده بود

  با طولانی شدن سکوتش چشمام و باز کردم که باز شاهد اون لبخند حرص درارش شدم. یعنی حتی یه درصد از این بلایی که سرم آورده بود و کارم و به اینجا کشوند.. پشیمون نشده بود که هیچ تغییری توی این نگاه و لبخند های خونسرد دیده نمی شد؟ همونطور که با خونسردی مشغول نوازش موهام بود و نگاه

  مثل خودم تو صورتم براق شد و گفت: _کمرم درد میکنه نمیتونم وایسم! پوفی کشیدم که بی‌توجه به من دوباره رو همون زمین سرد نشست و لب زد _اگه اون ژیلا مجبورم نمی کرد دوباره سالن رو تمیز کنم الان حال و روزم این نبود… حالم از همشون بهم میخوره! با تعجب به دختری که حالا فهمیده بودم جزو